Glimlach

Volgens mij zijn er twee belangrijke zaken die te maken hebben met de aanloop naar de grote vakantie. Dat is de algehele voorpret van vrij zijn, geen baas die naar je blaft en de welverdiende vakantie die je te wachten staat en de afwezigheidsmelding van je werk e-mail. Over het eerste wil ik het niet zozeer hebben, al moet mij nog wel één ding van het hart. De slogans van de diverse touroperators. Daar kan ik niet aan voorbijgaan. Je vraagt je niet zozeer af wie ze bedenkt of hoe ze tot stand gekomen zijn, maar wel dat ze ook daadwerkelijk goedgekeurd en ingevoerd worden. Een greep.

Die van Neckermann luidt: 'Vakantieplan? Ga naar Neckermann' en ik vond ook nog deze: ‘Neckermann maakt je blij’. Daar is waarschijnlijk heel lang voor heel veel geld over nagedacht, terwijl er nog een derde circuleert op het internet: ‘Neckermann. Je bent op vakantie.’ Joh? Echt? Ik ben verward. Door zo weinig creativiteit en dat er dus meerdere zijn. Welke is nu de meest actuele?
Sunweb doet het slogantechnisch niet veel beter met ‘Fijne vakantie’. Zo zo! Toerkoop scoort alleen maar minpunten bij mij met ‘Passie voor reizen.’ Alleen dat woord passie al. (Dank je Japke-D)

En dan heb ik ook nog D-reizen gevonden, die volgens mij elk jaar een andere slogan moet verzinnen. Ga maar na: ‘We gaan ver, al 50 jaar.’ De absolute gruwel komt op het conto van Arke TUI, tegenwoordig TUI. Voor heel veel centjes krijgt Jumbo-acteur Frank Lammers het blijkbaar met speels gemak uit zijn strot: Discover your smile. Dieper kun je toch niet zinken? Dat lijkt mij sowieso niet de bedoeling van je vakantie, maar ontdek je glimlach? Hoezo? Door TUI? Heb je tot die tijd nog nooit gelachen dan? En wat dan nog, als je ‘m ontdekt? Echt hopeloos. Nu heb ik niet de illusie dat het anders of beter wordt. Waar ik wel angst voor heb, is dat ik de opname van TUI nog letterlijk van dichtbij ga meemaken. De vorige commercial van TUI was opgenomen op Kreta en laat dat nu net mijn volgende vakantiebestemming zijn.

Vakantie dus. Wie toe is aan zijn vakantie, wil het liefst zo goed mogelijk het werk afronden. We kennen het allemaal. De dagen zijn te kort, druk in drievoud en een hoop gedoe en gestress. Waar moeten we allemaal wel aan denken? Agenda opgeschoond, een mega-overdracht aan een naaste collega en alles maar dan ook alles afronden. Een liefst lege inbox, een aangepaste voicemail en uiteraard the out-of-office boodschap. In goed Nederlands: de afwezigheidsmelding voor je werk e-mail. ‘Niet vergeten!!!’ Prijkt er pontificaal op een paarse post-it op het beeldscherm of plopt op als digitale melding op de smartphone.
Samen met een communicatiecollega bij de GGD, wisselden wij de meest verschrikkelijke voorbeelden uit. De kansloze, de net-niet of de dan-heb-je-het-helemaal-niet-begrepen versies.

Allereerst heb je degenen die ‘m wel gemaakt hebben (zo de best opgedaan) en ‘m toch vergeten aan te zetten en ergens in het vliegtuig zichzelf vervloeken, op het moment dat ze daar achter komen.
Dan heb je de vakantiegangers die zich vergissen in de data. ‘Ik ben afwezig van maandag 24 juli 2018 (dinsdag) tot en met maandag 14 (tot maandag) augustus 2019 (2018).’ Je hebt de spelfoutschrijvers. ‘Jou mail word gelezen door…’
En laten we vooral de lolbroeken niet vergeten, die reppen over een welverdiende vakantie (humor, humor!) of die hele verhalen optekenen over die ene collega die de honneurs waarneemt zoals hij of zij dat als geen ander kan, terwijl dat bericht alleen had moeten dienen als interne melding.
Dat zie je trouwens heel vaak.

Een melding van vakantie en dat je kunt bellen met een collega op dat en dat nummer. Bekend voor de opsteller, maar ook voor de verzender van de mail? Wie is dat dan? Heeft die collega een naam? Dus je draagt werk over, vraagt dat vriendelijk en als dank noem je je collega niet bij naam. Collegiaal… Of je leest als externe, dat Barbara de mails uitleest. Ok, maar wie is Barbara? Heeft zij ook nog een achternaam, of mag iedereen gewoon Barbara zeggen en hoe is zij te bereiken?

Wat je ook hebt zijn de belangrijke-piefen-meldingen. Mensen die je haast kwalijk nemen als je mailt. Van het scherm klinkt dan dreigende taal. Cursief, onderstreept en vet. ‘Uw mail (of als je pech hebt, u mail…) wordt NIET doorgestuurd en NIET gelezen’ Of uw mail (of als je dubbel pech hebt, u mail…) wordt verwijderd.’ Ja echt gebeurd. Hoe durf je die persoon te mailen zeg?

Het is allemaal niet moeilijk zo’n simpele boodschap, dacht ik. Maar dat is dus niet zo. Vandaar dat we bij de GGD destijds een leidraad hadden ontwikkeld. Wat is een goede interne en een professionele afwezigheidsmelding? Het was alleen te hopen dat collega's de tijd en moeite ervoor namen, wat vanwege vakantiestress helaas niet altijd gebeurde.

Ook weten hoe die luidt en hoe empathisch, kort en professioneel het wel kan? Neem contact met mij op of stuur mij die vreselijke voorbeelden op van afwezigheidsmeldingen. Oh ja. Wees gerust. Er komt GEEN afwezigheidsmelding in beeld…