Meermaals-141

10-04-2024

Waarom zakt de vacaturetekst steeds verder door de ondergrens?

Ach, de vacaturetekst. Ze zijn erin zoveel verschillende vormen en maten. En ze zijn met veel. Met heul veul. Nu ben ik absoluut niet op zoek naar een nieuwe baan, al lijkt perschef bij Ajax – nog steeds mijn droombaan, ja zelfs nu – mij een hele mooie euh uitdaging.

Ik schreef al vaker over vacatureteksten en het broddelwerk dat geleverd werd. En wordt. Op alle niveaus en door bijna iedereen. Dus het moet weer even. Om Ajax nog maar eens aan te halen. We staan in vacaturetekstenland voor joker en zakken compleet door de ondergrens. Het moet in alles beter.

Gruwel

En ik hoef er niet eens moeite voor te doen. Een paar klikken op LinkedIn en ik stuit al op een gruwel van een vacaturetekst van een redelijk grote gemeente in het oosten van het land. Het grapje van ‘ja maar daar komen de wijzen toch vandaan’, is slecht, maar toch nog altijd beter dan deze vacaturetekst.

Ik bekijk vacatureteksten allereerst met een blik van hoe is het opgeschreven? Is dat origineel, onderscheidend en enthousiast? Staat alles er wel in – waarom toch steeds zo terughoudend als het bijvoorbeeld over het salaris gaat – en wat is de structuur (begin met waar het om draait = de vacature, niet met een lap tekst over de organisatie), de lengte (900 woorden is wel een soort van max) en hoe is de opmaak (waarom bijvoorbeeld alle tekst gecentreerd?).
Eigenlijk is mijn zoektocht gemakkelijk samen te vatten. Mijn blik, mijn gezichtsveld, mijn ogen zijn gespitst op het antwoord op die ene vraag. Wat staat er nu eigenlijk? 

Even terug naar die gemeente, die ik xx-xx noem.  De openingszin van zomaar een vacature. En we weten allemaal die moet triggeren, origineel en pakkend zijn. Zo’n zin blijft je bij, zet je aan tot actie en is als een engeltje die op je tong piest. Komt -ie:

Lijkt het je leuk om bij gemeente xx-xx te werken?

Het staat er echt. En dan verderop een paar willekeurige zinnen en ik citeer:

Jij weet als communicatief sterke verbinder anderen te motiveren en te enthousiasmeren.
Je zorgt voor een nauwe afstemming met onze collega’s van communicatie.
Om deze functie verder goed te kunnen vervullen heb je verder: affiniteit met duurzaamheid, dit blijkt uit je opleiding en/of werkervaring.

Affiniteit

Over welke baan hebben we hier eigenlijk? Nou dat zal je verrassen. Het gaat om de functie medewerker duurzaamheid… Euh, oké. Vrij logisch toch dat je er iets mee hebt? Of komen er brieven binnen die beginnen met: “Helaas heb ik geen enkele affiniteit met duurzaamheid, maar ik hoop toch aan de slag te kunnen als medewerker duurzaamheid.”

We scrollen gestaag en gedwee verder. Citaat:

Verder heb je aantoonbare ervaring met het inspelen op (de behoeften van) verschillende doelgroepen, bij voorkeur op het gebied van duurzaamheid.

Over welke functie ging het ook alweer? Ik neem aan dat het aantonen van ervaring op het gebied van boomchirurgie, kraamzorg of aromatherapie, niet nodig is voor de job van medewerker duurzaamheid toch?

Ook kun je zelfstandig te (te is een tikfout, is het niet?) werken, maar (waarom die tegenstelling?) bent (ben je toch?) ook een ster in samenwerken in teamverband.
En mijn favoriete omschrijving van de ultieme eigenschap: ‘…heb je een proactieve houding en neemt initiatief.’

Boomchirurgie

Laten we nou eerlijk zijn tegen elkaar. Als volwassen mensen onder elkaar met het nodige verstand, een diploma en wat werkervaring. Dit kan toch niet. Wie bedenkt dit, wie schrijft dit en wie laat dit gebeuren? Want zo’n vacaturetekst legt in gemeenteland een lange route af langs senior-medewerkers, chefs, managers en de portefeuillehouder (vaak de burgemeester).

Wel begint het allemaal bij de afdeling communicatie, waar gewoon goed schrijven al heel vaak een hele opgave is. Alleen, er is toch wel één iemand op diezelfde afdeling die de functie van helder licht heeft, dat opsteekt en op de uitknop drukt? Of is de norm dat het zonder spelfouten al goed genoeg is?

Ik heb hoop. Hoop dat het ooit goedkomt met de vacatureteksten. Dat het gezien wordt als een expertise, een vak apart en dat je dat schrijven overlaat aan professionele tekstschrijvers. Ik heb ook geen verstand van boomchirurgie, kraamzorg of aromatherapie. Wat ik zeg. Ooit komt het goed. Net als met Ajax.