Dubbel

‘Het leuke van het vak schrijven is dat je het nooit leert’. Het is een citaat van wijlen Simon Carmiggelt. Met dat gegeven als inspiratie en iets met de lat hoog leggen, steeds beter worden en learning by doing, neem ik weleens een dubbele klus aan. Dat wil zeggen voor twee verschillende titels naar hetzelfde sportevenement en daar dan verslag van doen. Ik moet toegeven dat ik aan het begin dacht van hoe ga ik dat regelen? Hoe vermijd ik dat de lezers zien dat het te herkenbaar wordt? Ga ik bepaalde beschrijvingen twee keer gebruiken, maar dan net even wat anders? En wat als er werkelijk niets te beleven valt en ik toch twee aparte verhalen moet produceren…

Afijn, afgelopen zondag was het weer zover. Dubbele dienst in Meppel, waar Alcides tegen Geldrop geagendeerd stond. Dat betekent nogal wat. Ten eerste: twee keer twitteren met verschillende media-accounts onder dezelfde hashtag. Twitteren begint al ruim voor aanvang met een aankondiging dat de krant aanwezig is bij de wedstrijd en hoe de volger alle informatie tot zich kan nemen: het volgen van de hashtag alcgel, na afloop het internetverslag lezen en op de maandag de krant erop na kan slaan.

Aangezien ik tijdens de wedstrijd ook bezig met mijn privétwitteraccount (moet ook gebeuren), betekent wel dat ik geen vergissing moet maken met de diverse accounts. Het zal niet de eerste keer zijn dat dat in social medialand misgaat en dat is mij ook weleens overkomen, al was er geen schade. Zo pijnlijk is het niet als ik privé twitter dat speler x een gele kaart kreeg, omdat hij tegenstander y onder de grasmat werkte. Kopiëren, deleten, plakken op de goede plek en vooral vrolijk om je heen blijven kijken.

Ik maak trouwens wel onderscheid. Alleen hoogtepunten twitter ik en dan nog met mate en op vaste momenten. Aftrap, halverwege eerste helft, rust, halverwege tweede helft en eindstand. Tussendoor voor het ene account de wissels en kansen, voor het andere account weer niet. Uiteraard goals, rode kaarten, uitvallen scheidsrechter, veldbestormingen, vechtpartijen, verkeerd geparkeerde auto’s, zoekgeraakte kinderen, vuurwerk en niet te vergeten ontruimingen, ja dat meld ik dubbel. Dat wel.

Wat ook nog meespeelt met Twitter is een foto. Een afbeelding bij een tweet doet sportwonderen. Een beetje fanatieke fotograaf stuurt van een goal vaak meteen een tweet door via whatsapp, de kunst is dan om even geduld te hebben en met je tweet te wachten. Dat gaat soms niet goed, maar dan gebruik ik de foto later nog weleens.

Naast twitteren, zijn er nog twee taken te doen. Een internetverslag wat eigenlijk zo snel mogelijk na afloop online moet staan. Met de laptop op schoot, probeer ik vaak tijdens de wedstrijd een begin te maken, maar ook nu weer; het moeten twee verschillende artikelen zijn. Uiteraard geldt dat ook voor het verhaal in de kranten. Van tevoren bespreek ik even met de fotografen (twee kranten = twee fotografen), wie ik na afloop om een reactie vraag en welke speler dus op de foto moet.

Ik wissel af, omdat ik niet steeds de trainer, aanvoerder of een ander welbespraakt iemand wil bevragen. Tja en de ene speler bekt wat gemakkelijker dan de ander, maar dat is dan maar zo. Eenmaal thuis, rond ik de internetverhaaltjes af en begin aan de krantenartikelen. Dat moeten eigenlijk allesbehalve wedstrijdverslagen zijn. Die informatie is immers terug te vinden op twitter en op de website.
De ervaring leert dat ik met één invalshoek – een opmerkelijk citaat, maar ook een scorebord dat op tilt slaat, of een rake opmerking langs de lijn – aan het ene verhaal beging, dat helemaal afrond en doorstuur. Vervolgens met de andere gedachte ga ik schrijven voor krant twee. Ik kopieer niets, vergelijk niet en let alleen op het aantal opgelegde woorden. De enige overeenkomst zie ik de volgende dag in de krant: mijn naam boven beide artikelen en weken later op mijn bankrekening: ik krijg dubbel betaald.