Meermaals-12

20 oktober 2021

Sinds kort ben ik er zelf ook eentje. Een echte, want ik heb twee officiële shirts gekocht, vlaggen en fluitjes. Verder ben ik op de hoogte van diagonale looplijnen en wil ik stiekem een beetje Bas Nijhuis zijn. Ik ben scheidsrechter en heb al wat seniorenwedstrijden achter de rug. Zaterdag mag ik weer. Een (of de?) Zwolse derby tussen Be Quick’28 3 en Berkum 4.

Eigenlijk fluit ik al veel langer. Sinds mijn jongens op voetbal zitten. Ik voel mij altijd een beetje doelloos als ik alleen maar toeschouw en geen assistent-scheidsrechter, trainer of coach ben. Geef mij maar een functie elders. Een potje arbitreren bij de jeugd, vind ik overigens geen fluiten. Te vaak zie je van die goedwillende vaders in gewone kledij. Gevalletje ik doe ook maar wat, ken de regels niet, lach overtredingen weg, want het is maar een spelletje. Volgens mij is dat voor niemand goed.

Het zal de KNVB een zorg zijn, gok ik. Een fluitist is een fluitist. De nood is namelijk torenhoog. Je kunt geen voetbalgerelateerde site aanklikken of krant openslaan of de smeekbede komt je tegemoet. De meeste potjes wordt tegenwoordig gefloten door de eeuwige wisselspeler, een toeschouwer die iets te lang blijft staan of de trainer annex leider, regelneef, coach en grensrechter. En soms door helemaal niemand.

Om het tekort aan te pakken lanceerde de KNVB eind september de campagne onder de naam van 'Collega’s gezocht.’ Ik klikte vol overgave op pagina. Het begin: ‘In Nederland zijn meer 28.000 scheidsrechters actief bij de amateurverengingen en in het betaald voetbal. Dat klinkt veel, maar helaas loopt dat aantal - door een zwaar coronajaar - snel terug. En dat is jammer omdat het ten koste gaat van het spelplezier van meer dan 1 miljoen voetballers.’

Glimlach

Ik val niet over de tikfout, wel over de algehele informatie en de opbouw van de site. Je klikt je niet alleen suf, alle info gaat over het belang van de scheidsrechter. Voor anderen. Dat er anders geen wedstrijden geleid kunnen worden op een eerlijke wijze. Dat je bijdraagt aan het eerdergenoemde spelplezier en dat je het liefst wilt dat beide teams met een glimlach van het veld stappen. Huh? Ja, het staat er echt.

De bond moet niet een idyllisch sprookje vertellen en scheidsrechters bijkans in slaap sussen. Vertel gewoon hoe het is. Dat het lontje smeult bij die briesende back. Dat er een trainer is die in het veld staat te blaffen en niet in zijn hok blijft. En dat je slechte spitsen hebt die bedelen om een boeking voor hun directe tegenstander.
Toen ik onlangs floot, kreeg ik werkelijk van alles over mij heen. Dat maakt mij allemaal niet uit, want ik praat wel van mij af,. Wat ik hoorde en zag, was zeker niet altijd om te lachen en dat lees ik al helemaal niet terug in de PR-praat. Dat moet echt anders. Eerlijker ook. Vertel zoals het is en marchandeer niet.

Echt, een dikke gele kaart met een rode rand.