Meermaals-96

31-05-2023

Mag ik even je aandacht voor MS?

Ik heb weleens een blog getikt naar aanleiding van de dag van. Met een grap en een grol. De dag van het naakt tuinieren op de eerste zaterdag van mei. Gevolgd door 6 mei internationale bellenblaasdag, 19 juni slenterdag en wat te denken van 25 oktober?

Schoonmoederdag, de nationale dag van de Vlaai, de dag van de stilte, van de kleine mensen, nationale rookmelderdag en wereld pastadag. En dat allemaal op één dag. En oh ja, 14 april was het de nationale poepdag. Ik heb daar eigenlijk niemand over gehoord. Dat is wel een veeg teken. Of onderbroekenlol.

Doodgaan

Deze keer gaat de dag van over iets serieus. Over ziek zijn en doodgaan. Over Multiple sclerose (MS). Te vaak gekenmerkt als een spierziekte. Dat klopt niet. Wat het wel is, lees je hier. Gisteren, dinsdag 30 mei was het wereld MS Dag.

Voor mij is MS heel persoonlijk. Mijn moeder had MS. Had, want ze is niet genezen, maar overleden. In 1994. Ik was 22 jaar en heb eigenlijk altijd een zieke moeder gehad. Want weet jij nog van je kleutertijd? Ik heb zo mijn best gedaan, maar de herinneringen aan een gezonde moeder vervagen met de tijd. Zij werd namelijk ziek toen ik vijf, zes jaar was en overleed op 54-jarige leeftijd. Maandag 29 mei zou ze 83 jaar geworden zijn. Eergisteren dus.

Kwakzalvers

Ik herinner mij de vervolgjaren nog wel goed. Het van het voetbalveld geplukt worden of uit de klas gehaald worden. Van misse boel tot einde verhaal en toch weer een nieuw hoofdstuk. En de vele bezoekjes aan een ontelbaar aantal artsen. Van dichtbij tot Duitsland, van gerenommeerde dokters tot wat later bleek pure kwakzalvers. Eentje weet ik nog. Hij zei dat mijn moeder iedere dag twee liter water moest drinken...

Handtekeningenboekje

Er was een periode dat ze (of soms we) naar Amsterdam gingen. Onderweg naar genezing. Mijn broer en ik gingen geregeld mee. Om naar Ajax te gaan en naar stadion De Meer (!). Handtekeningenboekje mee. Ik keek mijn ogen uit en zie Marco van Basten nog gewoon rondjes lopen, omdat hij geblesseerd was.

Mijn moeder was ook geblesseerd. Al snel kwamen de eerste hulpmiddelen. Een kruk, een driepoot, een gewone rolstoel, een elektrische en de laatste jaren kon ze amper uit bed komen. Ik wist niet beter, raakte eraan gewend en het deed mij op een gegeven moment niet meer zoveel.

Collectecoördinator

Maar het gaat niet om mij, of dat ik jarenlang collectecoördinator was in Zwolle en hoe ik het verleden beleefd heb. Het gaat om nu, de mensen met MS, voor wie geen dag hetzelfde is. Voor wie nog geen medicijn is. Voor wie het toekomstbeeld onzichtbaar is. Voor mijn moeder kwam genezing te laat. Voor anderen hoop ik niet. Geld voor onderzoek naar MS is en blijft dan ook hard nodig. Over deze ongeneeslijke ziekte is namelijk nog weinig bekend, behalve dat iedereen het kan krijgen en daarom is alle aandacht voor deze k…ziekte enorm belangrijk.

Van 25 juni tot en met 1 juli is de MS Collecteweek. Ik kan alleen maar zeggen, geef gul en blijf gezond.