Beachvolleybal

Blog 140 - 23 augustus 2019

Hoe bericht jij de media na een 'crisis' met een berichtje?

Het mooie aan mijn baan, is de combinatie van journalistiek en communicatie. Beide hebben nu eenmaal veel met elkaar van doen. Het is ook één van de redenen dat ik geen persbureau ben begonnen, maar een mediabureau. Dat komt omdat ik aan de ene kant journalistiek bezig wil zijn en vooral blijven, maar ook met wat ik - zie hier mijn recent geschreven blog -  media-organisatie noem. In beide takken van sport heb ik brede ervaring en inmiddels wel wat kennis van zaken. En over sport gesproken...

Donderdag interviewde ik Jolien Sinnema, de beachvolleybalster uit Meppel, al woont ze tegenwoordig in Utrecht. Ze behoort tot de top van beachvolleyballend Nederland en slaat, smasht en blokt al zo’n tien jaar op hoog internationaal niveau. In 23 internationale toernooien haalde zij vijf keer de top tien. Het doel: de Olympische Spelen van Tokyo in 2020.

Recent was ze nog in het nieuws. Sterker nog, je hoefde haar naam maar in te tikken op Google en het bericht dat Sinnema de samenwerking met haar volleybalpartner Laura Bloem voortijdig beëindigde, las je werkelijk overal waar je maar kon kijken en klikken.

Ik interviewde haar over dat besluit, de reden, het proces en de toekomst. In het onbewuste had ze er wel vaker aan zitten te denken en er was nu ook niet een aanwijsbare aanleiding, maar toch besloot ze om meteen te stoppen. Met Bloem, met beachvolleyballen, maar ook met topsporter zijn en met zoals ze dat zelf noemde; een houvast. “Je werkt iedere keer naar een doel toe en daardoor weet je wat je wanneer gaat doen om daar te komen. Die structuur heb ik nu niet meer. Dat is echt wel even wennen.” Voor Sinnema is de tijd aangebroken om rustig na te denken over hoe nu verder.

Ze had zich verwonderd over de enorme media-aandacht (het was zelfs wereldnieuws 😉)en dat allemaal naar aanleiding van dit bericht . Nadat ze het besluit had genomen, was ze namelijk gaan zitten met de persmedewerker van de volleybalbond om een bericht voor de website op te stellen (hulde)! Er kwam een kort zakelijk bericht met haar beweegreden, uiteraard een reactie van Bloem en ook bondscoach Richard de Kogel werd opgevoerd. Journalistiek zat het allemaal goed in elkaar.

Sinnema was best wel verbaasd over wat er allemaal geschreven werd, of beter gezegd wat er van het oorspronkelijke bericht was gemaakt. Overal was de basis te lezen, wel leek het of heel veel media er nog een eigen draai aan wilden geven door wat te suggereren (relatie tussen Bloem en Sinnema was niet optimaal) of door te melden dat de twee gezamenlijk de samenwerking hadden beëindigd (het was toch echt Sinnema).

Dat is niet te voorkomen. Kopieergedrag is haast geen journalist vreemd. Want wat doe je met de tekst die voor iedereen hetzelfde is? Daar voeg je zelf wat aan toe. Zodat het anders wordt en wellicht opvalt. Dat is geen probleem, totdat er echt feitelijke uitglijders worden gemaakt.

Het deed mij denken aan een soort van crisiscommunicatie. Is het stoppen van Sinnema een crisis? Nee, al voelt dat voor Bloem misschien wel zo. Wat kun je daar als communicatieadviseur, persvoorlichter of hoe je ook heet, aan doen? Met een niet gangbare Engelse kreet, wordt het ook wel damage control genoemd. Maak de crisis klein of als het groot dreigt te worden, druk het terug. Dat doe je door iets achter de hand te hebben, maar het begint al eerder.

Terug naar het voorbeeld van Sinnema. Ze werd geadviseerd door de NEVOBO om in ieder geval een bericht op te stellen en naar buiten te brengen (de ‘hoe’ vraag). De opzet werd gedeeld en uiteindelijk goedgekeurd. De ‘wat’ vraag is beantwoord, de ‘wie’ vraag houdt in dat je nadenkt over wie dit allemaal moeten weten? Je kunt werken met een brede perslijst, gericht iets sturen naar vakmedia of niets doen en bij contact met de media verwijzen naar de website.

Je hoopt op die manier dat ze wat vaker op je website gaan kijken (journalisten zijn erg lui en hebben liever alles kant en klaar in hun persoonlijke e-mailbox, compleet met een duidelijke onderwerpregel, de tekst in de mail gekopieerd en namen en nummers van contactpersonen) en zo ook eens ander nieuws tot zich nemen.

Het belangrijkste aan een crisiscommunicatiebericht is de ‘wanneer’ vraag. Bij een echte crisis is het belangrijk zo snel mogelijk, relevante informatie door een autoriteit (Volleybalbond) naar buiten te brengen. Je geloofwaardigheid is van belang. Dat vraagt nogal wat. Je moet wat melden, ook als je iets niet zeker weet. Dus dan breng je wat anders, bijvoorbeeld procescommunicatie. Maar dat kan ook niet te lang en te vaak. Je moet de media op een gegeven moment van nieuws voorzien.

In het interview met Sinnema staat ook nieuws. Tenminste dat vind ik. Dat ze voorlopig helemaal stopt met beachvolleybal, las ik nergens terug in het bondsbericht. Op die manier gaf ik er mijn journalistieke en eigen draai aan en werd het mij weer eens duidelijk dat journalistiek en communicatie zoveel met elkaar te maken hebben.

Tot slot nog een algemene tip als het gaat berichtgeving bij een ‘crisis.’

Maak een afgestemd, goedgekeurd en eenduidig bericht voor één communicatiekanaal. Breng dat actief naar buiten (regie!) en blijf daarnaar verwijzen (bedenk een plan hoe je vragen beantwoordt). Over dat laatste een andere keer meer.

Meer hierover weten? Kijk op mijn contactpagina hoe je mij kan bereiken en bevragen.