Accountant

Blog 154 – 11 oktober 2019

Ik blog dus ik besta

Deze week blogde Frankwatching over zakelijk bloggen. ‘Begin er niet aan’, was de strekking van het verhaal van plaatsgenoot Rutger Steenbergen. Zijn hele business bestaat uit bloggen, e-mail marketing en SEO, zo zegt hij zelf: “Ik heb het als reactie geschreven op alle jubelverhalen over zakelijk bloggen. Zo makkelijk is het allemaal niet." 

Her verhaal is niet nieuw. Letterlijk niet, want dat blog dateert van 11 februari 2019, maar de strekking blijft niettemin fier overeind staan. “Advocaten die uren zwoegen op een middelmatig stukje. Doe het dan niet, zou ik zeggen. Of inhoudelijk goede stukken die liefdeloos op een webpagina worden geplempt. Zo zonde.”

Steenbergen komt met een aantal herkenbare voorbeelden. Ik noem er drie.

‘Bloggen kost enorm veel tijd en je weet niet wat het oplevert. Helemaal niet als je zonder plan begint en zomaar wat doet. Dan moet je van goeden huize komen om te slagen.’

‘Af en toe een stukje schrijven gaat nog wel. Maar dit consequent volhouden is een ander verhaal. Want waar moet je het in hemelsnaam elke keer over hebben? En voor je een goede titel hebt verzonnen ben je zo weer 15 minuten verder. Bloggen, wat een onzalig plan.’

‘Zomaar wat stukjes tikken heeft ook weinig zin, want alles staat al op het overvolle internet. Pers jij er met veel pijn en moeite het zoveelste 13 in een dozijn stukje uit? Succes met lezers vinden. Maar daar heb je waarschijnlijk ook geen tijd voor.’

Zelf blog ik – al dan niet zakelijk – sinds 1 mei 2018. Uiteraard schreef ik er zelf al een keer een blog over. Dat was vorig jaar juni en toevalligerwijs ging het toen ook over Steenbergen en zijn bloggedachtegoed. Ik schrijf omdat ik het leuk vind, omdat ik wil laten zien wat ik kan, doe en ook meemaak.
Omdat ik in mijn vorige baan te weinig aan schrijven toekwam, wilde ik beginnen met bloggen. Tot nu toe lukt het mij nog iedere keer om twee keer per week een blog te schrijven. Niet alleen zakelijk, maar ook om wat persoonlijke zaken te laten zien en lezen. En ook omdat ik er gewoon lol aan heb, het mij helpt om minder mooie gebeurtenissen achter mij te laten en omdat ik vind dat je in de mediabranche wat van je moet laten horen. Frequent, consequent en met kennis van zaken. Ach, en ik mag graag het citaat van wijlen Simon Carmiggelt gebruiken: ‘Het leuke van het vak schrijven is dat je het nooit leert.’

Waar ik het ook helemaal mee eens ben, is de opmerking van Steenbergen dat stukken schrijven een opgave is, als je er niet echt goed in bent. En misschien moet je het dan niet eens willen. Ik zie ze ook hoor. Die mensen die zelf wel een ‘stukje kunnen schrijven.’ Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, dat kan iedereen toch en waarom zou je daarom iemand moeten aannemen en daar ook nog eens voor moeten betalen? En dan… Dan volgt het gemartel met teksten, dat uitstelgedrag en die hoofdbrekens over een goed begin, de juiste opbouw en een zinderend slot. Dat valt behoorlijk tegen. Waarom daar dan al die uren en energie insteken?

Eind vorig jaar zag ik op LinkedIn een mooie blogklus voorbijkomen. Cogix Onderwijsbegroting uit Den Bosch deed een oproep voor een blogger. Niet met een concreet plan, wel vanuit een speelse gedachte. Het bedrijf dat naar eigen zeggen staat voor gemakkelijk en toegankelijk begroten binnen onderwijs, wilde beginnen met bloggen. ''U hoeft geen accountant te zijn om een goede sluitende begroting te kunnen maken', zo staat zo mooi op hun website te lezen.

Onderwijsbegrotingen is niet echt een sprankelend onderwerp. Met bloggen zou het allemaal wat luchtiger worden. Ik kwam in contact en kreeg als opdracht een proefblog te schrijven. Zogezegd, zo gedaan en op een doordeweekse dag toog ik naar Den Bosch voor tekst (uiteraard) en uitleg (ach, ik was er toch). De naderende kennismaking beviel wederzijds, net als mijn blog, maar ze hadden toch voor een ander gekozen en de frequentie werd één keer per maand in plaats van tweewekelijks.

Na een poosje dacht ik van, ik ga toch eens even kijken hoe mijn concurrentblogger het ervan af brengt. Ik zag niets op de site staan en zocht contact met mijn gesprekspartner van weleer: "We zitten vol in de voorbereidingen van het bloggen. Er is nog geen blog daadwerkelijk uitgegaan, maar het eerste is wel in de maak. Het is even zoeken naar de juiste toon en insteek. Ik zie jouw blogs inderdaad nog voorbijkomen op LinkedIn. Goed bezig!”

We zijn nu bijna een jaar verder en ik heb nog geen blog gezien.

De moraal van dit blogverhaal en ik bezig het vaker: Bezint eer gij begint. Kom met een plan wat je wilt met bloggen. Het moet een doel hebben op de langere termijn. Maak het herkenbaar. Als het gaat om inhoud, maar ook om verschijning. En vooral als je niks met schrijven hebt en je echt het idee hebt van dat je jouw tijd, energie en plezier ergens anders beter kunt verdienen, huur dan iemand in. Een echte communicatieprofessional, die niet alleen verstand heeft van teksten schrijven, maar ook weet heeft van de juiste timing, de passende verschijningsvorm en beschikt over een relevant netwerk om het blog goed te lanceren.
Beunhazen, bijbaangelukzoekers en ook beroerde bloggers zijn er namelijk al genoeg.