Saus

Blog 298 – 2 maart 2021

Alleen als je kunt bloggen, blog dan mee

Vorige week initieerde ik op LinkedIn een kleine discussie. Een voor mij onbekend iemand had een nieuwe baan. Gaaf!!! Het hoe, het watte en waar ze energie van kreeg, kon ik allemaal lezen in haar blog. Ik klikte op de link, draaide mij om en liep naar mijn koffiemachine de Jura E6/E60 (daarover straks meer) en drukte op de knop.

Ik zag hoe de tekst op mijn beeldscherm verscheen, wachtte op de laatste druppel, omklemde de warme glazen mok, gevuld met heerlijke Gran Maestro Italiano celeste koffiebonen en ging er eens goed voor zitten. Een blog? Na één zin kwam ik erachter dat ik een kort nieuwsberichtje aan het lezen was. Een voorstelrondje op schrift. Hashtag zinin.

Ik feliciteerde de voor mij onbekende dame met haar nieuwe baan en appelleerde aan het gegeven dat dit toch geen blog was. Tenminste dat vond ik. Zij vond van wel. Het zette mij wel aan het denken. Want de scheidslijn blog en column vervaagt waar je bijstaat. Is er nog wel een verschil? Of beter gezegd is dat onderscheid überhaupt nodig? Wat maakt het uit of je blogger bent of columnist? Het gaat toch om je belevenissen, je mening en jouw saus die je daaroverheen giet?

Het deed mij denken aan één van de vele (blog?)artikelen van plaatsgenoot Rutger Steenbergen. Zijn hele business bestaat uit bloggen, e-mail marketing en SEO. Hij heeft een tijdloze wijze les, want waar ik nu uit ga putten, dateert van 11 februari 2019, maar de strekking blijft niettemin fier overeind staan. “Advocaten die uren zwoegen op een middelmatig stukje. Doe het dan niet, zou ik zeggen. Of inhoudelijk goede stukken die liefdeloos op een webpagina worden geplempt. Zo zonde.”

Steenbergen komt met een aantal herkenbare voorbeelden. Ik noem er drie.

‘Bloggen kost enorm veel tijd en je weet niet wat het oplevert. Helemaal niet als je zonder plan begint en zomaar wat doet. Dan moet je van goeden huize komen om te slagen.’

‘Af en toe een stukje schrijven gaat nog wel. Maar dit consequent volhouden is een ander verhaal. Want waar moet je het in hemelsnaam elke keer over hebben? En voor je een goede titel hebt verzonnen ben je zo weer 15 minuten verder. Bloggen, wat een onzalig plan.’

‘Zomaar wat stukjes tikken heeft ook weinig zin, want alles staat al op het overvolle internet. Pers jij er met veel pijn en moeite het zoveelste 13 in een dozijn stukje uit? Succes met lezers vinden. Maar daar heb je waarschijnlijk ook geen tijd voor.’

Zelf blog ik – al dan niet zakelijk – sinds 1 mei 2018. Uiteraard schreef ik er zelf al een keer een blog over. Dat was in juni 2018 en toevalligerwijs ging het toen ook over Steenbergen en zijn bloggedachtegoed. Omdat ik in mijn vorige baan te weinig aan schrijven toekwam, wilde ik beginnen met bloggen. Tot nu toe lukt het mij nog iedere keer om twee keer per week een blog te schrijven. Niet alleen zakelijk, maar ook om wat persoonlijke zaken te laten zien en lezen.

En ook omdat ik er gewoon lol aan heb, het mij helpt om minder mooie gebeurtenissen achter mij te laten en omdat ik vind dat je in de mediabranche wat van je moet laten horen. Frequent, consequent en met kennis van zaken. Ach, en ik mag graag het citaat van wijlen Simon Carmiggelt gebruiken: ‘Het leuke van het vak schrijven is dat je het nooit leert.’

Als ik daarop voortborduur (dat kan ik overigens helemaal niet, ik zie het mezelf ook niet doen, dus dat laat ik graag over aan anderen), wil ik graag het kaf van het koren scheiden. Je hebt de hobbyboeren, die een keer iets tikken, dat een blog noemen en vervolgens verzanden in een onomkeerbare mix van geen inspiratie, geen tijd en vooral geen zin.

En dan zijn er nog de professionele tekstschrijvers die frequent, consequent en eloquent hun verhaal doen. Bloggers die herkenbaar schrijven als het gaat om de lengte, de verschijning en stijl. Dat je uitkijkt naar weer een blog, er tijd voor vrijmaakt en je afvraagt - als je niets onder ogen krijgt - of er wat aan de hand is. Gelukkig is dat niet het geval, want steeds op dezelfde dag, lees jij trouw zijn of haar blog.
Toch valt daar nog wel wat te verbeteren. Laatst kwam een communicatiegenoot voorbij op allerlei social mediakanalen. Ze gaf een blogtraining, online en rekende daar een beste prijs voor. Prima, dat is haar keuze. Het triggerde mij wel en ik ging op zoek naar haar practise what you preach blogs. Want als je voor dat geld je tips, trucs, kennis, ervaring, voltreffers, valkuilen en wat al niet meer voorhoudt aan je publiek, dan wil je toch wel weten hoe de juffrouw het zelf doet. Ik kon ze niet vinden.

Ik ben en blijf een blogger, of columnist. Of ik een goede blogger ben, weet ik niet. Blog ik te vaak, te weinig of te lang? Dat mag iedereen helemaal zelf bepalen. Is geen reactie per definitie goed, ook als het gaat om blogs? Moet je je zorgen maken als de bezoekcijfers van je Google Analtycis niet door het dak schieten? Of moet je te pas en te onpas producten noemen, beschrijven en aanprijzen zodat als Jura een koffiebonenmachine verkoopt dankzij iemand die de link op mijn blog heeft aangeklikt, ik een gering percentage krijg? De zogenaamde affiliate marketing.

De moraal van dit blogverhaal en ik bezig het vaker. Bezint eer gij begint. Begin met bloggen (sorry voor het linkje), doe dat vooral goed of besteed het uit. Kom met een gericht plan wat en hoe je wilt bloggen. Het moet een doel hebben op de langere termijn. Maak het herkenbaar. Als het gaat om inhoud, maar ook om verschijning. En vooral als je niks met schrijven hebt en je echt het idee hebt van dat je jouw tijd, energie en plezier ergens anders beter kunt verdienen, huur dan iemand in. Een echte communicatieprofessional, die niet alleen verstand heeft van teksten schrijven, maar ook weet heeft van de juiste timing, de passende verschijningsvorm en beschikt over een relevant netwerk om het blog goed te laten landen.

Beunhazen, bijbaangelukzoekers en ook beroerde bloggers zijn er namelijk al genoeg.

Oh ja, wist je dat je van bloggen slimmer wordt? Hoor je het ook eens van een ander.