Rokje

Blog 183 – 21 januari 2020

De 5 aandachtspunten bij een persprotocol

Ik weet niet of het zo is, maar ik heb het idee dat de echte, traditionele persvoorlichter aan het uitsterven is. Zelfs bij de grote bedrijven, het schuift toch steeds meer en meer richting het takenpakket van de allround communicatieadviseur. Dat weet ik zelf ook nog. Toen ik bij GGD Nederland ging werken, kwam er verplicht het woord persvoorlichter op mijn visitekaartje te staan. Tegenwoordig zie je dat amper meer, terwijl het vak persvoorlichting niet zomaar iets is om er even bij te doen.  

Als ik aan een persvoorlichter in optima forma denk, dan schiet meteen de naam van Klaas Wilting mij te binnen. Niet die van de woordvoerder van de gemeente Amsterdam die alles fout deed toen hij geïnterviewd werd door PowNed in verband met het dragen van een te korte rokje op de werkvloer. Rokjesgate. Prima als je de mediazaken overlaat aan een woordvoerder, maar niet zo.

Ach Klaas. Tegenwoordig is hij veel in de publiciteit, omdat hij zijn boek promoot. Ik heb het zelf ook gekocht, maar het ligt nog ongelezen in de kast. De achterflap is meer dan duidelijk. ‘De mediagenieke (wie denkt net als ik ook even wat anders?) Wilting wordt het gezicht van de Amsterdamse politie.’ En dat klopt. Hij diende vanaf 1964 de politie en werd bijkans bekender dan toenmalig hoofdcommissaris Eric Nordholt.
En nu is er dan zijn boek: ‘Klaas Wilting, de roerige jaren van een politiewoordvoerder.’ Bij het schrijven van het boek, schoot de familie te hulp. "Ik schrijf vrij gemakkelijk, maar mijn vrouw deed hier en daar nog wat taalcorrecties", zei hij in een interview voor RTV Drenthe. In die provincie liggen zijn roots. Ook anderen boden aan te helpen met schrijven, maar dat zag Wilting niet zitten. "Ik heb altijd gezegd dat als er een boek komt, ik dat zelf wilde schrijven. Het wordt volgens mij nooit zo mooi als je het door iemand anders laat doen."

Typisch Klaas. Tegenwoordig woont hij in Almere en zodoende maakte ik hem geregeld mee bij Politie Flevoland, waar ik toen werkte. Want Klaas is inmiddels bijna 77 jaar, maar nog op en top politieminded, begaan en betrokken. Wilting was namelijk werkzaam bij Omroep Flevoland en presenteerde het televisieprogramma De Twaalfde Provincie. Een verlengde VVV-commercial over Flevoland, waarin hij bekende Nederlanders naar de provincie haalde en rondreed van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid en andersom.
Negen van de tien keer werd er ook een bezoekje gebracht aan de politie en zo’n dag moest dan begeleid worden door iemand van de afdeling voorlichting. Ik heb het een paar keer gedaan, vooral de uitzending met oud-voetbaltrainer Co Adriaanse bleef mij bij. Het was beginjaren 2000 en Cootje was ontslagen bij het Ajax van Wilting en toen trainer van AZ. Een uiterst aardige, voorkomende en correcte man. Goed bespraakt, nieuwsgierig ook, maar ook iemand die veel keek en luisterde.

Vraag mij niet waarom, maar er was geregeld dat Wilting en Adriaanse als een soort Bonnie en Clyde aangehouden zouden worden in een dure BMW en door een autoprocedure tot overgave werden gedwongen. Dat betekende in dit geval dat de twee op de knieën moesten met de handen omhoog en geboeid werden. Zaten de armen inmiddels achter de rug, dan kregen ze een licht duwtje en werden ze met het hoofd voorzichtig op de grond gelegd. Vergelijk het hier maar een beetje mee.

Politieagenten houden wel van een geintje, dus Adriaanse ging keurig naar de grond, maar agenten lieten Wilting vlak boven het asfalt vallen, waardoor hij plat met zijn gezicht op de grond viel. Dat leverde Klaas een ietwat gehavend gezicht op. Ik ben benieuwd of ik dit voorval ook teruglees in zijn boek.

Klaas ‘wij van de politie’ Wilting was een ware politiewoordvoerder en dat deed hij met verve. Hij zei wat hij kon zeggen, bleef veelal binnen de lijntjes en kleurde en kraste er soms buiten. Dat deed hij goed, omdat hij altijd het werk en de eer van de politie hooghield en ook snapte hoe de media werkte. Die wilde informatie en trouwens politieagenten zijn ook niet vies van media-aandacht.  

Regelmatig zie ik nog een tweet van hem voorbijkomen (zijn vrouw leest blijkbaar niet mee, want er zit weleens een taalfout in) waarin hij niet snapt waarom er niet meer informatie wordt gegeven. Zelf had ik op de afdeling voorlichting, ook zo’n collega, die steevast ieder persbericht afsloot met dat ‘de politie de zaak nog in onderzoek had’. Oftewel ‘geen commentaar, 2.0’. Ik denk niet dat Klaas in de tegenwoordige tijd met de nationale politie, de AVG en andere privacyregels, had kunnen werken als politiewoordvoerder.

Het de hele dag bezig zijn met media, is alleen bij de grote bedrijven nog aan de orde van de dag. Maar verder? Wie heeft nog persvoorlichting in zijn takenpakket? Of het op zijn visitekaartje staan? Terwijl iedereen met media te maken heeft of kan krijgen. Daarom is het wel handig om daar afspraken over te maken, hoe klein, middelmatig of groot je ook bent.

Een persprotocol. Wat moet daar zoal in staan. Ik noem vijf punten:

1. Wie benoem je als woordvoerder, aanspreekpunt dan wel contactpersoon?
2. Wat is je primaire, korte en tijdige reactie?
3. Hoe heb je je bereikbaarheid geregeld en gecommuniceerd?
4. Welke interne afspraken maak je als de media gaan rondvragen?
5. Monitor wat er in de media verschijnt. Niets gaat naar buiten wat de persoon bij punt 1 niet gezien heeft.
    

Werk deze punten uit, communiceer ze en oefen ze desnoods. Maar ga ermee aan de slag. Een helpende hand nodig? Ik sta je graag te woord: www.mediabureaumeer.nl/contact.