Meermaals-26

26 januari 2022

In de week van BOOS, The Voice en de versoepelingen, klonk er in Almelo een heel ander geluid. Bij Heracles werd een treurzang opgezet vanwege Rai Vloet en zijn jokkebrokken na het veroorzaken van een dodelijk ongeval. Een jochie van 4 jaar liet het leven. Gio.

De voetballer van -te. Hij had te hard gereden, te veel gedronken had en te-gen iedereen gelogen. Ik zag een wekenlange worsteling van de club hoe hiermee om te gaan. En laten we wel wezen. Ik geef het je te doen. Wanneer zegt wie wat tegen wie? En vooral wanneer doe je het goed, naar behoren of heb je het totaal verkeerd aangepakt? Kun je het überhaupt wel goed doen?

Ik moest het even opzoeken, maar in 2007 solliciteerde ik bij Heracles. Op de functie van toen nog persvoorlichter/communicatiemedewerker. Werken bij een betaald voetbalorganisatie en dan ook nog eentje waar ik warme, nostalgische gevoelens voor koesterde. Ik ben immers geboren in Almelo en toog als middelbare scholier menigmaal naar de Bornesestraat, waar het aloude en volop geprezen stadionnetje stond.

Eenmaal in de auto vanuit Zwolle naar Almelo, mijmerde ik nog meer over die tijd. Dat ik een kaartje kocht voor 2,50 gulden, dat dat afgescheurd werd van een grote rol en als er nog kaartjes over bleven en je twee weken later weer kwam, met pen de vorige tegenstander was doorgekrast en de nieuwe erboven was geschreven. Of dat Heracles nog werkte met een sponsornamensysteem op het scorebord, dat correspondeerde met de clubs. Dus dan kreeg je Ter Stal Textiel-Chinees restaurant De Kleine 0-2, wat betekende dat Feyenoord met 0-2 achterstond tegen Fortuna Sittard. Ach, en zo was er nog meer te herinneren.

Microfoon

Een ingezakte noodtribune thuis tegen Heerenveen, waar ik net iemand op gesproken had voordat ik wegliep, een omroepster die per ongeluk de microfoon aan had laten staan. Met komische taferelen als gevolg zoals gemopper, omdat ze de naam van de wedstrijdsponsor niet kon vinden. Ook niet na hoorbaar geritsel met papieren. Of dat je in de rust moest wachten op de stewards die dan gingen koffie drinken, waardoor je de tweede helft gratis het restant op de prachtige hoofdtribune kon aanschouwen.

Mijn sollicitatiegesprek was met Nico-Jan Hoogma, nu nog KNVB-bobo. En met Rob Toussaint, de huidige directeur van Heracles, die zondag voor de camera van ESPN het eerlijke verhaal vertelde, alles op tafel smeet en zo de eigen schuldvraag zelf beantwoordde.

Heeft Heracles Almelo écht alles fout gedaan in de zaak Vloet? Moeten we deze casus nu meteen langs de crisisscommunicatiemeetlat leggen? En trekken we er lessen uit, stoffen we protocollen af en zetten we de boel weer op scherp? Zo van, dit gaat ons als organisatie écht niet overkomen?

Iedere situatie is anders. De keuzes, de woordvoerder, het moment. Daar kan geen allesomvattende strategie tegenop. Nu dus ook niet. Laat het lessons learned gaan. Het leidt alleen maar af. En rijt de wond alleen maar meer en vaker open. Wat rest is één trieste constante. Het niet te verteren leed van de familie. Opdat wij niet vergeten.