Orkaan

Blog 289 – 26 januari 2021

Exact een week geleden werd mijn oudste zoon 14 jaar

“Zolang er veel mediavragen zijn, blijf ik betrokken.” Dat was de kop boven een artikel dat ik deze week tegenkwam op de site van RTV Oost. Ik kom daar straks op terug. Maar eerst RTV Oost. Mijn soort van favoriete nieuwszender. Ga maar na. Van kneiters van koppen tot fameuze artikelen, waar andere mediamagnaten alleen maar met heel veel bewondering stilzwijgend en berustend naar kunnen kijken. Of moet ik zeggen wegkijken, met een gelaten gevoel van verstikkende jaloezie en immense bewondering. Ongekend. Onbereikbaar. Onhaalbaar.

Ten eerste had RTV Oost begin april 2020 al de poll ‘Hoe komt jouw kapsel de coronacrisis door? Over bovenop het nieuws, actueel en meegaand met de tijd gesproken. Bijna tien maanden geleden dus. Komen die Ajacieden Promes en Labyad nu nog met een infantiel kappersfilmpje na het scoren van een doelpunt…Het was nog een lelijke goal ook.

Ten tweede. De knapste nieuwskoppenmaker zit bij RTV Oost. Geef die man, vrouw of wie en wat het ook mag zijn, een contract voor altijd. Hele verhalen – en wat voor een verhalen – worden er in die kop gepropt en geperst. Je wordt subiet het artikel ingetrokken en je denkt alleen maar aan meer, meer en nog eens meer.

Een paar klassiekers ter inspiratie. ‘Tractor rijdt bloemen plat van wake voor omgekomen varkens in Agelo.’ ‘Twents Zwerkbalteam mist magie op EK in Polen.’ ‘Klootschietster Silke Tulk uit Albergen gestrand in Ierland door orkaan Ophelia.’ Heb ik iets te veel gezegd?

Als derde, het nieuws an sich. De wereld staat al een jaar in de coronabrand. Een maniak in het Witte Huis is ingewisseld voor een man met een heel andere missie (ik vind hem vooral heel oud, met alle gevaren en gevolgen van dien) en we hebben sinds zaterdag een heuse avondklok. Gelukkig is daar RTV Oost, alias de carnavalszender.

Komt -ie: ‘Carnavalsvereniging uit Geesteren verdeelt prijzengeld afgelaste optocht onder deelnemers.’ Wat ik zei, de nieuwskop verhaalt al heel veel over de inhoud van het artikel, maar wie legt mij uit wat hier de nieuwswaarde van is. Alsof je meedoet aan een superloterij, die niet doorgaat en je je geld terugkrijgt. Dat is toch twee keer niet? Niet meer dan normaal en niet nieuwswaardig?

Of deze dan: ‘Kraamverzorgster Staphorst geeft fles aan baby van ouders die ze eerder luier omdeed.’ Eerst even twee keer lezen, om het goed te begrijpen, maar een kraamvrouw die lang in dienst is, is dat nog nieuws? En wat te denken van dit breaking news artikel? Misschien was het een zeldzame kraamvogel, maar dat duikers brandweer helpen bij het redden van een vogel, moet dat in het nieuwsoverzicht?

Maar toch blijf ik het volgen en lezen. Want laten we wel wezen. RTV Oost wordt in de volksmond dan wel RTV Twente genoemd, omdat het gesitueerd is in Hengelo, de studio in Zwolle volgens mij is opgedoekt en dat het inderdaad wel heel vaak over het echte Oosten gaat. Maar voor mij is dat wel oké. Ik woon al meer dan de helft van mijn leven in Zwolle, maar heb toch echt(e) Twentse roots. Om precies te zijn in Almelo waar ik op de wereld kwam en Wierden waar ik getogen ben.

En daarom las ik met veel interesse en vooral met stil verdriet het bericht waar de openingszin van deze blog in voor komt.  “Zolang er veel mediavragen zijn, blijf ik betrokken.”

Het gaat over Lotte. Lotte uit Almelo. Ouder dan 14 jaar mocht ze niet worden. Op 10 januari werd ze dood gevonden. Omgekomen door een misdrijf. ‘Toen Lotte die zondagmiddag van huis fietste, leek er nog geen vuiltje aan de lucht. Totdat begin van de avond in een sloot aan de rand van industrieterrein Het Wendelgoor het ontzielde lichaam van het meisje werd gevonden’, aldus RTV Oost.

Het Wendelgoor is een zeer bekende naam voor mij. Het is vlak bij de Wierdensebrug over het Twentekanaal, aan de Wierdense kant. Tegenwoordig is het sportpark Het Wendelgoor. De hondensportvereniging HSV Almelo, roeivereniging Amycus Almelo, rugbyclub The Big Bull en jeu de boules-club De Toss huizen er. Maar tot 1988 was er ook een zwembad. Een buitenbad, waar ik heel veel en vaak was met jongens van de voetbal of medeleerlingen uit de atheneumklas van het Christelijk Lyceum in Almelo.

Het nieuws dat een meisje van 14 jaar bruutweg vermoord is, ergens tussen Wierden en Almelo, kwam bij mij binnen. Allereerst vanwege de familie en nabestaanden. Dit verdriet is niet te doen.  Maar ook omdat het, al dan niet vanwege het verleden, een soort van dichtbij kwam. En in zo’n gruwelijke omstandigheid hoor je dan ook vaak iets te zeggen over de ouders van de twee mogelijke verdachten, Maar om eerlijk te zijn, vind ik dat maar wat lastig.

Het allerergste leed wordt geleden door de familie. Daarom is het ook zo goed dat er mensen zijn zoals Jeroen Baardemans. Hij is betrokken bij bureau Namens De Familie. Die organisatie ondersteunt nabestaanden die in het middelpunt van het nieuws staan na een dramatische gebeurtenis. "Mijn rol is om hen te ontzorgen en zodoende te laten richten op belangrijke dingen”, zo zegt hij.

Baardemans treedt op als woordvoerder namens de familie. "Ik merk heel veel medewerking vanuit de media. Ik begrijp de behoefte om nieuws te brengen door de maatschappelijke impact van de zaak, maar ik heb ook gesprekken met journalisten over de wensen en belangen van de familie. Dat gaat heel goed. Er zijn altijd uitzonderingen, maar in het algemeen is mijn ervaring dat er een goed gesprek gevoerd kan worden met journalisten."

Mooi om te lezen dat er begrip is aan beide kanten. De media die nieuws willen brengen en hoe je het ook ziet en wat je er ook van vindt, een interviewvraag neerleggen. Die overigens volkomen terecht is. Maar dat de pers ook snapt dat daar geen behoefte aan is. En misschien komt het er nog wel van. Omdat het onderzoek vastloopt of dat de familie ooit wel hun verhaal wil doen en de media wat actiever opzoekt. En dan is het alleen maar goed dat er mensen zijn en blijven zoals Baardemans.

Exact een week geleden werd mijn oudste zoon Olav 14 jaar.