Meermaals-24

12 januari 2022

Ooit leerde ik in de les interviewtechnieken op de school voor journalistiek het volgende over je openingszin. Begin nooit met het vragen aan iemand die jij interviewt wie hij of zij is. Het komt over dat je je niet hebt voorbereid. De geïnterviewde moet die vraag eigenlijk helemaal niet zelf zo beantwoorden. Dat moet jij doen met jouw interview.

Ik moest eraan denken toen ik vorige week de Varagids van de deurmat raapte en Mart Smeets op de cover zag. In de nieuwsbrief had ik al iets gezien over een interview van 18 (!) pagina’s, omdat Smeets de 75 jaar aangetikt had. De interviewster was Nathalie Huigsloot, een journaliste die ook vaak voor de Volkskrant schrijft. Laat ik het zo zeggen, bij het uitdelen van interviewvaardigheden stond zij pal vooraan. Haar openingszin van het grote Mart Smeets interview luidde: ‘Je hebt nu 75 jaar ervaring met Mart Smeets zijn. Hoe is dat tot op heden bevallen?’

Ik vond en vind ‘m briljant. Het zet Smeets toch een beetje in een hoek en de lezer al dan niet op het verkeerde been. Die verwachtte waarschijnlijk een langdurige lofrede, een keiharde eigenhandige schouderklop of juist een prikkelend antwoord. De repliek van Smeets vond ik ook geweldig. “Dat heb ik mezelf nou nooit afgevraagd.”

Maaiveld

En zo ging het eigenlijk alle pagina’s door. Echt een vraaggesprek. Met verwondering, woede, lachsalvo’s en vooral veel openheid. Leeswaardig. In meerdere opzichten. Want laten we met z’n allen wel wezen. Van Mart Smeets vind je iets. Je zit in het kamp van de pro’s of je heult met de contra’s. Ik mag dat wel. Dat je er altijd toedoet. Dat je zonder blikken of blozen door het medialeven gaat. De een ergert zich kapot aan je, de ander slaat zijn handen stuk. Je kop boven het maaiveld, met al het afhakgevaar, maar wel fier in de wind.

Ooit maakte ik Smeets live mee. Het moet ergens 1997, 1998 geweest zijn. Het was de tijd dat Studio Sport op de woensdagavond nog met publiek (!) was. Ik woonde en werkte in Elburg en de plaatselijke Elburger SC had het voor elkaar. De hele selectie mocht de midweekse uitzending bijwonen. En ik mocht namens de onvolprezen Elburger Courant mee om verslag te doen. Jack van Gelder praatte alles bij elkaar en kondigde aan dat er een filmpje gestart werd van de Vuelta. Dat werd ter plekke van commentaar voorzien door Mart Smeets. Terwijl de teller angstvallig afliep, het bandje bijkans gestart werd, slofte de grote Smeets langs het publiek. Hij verdween in een hokje, ging zitten en praatte stipt van 1.42 minuut tot 0 seconden de tijd feilloos vol. Letterlijk adembenemend. Geen fractie hapering, precies op het juiste moment het goede zeggen én zwijgen, echt zo ontzettend knap.

Ik twitterde over het interview, tagde en volgde Nathalie Huigsloot. En zij mij. Het was een mooie dag.