Meermaals-67

09 november 2022

Koop eens een communicatieprofessional

Wat hebben de hond van FC Groningen speler Abraham en de arbitragezaak tussen technisch manager Mike Willems en PEC Zwolle met elkaar gemeen? Op dat antwoord mag je tijdens deze MEERMAALS even kauwen, al is dat misschien niet de goede benaming.
Hoe dan ook, ik maak graag mijn punt en dat is dat het betaald voetbal het helemaal verkeerd doet. Niet of de backs hoog moeten staan, of het lukt om de bal überhaupt drie keer naar dezelfde kleur te spelen of dat je aantreedt met de punt naar achteren of toch met een tien moet spelen?

Louter lof

Het gaat om de communicatie op de allerhoogste landelijke niveaus. Ik heb tot nu toe (bijna) alle thuis- en uitwedstrijden van PEC Zwolle gezien. En dat dat gelukt is, is mede te danken aan de diverse perschefs. Dan wel aan de allround regelneven en -nichten bij de wat kleinere clubjes opererend in de rommellade van de Keuken Kampioen Divisie. Louter lof hoor. Want dat zij het duizenddingendoekje zijn, ligt allesbehalve aan hen, wel aan geld en visie. Of beter gezegd het gebrek eraan.

Voetbal laat vele aderen kloppen in de lichamen van supporters, nieuws wordt hoe marginaal ook, uitvergroot en de belangen en prestige voor sponsors, geldschieters en andere actoren zijn veelal groot. Ongeacht of je een grote reus bent of klein Duimpje. Daarom is het onvoorstelbaar dat de afdelingen communicatie in het profvoetbal uitgehold zijn. Commercieel tuigen we van alles op, om zoveel mogelijk sponsors te behagen, maar het gaat juist vaak mis in de communicatie.

Iets te vlotte

Zeker ook zakelijk. Een terugkoppeling die niet komt, een extern bericht dat niet verschijnt dan wel eerder buiten dan binnen bekend is of een simpele uitnodiging die niet volgt. Juist daarom is het goed om het clubgeld eens te steken in een communicatieprofessional in plaats van de zoveelste dure superaankoop, assistent analyse performance coach of een iets te vlotte commerciële salestijger.

Iets dat de aanhang van FC Groningen ook roept en vindt, tenminste als ik deze bijdrage zo lees. Het gaat over de media-omgang, empathie (!) en bovenal dat de club communicatief werkelijk alles verkeerd doet. Een misplaatste vergelijking, een mediaboycot – inmiddels weer opgeheven – en ga zo maar door. Vooral het kopje WAAR IS DE PERSCHEF? intrigeert mij van A tot Z. En ja inderdaad geschreven in kapitalen, om er ongetwijfeld de nadruk op te leggen.

Klip en klaar

Wat ik zei. Werkelijk alles in de hondensoap is er fout gegaan. Daar lusten de honden geen brood van, al is dat ook weer een wat ongelukkige omschrijving. Dit en het verhaal Mike Willems en PEC Zwolle, waarbij een duidelijk clubstatement ontbrak, zijn klip en klaar issues voor communicatieprofessionals, niet voor perschefs. Die zijn – ik ben niet van de clichés, maar vooruit – met alle respect faciliterend en organisatorisch actief en dankzij hen kan ik naar alle wedstrijden van PEC Zwolle, dus nogmaals veel dank daarvoor.

Het zijn alleen geen personen die gaan over communicatiestrategie, risicomanagement en damage controle. Daar heb je echte specialisten voor. Profs. Communicatieprofessionals die de troepen bij elkaar roepen, een aanspreekpunt aanwijzen, advies geven, een statement opstellen, desnoods gaan oefenen met die woordvoerder, proberen de gelederen gesloten te houden, intern communiceren (!), de media monitoren, dan wel een aanvals- of verdedigingsplan hebben klaarliggen. Verrek, het is net voetbal.

Juist de nul

Waarom trekt het betaald voetbal niet wat vaker de portemonnee voor een stevige communicatieadviseur die alle flanken bestrijkt, aan wie je de speelbal altijd kwijt kan en die jouw club ook nog eens laat scoren of juist de nul houdt? Of zal PEC Zwolle trainer Dick Schreuder tijdens de warming up vrijdag eens goed om zich heen kijken, een praatje maken en ter plekke zijn strijdplan bedenken?