Ladder

Blog 182 – 17 januari 2020

De Eredivisie Vrouwen is nog maar op één manier te redden

Nu de meeste sporten weer begonnen zijn – zoonlief Olav vangt de tweede seizoenshelft van de voetbalcompetitie aan met een middagje kickboksen in de sportschool – gaat de Eredivisie Vrouwen ook weer beginnen. Alhoewel, vrijdag 7 februari is het pas weer zover. De laatste officiële competitieronde was 29 november. Ruim twee maanden geen eredivisieprogramma. Kom daar maar eens aan bij de heren. Ondenkbaar. Maar is het ook onwenselijk?

Het laatste duel dat de PEC Zwolle Vrouwen speelden dateert van 6 december. Toen werd er gespeeld om de zogenaamde Eredivisiecup. Een nieuw initiatief dat in het seizoen (!) werd gepresenteerd. In deze nieuwe laddercompetitie kunnen de Eredivisieclubs elkaar vanuit verschillende lagen uitdagen om mogelijk van positie op de ladder te wisselen. De winnaar van de competitie krijgt een bijbehorende beker.
De Eredivisie Cup bestaat uit vier lagen, waarop de acht clubs vanuit de eindstand van de Eredivisie Vrouwen van het afgelopen seizoen worden ingedeeld. De competitie wordt gespeeld over drie speelrondes, waarbij de teams per speelronde een uit- en thuiswedstrijd tegen elkaar spelen.

PEC Zwolle Vrouwen speelde in de eerste ronde tegen – of werd uitgedaagd door – competitiegenoot Excelsior Barendrecht. In de twee ronde was FC Twente de tegenstander en in ronde drie is hetzelfde Excelsior Barendrecht de opponent. Op zaterdag 1 februari bekeren de Vrouwen van PEC Zwolle in Barendrecht tegen amateurclub Barendrecht. In Rotterdam en omstreken en dus ook in Barendrecht, vonden ze dat ook allemaal verwarrend, dus volgend seizoen heet Excelsior Barendrecht, gewoon weer Excelsior Rotterdam. Bent u er nog?

Het lukt maar niet met de Eredivisie Vrouwen. Er is geen naamsponsor, publiek is er amper en in tegenstelling tot de Oranje Leeuwinnen is het competitieprogramma allesbehalve een gespreksonderwerp bij de koffieautomaat, kantines of in de huiskamer. Het is eigenlijk drie keer niks.

Sportnext berichtte onlangs over het eigenhandig georganiseerde evenement #WHATNEXT. Dat ging over vrouwenvoetbal. “De Eredivisie Vrouwen is ondanks alle initiatieven de laatste jaren nog niet tot wasdom gekomen. Het contrast tussen de Oranjevrouwen en de heldinnen uit de nationale competitie kan haast niet groter.”
In het artikel worden oorzaken genoemd, die al langer bekend zijn. Eredivisiewedstrijden worden niet of amper op televisie uitgezonden, trekken relatief weinig publiek en krijgen nauwelijks media-aandacht.

Dat laatste vind ik zeer interessant. Samen met 100% Football in de persoon van directeur Jeroen Kroese, Oranje Leeuwin Renate Jansen, heb ik mij beziggehouden met een vrouwenvoetbalplatform. Het idee was simpel: serieuze voetbalcontent van de Eredivisie Vrouwen met daarnaast allerlei info gericht op meisjes en vrouwen. “Dat betekent veel vrouwenvoetbalnieuws, standen, uitslagen, maar ook interviews, berichten over shoppen, lifestyle en vaste rubrieken. Verder willen we vlogs en blogs maken. Alles moet samenkomen onder één naam en een compleet beeld geven over wat vrouwenvoetbal nu zo aantrekkelijk maakt”, aldus directeur Kroese.

Maar Kroese is inmiddels weg, Jansen geeft voorrang aan haar eigen carrière en maakt misschien nog een buitenlandse transfer en 100% Football heeft de voetbalfocus verlegd. Kortom, het is er helemaal niet van gekomen, terwijl de behoefte er zeer zeker is. Sportnext hield op haar evenement een enquête en wat bleek: er is een overduidelijke behoefte (90%) aan een centraal platform waar alles over het Nederlandse vrouwenvoetbal te vinden is.

Een tweede pijnpunt is het gebrek aan sponsors. Livera is naamgever van de hockeyvrouwencompetitie op het hoogste niveau. Blijkbaar lukt het niet om dat in het vrouwenvoetbal te realiseren en dat terwijl een ING meer en meer doet bij de KNVB en ABN AMRO het kwartje steeds meer naar het Ajax vrouwenvoetbal laat rollen.

Onder meer Blokker, Calvé en Albert Heijn gingen samenwerkingen aan met de KNVB om de Oranjevrouwen te ondersteunen. Hoe anders is het bij de Eredivisie Vrouwen. Uit een rondgang van NRC langs de 50 grootste bedrijven van Nederland - waarvan er 38 reageerden - gaven maar liefst 29 bedrijven aan geen interesse te hebben om (hoofd)sponsor van (een team) in de eredivisie te willen worden.

Maar zou de eredivisie nu alleen kans van slagen hebben bij meer media-aandacht en als de vrouwen straks voetballen in de pak’m beet Andrelon Eredivisie? Nee, waar sponsors, pers en vooral supporters vooral op zitten te wachten, is duidelijkheid. Weten wat je te wachten staat. Een overzichtelijk en vooral simpel competitieschema met weinig gaten.

Waarom zijn er geen twee competities? Eentje in het na- en voorjaar. Je wordt winterkampioen en/of behaalt de titel in het voorjaar. September tot en met december. Maart tot en met mei. Geen Eredivisiecup (je speelt helemaal nergens voor of om) of andere nietszeggend probeersel. Alle wedstrijden op de vrijdagavond. Eentje desnoods live op televisie op de zaterdagmiddag 17.00 uur, wanneer er weinig tot geen amateurduels gespeeld worden en de kantines vol zitten. Bijvoorbeeld als de kampioen doordeweeks Europees speelt.

Een simpele opzet dus. Duidelijkheid voor iedereen. Waarom haakt televisie- en stadionkijkend publiek meer en meer af in het mannenvoetbal? Omdat er geen peil te trekken is op het programma. Onmogelijke tijden afgewisseld met onbegrijpelijke verschuivingen. De fan wil weten wat hij kan verwachten. Dat moet het uitgangspunt zijn.
Dus ook bij de Eredivisie Vrouwen en dat moet je dan ook een aantal seizoenen zo laten. Geen teams toelaten, eerst moet het raamwerk in de grondverf. Bijvoorbeeld voor een periode van drie jaar, dan is het ook interessant voor een sponsor, die een driejarig contract afsluit. Daarna is het de balans opmaken en zijn andere clubs (meervoud, anders krijg je een scheve competitie) welkom, voor minimaal drie seizoenen.

En zo bouw je het merk Eredivisie Vrouwen, de competitie en de populariteit van het vrouwenvoetbal verder uit. Dan wordt drie keer niks wellicht driewerf hoera.