Reddingsboten

Ieder jaar neem ik het mij voor. Het mag ook wel een keer. Ik heb het al sinds april 2012 in mijn bezit. Natuurlijk, ik heb het weleens doorgebladerd, nader bekeken, maar toen ook weer weggelegd. Geen tijd en zo. Zo zonde. Waar ik het over heb? Het boekwerkje van National Geographic:  ‘Titanic. Wat gebeurde er werkelijk?’

Volgens mij heeft iedereen dat wel. Dat iets wat je gezien hebt, je voorgoed bijblijft. Iets dat zoveel indruk heeft gemaakt, dat het maar blijft terugkomen. Elke keer als je ermee in aanraking komt, doet het wat met je. Het kan je raken, verbazen of in vervoering brengen. Het wakkert nieuwsgierigheid aan. Soms is dat onbevredigend, omdat je dan ook geconfronteerd wordt met het gebrek aan kennis over het onderwerp. Het is juist iets waar je eigenlijk steeds meer van en over wilt weten.

Ik heb het over de ondergang van de Titanic. De moeder der scheepsrampen. In de nacht van 14 op 15 april 1912 zinkt de Titanic in de Atlantische oceaan. Het loopt op een ijsberg en wat niemand voor mogelijk hield, gebeurt. De Titanic breekt, daalt af naar de zeebodem en 1500 van de in totaal 2224 passagiers komen om.

Het jaar 2018 zou een legendarisch Titanic jaar worden. Ruim 100 jaar na de teloorgang en negen jaar na het overlijden van de laatste overlevende van de scheepsramp, moest het dan toch gebeuren. Een echte replica. De Titanic II zou over de Atlantische Oceaan gaan varen. Van Southampton naar New York, zoals toen ook al de bedoeling was.
Het idee was van de Australische zakenman en miljardair Clive Palmer. In 2012 maakte hij zijn plannen al bekend en oorspronkelijk was het de bedoeling dat het schip al in 2016 klaar zou zijn. De bouw werd meerdere malen uitgesteld en liep ook in 2018 weer vertraging op. Het iconische schip gaat nu in 2022 te water.

De Titanic II moet er precies zo uit gaan zien als zijn voorganger, compleet met het indrukwekkende trappenhuis. De negen dekken bieden plaats aan 2435 passagiers. Het enige echte verschil met de Titanic is dat de replica wordt gelast en niet met klinknagels in elkaar wordt gezet. De kopie wordt ook veiliger dan het origineel. Het schip is vier meter breder om aan de moderne veiligheidsregels te voldoen en heeft ook genoeg reddingsboten voor alle passagiers. Toen de Titanic in 1912 verging, was er maar voor 1178 mensen plek in de reddingsboten.

Overigens is Palmer niet de eerste geniale gek, die de Titanic wil nabouwen. Sarel Gous, een Zuid-Afrikaan lanceerde zijn idee in 1988, maar hij kreeg de financiering maar niet rond en stopte in 2006 met zijn project. De zichtbare tegenwerking van Millvina Dean, de laatste overlevende van de scheepsramp, deed hem ook niet goed.

Tegenwoordig is er nog een initiatief. Sterker nog, dat is concreter dan het prestigeproject van Palmer, maar ook anders. Een Chinese scheepswerf begon in 2016 aan een 269 meter lange replica van het schip. Die gaat echter niet varen, maar wordt als toeristische attractie ergens ingezet. Dat schip zou dit jaar wel klaar moeten zijn.

Ook in 2019 – het is tenslotte al 4 januari – vertrekt een expeditie van toeristen en wetenschappers naar het wrak van de Titanic om er een 3D-model van te maken, voordat het te laat is. Te laat? Bacteriën zijn namelijk het wrak, dat in 1985 terug werd gevonden, in hoog tempo aan het verteren. Het ligt ongeveer zeshonderd kilometer voor de kust van Newfoundland (Canada), op een diepte van 3,8 kilometer. Ze eten per dag zo'n 180 kilo (!) van het schip op. Op deze manier is erover twintig jaar helemaal niets meer over van de Titanic. Toeristen die naar de Titanic willen reizen, moeten voor een ticket voor de elfdaagse expeditie 100.000 euro neerleggen. Niet geheel toevallig hetzelfde bedrag omgerekend dat je in 1912 moest ophoesten voor de overtocht in eerste klasse.

De teloorgang van de Titanic blijft zo ieder jaar in het nieuws en mij op die manier dan ook constant fascineren. Meer en meer. Ik kan er nog zoveel over schrijven, maar ik ga eerst lezen. Echt lezen. En daarna sparen.