Mandjes

Het meer dan mooie aan social media vind ik het gemak van contact. Iemand benaderen is met een klik of twee gebeurd. Zonder aanziens des persoons. Die ene collega, de bekende en onbereikbare Nederlander of die allang vergeten klasgenoot van weleer. Zeker bij Twitter, toch wel mijn favoriete social mediakanaal, vind ik die manier van contact makkelijk, handig en gewoon leuk. Je volgt iemand, je wordt teruggevolgd en je hebt contact. Je hoeft elkaar niet te kennen, maar dat doe je al volgend toch. Je hebt een bepaald belang om iemands berichtgeving in de gaten te houden, je ergert je aan iets of iemand of raakt verguld van een bericht. Leve Twitter.

Zo kwam ik ook in contact met Dennis Bliek, de mediaman van Telstar. De club met een hoge aaifactor. ‘Brul mee’ en ‘die tent moet vol’. Twee kreten die te pas, te onpas en vooral ludiek worden gebruikt in hun communicatiemiddelen, waaronder social media. En het moet gezegd. Telstar doet het goed. In en rondom het veld.

Dat wilde ik zelf ook weleens zien en daarom stuurde ik Dennis een berichtje met de vraag of ik de laatste thuiswedstrijd van de competitie kon komen. Ik was wel benieuwd hoe hij als de man van de media en in een rolstoel, zijn taken met verve deed. En ik wilde ook weleens een persconferentie meemaken. Die bij Telstar zou vast wel wat leuker, verfrissender en anders zijn dan de clicheprak die standaard werd voorgeschoteld bij andere clubs. Nou niet dus. Dennis was heel duidelijk: “We doen niet aan persconferenties, dan zit je daar met vier man”, lachte hij. “Kom na de tijd maar naar de mixed-zone. Ik leg perskaarten voor je klaar.”

Persconferentie

Met een vriend ging ik afgelopen zaterdag die kant op. Er lag niks klaar, maar de meer dan vriendelijke man achter de balie wapperde al met kaarten, voordat ik een bevestingsmail kon laten zien. Naar boven, op naar de perstribune. Een deur ging open en ik vroeg aan een jonge jongen in een veel te grote Telstarjas of dit gedeelte de perstribune was. Hij had werkelijk geen flauw idee.

Na de wedstrijd stonden we voor de glazen wand te kijken naar iets wat dan die mixed-zone moest voorstellen. Een plukje journalisten, een sponsorwandje van Fox Sports en Dennis was inmiddels aan komen rijden. Melvin Platje voor de camera. Geen instructie, niet meelopen of begeleiden. Alleen een vraag of hij een jas aan wilde doen, zodat de sponsor nog even in beeld kwam. Neuh. Wel een ferme boks en weg was Platje. Dennis zag dat het goed was. Een interview met trainer Mike Snoei die zich de hele wedstrijd had lopen opwinden over het optreden van scheidsrechter Bijl? Ach, lekker laten gaan. Met de rode pen interviews verbeteren en Dennis in de rol van schoolmeester? Niet bij Telstar.

Ik liet het eens op mij inwerken, keek om mij heen en dacht zo moet het zijn en vooral blijven. Spelers, familie en fans liepen door elkaar, het scorebord met de mandjes deed nog steeds dienst en niet alleen Dennis, maar iedereen zag dat het goed was. En dat allemal dankzij social media, dankzij Twitter. Leve Twitter.