Lolly

Blog 166 - 22 november 2019

Terug naar de tekentafel

Er zijn in Nederland een paar onderwerpen die altijd tot reuring leiden. Voer voor bij de koffieautomaat, praat aan de stamtafel en alle kanten opvliegend op social media. Waren het vroeger de discussies over het typische Nederlandse prutsweer, de komst van een mobiele telefoon (hoe oud is het filmpje?) of stevig inhoudelijke debatten in de politiek... Tegenwoordig is het de kleur van zwarte euh roetveegpiet nee kleurpiet, kreeg Cruijff nu wel of niet betaald voor (niet uit!) zijn Foundation en hoe lang houden Bridget en Dreetje het samen vol?

Maar wat letterlijk altijd is en blijft, is het gespreksonderwerp verkeer. Van de eerste files tot aan rekeningrijden of niet en wat te denken van die belachelijke hoge verkeersboetes in ons land? Nu gaat het alleen maar over stikstof, de maximale snelheid en dat Nederland weer eens het onnozele wereldverbeteraartje speelt.

Ik zit veel op de weg. Toen ik nog bij GGD GHOR Nederland in Utrecht werkte, ging ik weleens met de auto. Op maandag was dat sowieso niet te doen. Soms reed je bij de oprit Zwolle Centrum richting Amersfoort de file al in. Daarna stond je vast bij Nunspeet/Elspeet, bij knooppunt Nijkerk tot aan de afslag met de A1, voor knooppunt de Uithof en als je een beetje pech had ook op de Waterlinieweg, in de buurt van het FC Utrecht stadion. Als ik dan de parkeerplaats van het kantoor in Lunetten opdraaide, was ik meer dan 1,5 uur onderweg.
Natuurlijk ging ik vaak met de trein, want Lunetten heeft een station, maar dat ging natuurlijk ook niet altijd zoals het moest.

Tegenwoordig rijd ik veel in Zwolle en omstreken en vooral in het noorden. Na Meppel kun je welke kant je ook opgaat, de A32 richting Leeuwarden of de A28 afrijden naar Groningen, eigenlijk altijd lekker doorrijden. De wegen liggen er prima bij – waar niet in Nederland eigenlijk in vergelijking met het buitenland – en het is er niet druk.

Afgelopen zondag reed ik met iemand mee naar Cambuur tegen Almere City. We waren ergens halverwege toen ik even op zijn kilometerteller keek. Die ging naar de 145 kilometer per uur. Niet dat dat merkbaar was. De auto was modern, stil en lag prima op de weg. Geen rammelend dashboardkastje, de toerenteller bijkans in het rood of dat we harder moesten praten om het autogeluid te overstemmen. Laat staan dat we moesten hopen dat we het naderende heuveltje feilloos over zouden komen. Mijn eerste auto was namelijk een beige Citroën Dyane. Dat was altijd maar afwachten of je met tegenwind de bult opkwam.

Na allerlei discussies over de zondagsrust, uiteraard voetbal, kwamen we te spreken over het verkeer. Het was toch niet voor te stellen dat je met deze auto op deze weg onder deze omstandigheden (zonnig, droog, kortom prima gas op de lolly omstandigheden) 100 kilometer per uur moest gaan rijden? Toegegeven de auto waarin we reden, is niet voor iedereen weggelegd – zeg maar een iets duurdere en andere Citroën – maar dit gaat ‘m gewoon niet worden.
Die wagen is gewoonweg niet gemaakt om 100 kilometer per uur te rijden. En wat te denken van ‘groen rijden.’ Net als hij, kan ik ook op mijn auto kiezen voor de knop Eco. Dan krijg ik advies over zo schoon en milieuvriendelijk mogelijk rijden en dan doet mijn motor blijkbaar ook de meest gunstige dingen.

En kijk naar het wegennet in ons land. Dat is geweldig. Op Singapore (dat is een eind rijden) en Zwitserland na het beste ter wereld. Dat blijkt uit het meest recente onderzoek (Bron: World Economic Forum: The Global Competitiveness Report 2018). De snelwegen, maar ook de andere wegen in Nederland nodigen uit om met de huidige snelheid of hoger te berijden.

Inderdaad of hoger. In Duitsland werd recent een wetsvoorstel om minder hard dan 130 kilometer per uur te gaan rijden, kordaat en krachtig weggestemd en in Oostenrijk plussen ze er gewoon tien kilometer per uur bij!  En het wordt als een succes gezien, ondanks dat het een proef is. Niet meer uitstoot en minder files. In dat laatste artikel stuitte ik op een interessante zin: Is het al te laat om de snelheidsverhoging in Nederland terug te draaien?

Volgens mij niet. Waarom horen we maar niet wanneer de maategel in ons land exact ingaat? Is er al gecommuniceerd wanneer we de voet van het gaspedaal moeten halen en moeten we op elke snelweg nu 100 kilometer per uur gaan tuffen? Of zijn er weer allerlei uitzonderingen? En gaan we nu ook iets doen aan vrachtwagens die massaal inhaalverboden negeren en te pas en te onpas gaan inhalen? (Dat is mijn persoonlijke verkeersfrustratie. Ik heb niet zoveel moeite met onnodige linksrijders, die kun je namelijk rechts voorbij).
En oh ja, hoe gaat de handhaving? Dat de software in flitsapparaten makkelijk aan te passen is, geloof ik meteen. Maar wordt er nu ook strenger gecontroleerd? Daar hebben we toch geen mensen voor en daar ligt toch niet de politieprioriteit? Zo blijkt uit een recent nieuwsbericht.

Ik heb het idee dat de uitspraak vooral gedaan is om de milieumeute voorlopig tevreden te houden. Dat kan een tactiek zijn, maar in het land van polderen, praten en nog eens praten, is de maatregel wel erg eenzijdig en behoorlijk kort door de bocht. Dat zeg ik ook omdat het een pure gedragsverandering is. En wat voor eentje. Ga maar na voor jezelf. Je ziet of hoort een overheidsspotje, je betrekt het op jezelf en past in dit geval meteen je rijgedrag aan?

Zijn we in ons land het beste jongetje van de klas? Nou in ieder geval bijna het langzaamste, samen met Cyprus. Dat willen we toch niet? Dus hup, terug de politieke banken in, nog eens heel goed nadenken over de maximale snelheid en op werkbezoek naar Bosnië. Op een 117ste plaats in het klassement van beste wegen 2019, maar wel gewoon 130 kilometer per uur.