Polonaise

Blog 327 – 15 juni 2021

Oranjesucces enkel en alleen dankzij de teammanager

We zitten midden in het EK en we zijn als natie nu al om. We kauwden onze kaken stijf als zuurpruimen en nu na een nipte zege, hebben we oranje omarmd. Voorlopig sla ik de SnolleBollekes juichzegels gewoon af bij de kassa, ga ik nog niet toeterend de straat op en vind ik het dragen van een Oranje voetbalshirt van bol.com, meer d(f)an genoeg. Aan mijn lijf geen oranje polonaise.

Toch heb ik wel wat met de combi Oranje en voetbal. Ik heb drie spontane ingevingen. Allereerst natuurlijk de EK winst in 1988. Toen Nederland op dinsdagavond in de halve finale Duitsland versloeg, zat ik nog op de middelbare school. De volgende dag in 5 atheneum hadden we het eerste uur Godsdienst van mevrouw Berg. Ik trok een foute oranje-witte trui aan en zeulde de Nederlandse vlag mee naar school. Erik in euforie. Onze lerares vond het allemaal maar niks, sterker nog, ze wist van niks. Ze deed haar naam eer aan en had die historische avond onder een hele berg stenen geleefd.

Mijn eerste live-wedstrijd was Nederland tegen Griekenland, op 21 november 1990 in De Kuip. Eindstand 2-0. Op 6 oktober 2001 was ik erbij toen Oranje in Arnhem tegen Andorra speelde. Nederland won, maar ik verloor die dag mijn mobiele telefoon. Een dag later reed ik terug, zag hoe het stadion werd schoongemaakt en kreeg meerdere telefoons te zien. Die van mij zat er niet tussen.

Oh ja en in mijn slaapkamer hangt een Oranjeshirt van een huidige en bovenal ervaren international. Gesigneerd en wel. Die van international Renate Jansen, met haar was ik twee jaar geleden betrokken bij het vrouwenvoetbalplatform: woman football. Vanavond speelt Nederland in Enschede, daar waar haar voetbalhuis is, vriendschappelijk tegen Noorwegen. Na dat duel wordt bekend of ze meemag naar de Olympische Spelen in Japan. Het lijkt klip en klaar. Je neemt de aanvoerder van de landskampioen toch gewoon mee? Zeker als je onlangs bent uitgeroepen tot beste speelster van de eredivisie vrouwen? Ik zal om mevrouw Berg te eren, een schietgebedje voor Renate houden.

Oranje dus. De leeuwen en de leeuwinnen. Persoonlijk heb ik meer met (de) vrouwen. Twee jaar geleden bereikten ze de WK finale tegen Amerika. Ik schreef er op 5 juli 2019 dit over:

Hoe het ook afloopt, het is een meer dan geweldige prestatie. Mocht de finale in winst worden omgezet, dan zijn de Oranje voetbalvrouwen dertien keer achter elkaar ongeslagen op een groot eindtoernooi. Dat is echt ongekend. Wereldkampioen worden na Europees de beste te zijn, dat was alleen in 2008 en 2010 de Spaanse mannen gegeven. En wat te denken van dat Oranje dit toernooi nog niet één keer op achterstand stond? Ook bijzonder knap.

Daarbij komt nog dat het veldspel vaak alle kanten opgaat. In dit toernooi speelden de Oranje Leeuwinnen vaak matig en verbaasde de ganse natie zich erover waarom de meest simpele dingen o zo fout konden gaan. Een pass van een paar meter die zomaar tussen in de voeten van de opponent terecht kwam, ballen die onverklaarbaar belandden in een ruimte tussen niks en niemand en wat te denken van de matige zogenaamde eindpass? We zagen het allemaal voorbijkomen; dat maakt de finaleplaats misschien nog wel eerbiedwaardiger.

En goed presteren valt of staat met een goede staf. Het is typisch Nederlands om niets aan het toeval over te laten. Zo ook bij de vrouwen en dat is meer dan terecht. De staf van de Oranje Leeuwinnen telde in 2019 bijna net zoveel leden als selectiespeelsters. Van kitmanagers (materiaalmannen) tot een mental coach en een heuse kok. Ze waren er allemaal, stonden volledig in dienst van Oranje en moesten er simpelweg voor zorgen dat het de speelsters aan niets ontbreekt. Als het misging, dan moest de oorzaak op het veld liggen en niet daarbuiten.

In zulke omstandigheden zijn drie dingen doorslaggevend: duidelijke taakverdeling, heldere communicatie en goede aansturing. Iedereen weet wat hij of zij moet doen en daarboven is er één iemand die bepaalt. Dat is bij de Oranje Leeuwinnen nu nog bondscoach Sarina Wiegman. Dat merkte ik toen ik twee jaar geleden het idee opvatte om in de maand mei een interview te willen houden met Carin Bakhuis, één van de scouts van de Oranje Leeuwinnen en bekend in het Zwolse. De Stentor vond het oké en ik benaderde Bakhuis. Uiteindelijk kreeg ik antwoord van perschef Anja van Ginhoven. Via sms.
“De (technische) staf, waaronder de scouts, hebben met elkaar afgesproken dat ze geen interviews meer geven. Er is in deze laatste voorbereidingsfase en tijdens het WK een ‘woordvoerder’ als het gaat om team, tegenstanders, tactiek etc en dat is de bondscoach. We kunnen dus helaas niets voor je doen.”

Oké, jammer en je kunt over het antwoord je twijfels hebben, maar dit is wel heldere procescommunicatie. Bakhuis legde het namelijk eerst voor aan hoofdscout Marleen Wissink, die het op haar beurt aankaartte bij de perschef. Zij legde uit waarom het niet door kon gaan. Ik zie er een duidelijke taakverdeling en afsprakenlijn in terug. En dus dat Wiegman uiteindelijk bepaalt. Nogmaals, je kunt het er niet mee eens zijn, maar ik vind het goede communicatie.

“Op dat soort momenten loop je soms tegen cultuurverschillen aan; als Nederlanders zijn we direct in onze communicatie en willen we dingen graag snel en gestructureerd organiseren. Soms moet je kunnen inschatten of dat de beste manier is of dat je je communicatiewijze iets moet aanpassen om toch zo snel en goed mogelijk het gewenste (of het best mogelijke) resultaat te krijgen.”

Dit citaat is van Sonja van Geerenstein. Al sinds dat Oranje voetballend eigenlijk niets voorstelde, is zij de teammanager van de Oranje Leeuwinnen. Op kickes.nl stond een groot en interessant interview met haar. Kickes staat voor Knowledge, Inspiration, Connection for Kick Ass Ladies in Events & Sports.

Het artikel is uit 2109, erg actueel en ontzettend interessant. Waarom? Omdat het heel goed laat zien hoe belangrijk een teammanager is. Eigenlijk komen daar alle zaken bij elkaar, die grotendeels bijdragen aan het huidige succes. Als ex-teammanager van de PEC Zwolle Vrouwen doet mij dit zo deugd. Wat een droombaan! Ik ken haar niet persoonlijk, ben bekend met dat zij er al eeuwen zit en zou haar liever nu dan vanochtend vroeg opvolgen.
Dus wie en wat zorgt stiekem voor het echte succes van de Oranje Leeuwinnen? Lees haar verhaal hier. Hup Sonja hup, laat de leeuwin niet in haar hemdje staan!

PS. Enig idee wie de huidige teammanager is bij de Oranje heren?