Meermaals-25

19 januari 2022

Vrijdagavond zaten we weer met natte haartjes, oftewel gedoucht en wel en met een bakje chips uit zo’n wit boterbakje voor de buis. Want het was weer nationale coronatelevisiepersconferentietijd. We mochten allemaal iets langer opblijven.

Op Twitter zei Jasper van Kuijk exact één jaar (!) geleden: “Corona veranderde dus ook de betekenis van het woord persconferentie, dat is inmiddels iets waar wordt samengevat wat overdag door de pers is gemeld.”

Na 49 persco’s is dat nog steeds zo. Ondanks Ernst Kuipers, ondanks meer plaatjes, kortere teksten en minder langdurig. Alleen dat vroegtijdig lekken van de persco-info. Dat zit ons toch niet lekker. Al een jaar niet. Het heeft zelfs een naam gekregen: de intelligente lekdown van het kabinet. Het valt namelijk op dat veel informatie al bekend is voordat Rutte, De Jonge en Kuipers hun betoog hielden. Is dat bewust? En zo ja waarom? Of is het de hectiek van de coronacrisis, waardoor er fouten worden gemaakt en iemand zijn mond pardoes voorbijpraat?

Maar waarom zou dat kwalijk zijn? Lekken is juist een optie, omdat het eigenlijk geen kwaad kan. Met andere woorden, wie is er tegen het eerder bekend worden van getroffen maatregelen of verspoelingen die ons allemaal aangaan? Niemand toch?

Worst

Iemand die er zeker wat van vindt, is Frits van Exter, de oud-hoofredacteur van Dagblad Trouw. Op Villamedia schreef hij er een betoog over. In april 2020. Ik mag hem graag lezen. “Moet je een persconferentie wel live uitzenden? Een persconferentie is eigenlijk een beroerd middel om mensen rechtstreeks te informeren over belangrijke zaken. Het is hoogstens handig om zoveel mogelijk journalisten in relatief korte tijd te bedienen met antwoorden op alle mogelijke vragen. Dat levert de ingrediënten op, waarmee journalisten hun worsten kunnen bereiden om later uit te serveren op een bord met mes en vork, wel zo netjes.”

En deze zin van hem vond ik heel mooi: “Voor nieuws geldt misschien wat ook voor wetten en worst geldt: je moet niet willen weten hoe het wordt gemaakt.”

“De persconferentie is dus niet zo’n goed idee. Voor de kijker is een persconferentie moeilijk te volgen. Het is al heel wat als de vragen verstaanbaar zijn. De journalisten blijven, op een enkele kruin na, buiten beeld.  Je ziet een premier kijken in de richting van een ruimte buiten jouw blikveld”, analyseerde Van Exter, die in zijn relaas vooral kritisch was op de media en de kwaliteit van de vragen van journalisten, maar dat is een andere discussie.

Ik ben het helemaal met hem eens. Maar Mark en Ernst wees gerust, de volgende keer ga ik er weer voor zitten en ben ik er andermaal bij. Het is toch een beetje nationale televisie, waar je voor thuisblijft met je partner, gezin of huisgenoten. En laat dat nou nog steeds de bedoeling zijn…