Meermaals-124

13-12-2023

De 5 regels die je als eigen voorlichter nooit mag vergeten

Op hun eerste werkdag staan veel PVV-Kamerleden te popelen om te beginnen. Tegelijkertijd worstelen ze ook met alle media-aandacht. Dat kopte Trouw vorige week woensdag, toen de nieuwe Tweede Kamer werd beëdigd.

Ik waag mij niet aan inhoudelijke politieke MEERMAALS. Nu ik dit zo opschrijf kan het namelijk allemaal weer anders zijn. Pieter Omzigt met zijn net zichtbare notitie ‘geen PVV, NSC en BB ka… (binet)'. En dan maar volhouden dat het per ongeluk was. Kom maar ffkes wisselen Pietertje.

Lunchen

Dan maar terug naar het artikel. Dat gaat verder met: ‘De meeste leden die langslopen kiezen ervoor om ‘geen commentaar’ te geven. Ze zeggen ‘nu geen tijd te hebben’, ‘eerst te willen lunchen’, of ‘later’ te willen praten. Wanneer dat ‘later’ precies is, blijft onduidelijk. Ook tijdens de lunch willen veel leden de pers niet te woord te staan, maar tijd voor foto's met familie en vrienden is er zeker.’

Ik keek er met verbazing naar. Je bent gekozen, vanaf heden volksvertegenwoordiger en dan kun je toch wel praten? Articuleren, spreken in het openbaar, geluid produceren? Of heb je stilzwijgend campagne gevoerd? Is het echt zo erg bij de PVV dat ze naast een eigenaar van een poffertjeskraam, een metaalbewerker nu ook een buikspreker in de politieke bankjes hebben?

Met je geen commentaar. Kom op zeg.

Ik ben voorlichter bij politie geweest, op communicatieafdelingen gewerkt bij GGD’en en al jaren actief in de media. Niet reageren? Was er geen standpunt? Zat de vijf in de klok? Of had ik vakantie en was er helemaal geen voorlichter? Of je nu ervaren bent of niet, politiek onderlegd of juist onderweg, deze 5 regels kan iedereen in zijn, haar of het rol als voorlichter onthouden en toepassen.

Verbergen

Nummer 1: zeg nooit ‘geen commentaar.’  Het komt over alsof je wat te verbergen hebt.

Nummer 2: je moet altijd bereikbaar zijn. Als jij woordvoerder bent op een bepaald dossier en dat onderwerp is hot, dan moeten de media je wel kunnen bereiken. Snap hoe het werkt als de wereld in brand staat. Denk mee met de journalist, regel wat en kom niet aan met dat er echt pas volgende week een reactie gegeven kan worden.

Nummer 3: je moet ook wat te zeggen hebben. De media verwachten niet dat je nu al een doortimmerd politiek standpunt inneemt. Maar iets te vertellen heb je toch wel? Over je uitverkiezing, je takenpakket of thuisfront. In mijn werkbare leven was dat iets vertellen over het proces en wat er ongeveer staat te gebeuren. Denk aan werkwijze, voorschriften en protocollen. Wik en weeg zorgvuldig af, stem af, sorteer voor, roeptoeter niet, maar kom met een geluid.

Vakje aankruisen

Nummer 4: een antwoord van ‘ik weet het niet’ is altijd beter dan geen commentaar. Je kunt niet alles weten en journalisten komen af en toe met hele domme vragen (ja die bestaan). Je moet je wel afvragen als je op geen enkele vraag een soort van zinnig antwoord hebt, of de pers zijn werk niet goed doet, of dat jij serieus moet nagaan of je het vakje ongeschikt niet eens moet aankruisen.

Nummer 5: lieg nooit. Het olifantengeheugen van sommige journalisten is groot en goed, versterkt door social media. Een leugenachtig antwoord reilt bepaald niet, maar zeilt wel als een boemerang voor je kiezen. Gewoon nooit doen. Niet jokkebrokken.