Gek
Presteren onder de druk. We hebben er allemaal weleens mee te maken. Op het werk, op een sportveld of wellicht in een relatie. Als ik zeg met zijn scheidsrechtersteam, in de supermarkt en tussen allerlei wereldsterren, dan is de kans groot dat de naam van toparbiter Björn Kuipers klinkt.
Als ik zijn naam hoor, denk ik maar aan één gebeurtenis. Niet aan dat hij ook een haarstudio bezit, in Wageningen en Nijmegen studeerde of dat zijn vrouw Marlies heet. Nee, het gaat om 29 januari 2012. Rotterdam. Stadion De Kuip om precies te zijn. Feyenoord speelt tegen Ajax. In de spits bij de thuisclub ene John Guidetti (over haar gesproken. Bij het denken, tikken en dus noemen van die naam, gaan al mijn haren linea recta overeind staan), die de hele wedstrijd zich als een malle gedraagt, maar wel zorgt dat Feyenoord Ajax zowaar eens verslaat. Guidetti scoort driemaal, waaronder één keer uit een penalty, nadat Jan Vertonghen hem neerhaalde. Nou neerhaalde…
Toen was er nog geen VAR, geen 1001 camerabeelden (slechts een paar), maar wel een foute beslissing van diezelfde Björn Kuipers, die na afloop verklaarde te twijfelen toen hij één en ander terugzag. Vertonghen had het gelijk geheel aan zijn zijde door aan te geven dat het absoluut geen strafschop was. Voor degenen die na het zien van dit filmpje (gewoon nog een keer) nog beweren dat de Ajacied de overtreding maakte, adviseer ik het beeld stil te zetten en nogmaals te kijken.
Mocht dan nog enige twijfel zijn, dan beveel ik drastische maatregelen aan zoals ooglaseren, een bezoek aan opticien en oogarts en alsnog met terugwerkende kracht excuses aan te bieden aan alle Ajacieden. En het steekt mij enorm dat Kuipers dat laatste nooit gedaan heeft. Hij zei letterlijk: “Ik weet het niet. Ik denk dat ik kan fluiten. Maar ik kan het ook niet doen.”
Dat is natuurlijk een reactie van niets. Hoogste tijd om het hem zelf te vragen, want maandag ging ik naar Odeon om zijn theatercollege Presteren onder druk bij te wonen. Kuipers had net een moeilijke mediaweek achter de rug, want hij was na afloop van Napoli tegen Paris Saint Germain verbaal aangevallen door het Braziliaanse aanstelkind Neymar.
Ik ging er dan ook eens goed voor zitten en ik moet eerlijk zeggen: na ruim twee uur was ik om. Kuipers stelde zich kwetsbaar op, ging in op het belang van zijn drie teams (thuis, Kuipers en van zijn Jumbosupermarkt) en legde uit hoe de communicatie in zijn werk ging met de VAR, zijn assistenten en spelers in het veld. En we zagen heel veel beelden. Van Bornerbroek-Dolphia met Kuipers als jeugdige assistent-scheidsrechter (na 2 minuten) tot aan zijn enige scheldpartij ooit tegen een voetballer Ramon Leeuwin van toen nog FC Utrecht en de spijt die hij meteen had toen hij hem ‘gek’ noemde (“Ik heb hem later mijn excuus aangeboden”).
Ik kreeg tijdens het college steeds meer bewondering en respect voor Kuipers en mijn minachting over die gegeven strafschop tijdens Feyenoord-Ajax van 2012 was bijna verdwenen. De navraag ook. En dat was helemaal het geval toen hij ging vertellen over zijn kinderen. Dat één of andere echte gek, Kuipers’ nummer had achterhaald en online had gezet. En dat hij via zijn telefoon werd lastig gevallen na de meest recente Ajax tegen Feyenoord, door hordes Feyenoord hooligans en zijn zoontje van 8 dat allemaal meekreeg. Bij het naar bed brengen, vroeg hij aan vader Björn of hij nu wel veilig kon gaan slapen. “Als je je nou ergens druk over moet maken, is of het met je kinderen goedgaat”, verklaarde Kuipers.
Ik kon dat alleen maar beamen toen ik aan mijn privébetoog dacht, dat ik onlangs op Facebook plaatste. Dank voor alle steunbetuigingen en reacties. Oh ja. Kuipers is 45 jaar en is gevraagd om nog even door te gaan. Hulde. Sterker nog, ik vind nu al dat hij de finale moet krijgen van het EK 2020. Waarvan akte!