Schaken

Blog 120 - 18 juni 2019

Netwerken. Wat werkt voor jou, wat voor mij? 

Je richt je op, je gaat staan en zet je eerste stapjes in de wonderlijke wereld van ondernemer. Er komt veel op je af, je doet plenty indrukken op en krijgt van allerlei kanten advies, hulp en raad. De doorsnee tips van ‘blijf bij jezelf’, ‘je bent zelfstandig ondernemer met de nadruk op zelfstandig’ en ‘netwerken is net werken, daar moet je wel wat voor doen.’

Wie is er niet mee gevoed op het moment dat je koos voor het ondernemerschap?

Op dat netwerken, wil ik wat dieper ingaan. Deze blog behandelt niet de kunst van uitmuntend netwerken. De reden is heel simpel. Bestaat zoiets? Of vult eenieder het in, zoals hij of zij denkt het te moeten invullen? Daarnaast zijn er duizenden netwerkjongens en -meisjes die dat veel beter kunnen dan ik en daar ontelbare boekwerken, websites en blogs over hebben geschreven.

Wat ik belangrijk vind – en het is een communicatiewijsheid – is what’s in it for me? Wat heb ik eraan, wat brengt het mij en wat levert het mij letterlijk op? Ik ben tenslotte ondernemer. In mijn beginperiode ging ik met Mediabureau MEER op zoek naar netwerkclubs. Dat is niet zo moeilijk, want het zijn er veel. Heel veel. Zo ook in Zwolle.

De eerste die ik bezocht was BNI Zwolle, op een dinsdagochtend om 6.45 uur (!) in Hotel Mercure. BNI is een beetje Amerikaans. Je geeft elkaar aanbevelingen, je gunt elkaar wat en samen stuw je de wekelijkse omzet naar ongekende hoogtes. Een lidmaatschap is bepaald niet goedkoop, in zijn geheel niet vrijblijvend en er is sprake van branchebescherming. Best wel wat voorwaarden dus, maar wel interessant.

Ook was ik meerdere malen te gast bij Business Open Zwolle. Eenmaal in de twee weken op de vrijdagochtend, een uurtje later en op de Golfclub te Zwolle. Iets losser, vrijer en wat anders. Net zoals BNI houd je een pitch (al gaat de zoemer niet als je te lang praat, maar het ontbijt daarentegen is weer wat minder) en er wordt gewerkt met zoekvragen. Ook hier is een lidmaatschap voor een ZZP-er best aan de prijs. Verder geldt tevens geen vrijblijvendheid en wel branchebescherming.

In beide gevallen wordt gepredikt dat je geduld moet hebben, je vertrouwen moet zien te realiseren en de ander wat moet gunnen, zonder subiet je hand op te houden. Ik ben mij eens wat meer gaan verdiepen in netwerken en kwam dit artikel tegen uit 2008 (!).  Punt drie sprong er voor mij uit: Aan netwerken zit geen enkele verplichting vast. Niemand moet iets, in de contacten die je legt. Als je te resultaatgericht te werk gaat, verbrand je de contacten.

Wat eerder in deze blog schetste ik het beeld van ‘niet vrijblijvend’ en ‘moeten.’ Als netwerken vol zitten met verplichtingen en ik ben zelfstandig ondernemer, dan is het toch zo dat de ‘what’s in it for me?’ mij alleen maar voordelen oplevert? Van opdrachten binnenhalen, tot duurzame relaties opbouwen en omzet generen. Heb ik daar de BNI’s en de Business Opens voor nodig? Ken ik te weinig mensen en moet ik met mijn Mediabureau MEERs lot in handen leggen van netwerkclubs?

Nee. Bepaald niet. Ik vind dat ik een goed netwerk heb en kan dat met andere methoden uitbreiden, verstevigen en behouden. Mijn toverwoord is verbinden. Schaken op meerdere borden, contacten samenbrengen en daar mijn voordeel meedoen.

Ik heb twee voorbeelden van netwerken die niets met mijn werk te maken hebben, maar waar ik trots op ben en heel blij van word.

Op 19 januari 2018 werd mijn oudste zoon Olav, 11 jaar. Hij draagt op de voetbal nummer 11 en is op fan van Terell Ondaan, op dat moment de nummer elf van PEC Zwolle. Ik regel met toestemming van school dat hij tussen de middag – het was een vrijdag – naar PEC mag om daar een gekocht shirt van Ondaan in ontvangst te nemen. Uitgereikt door Ondaan zelf, die ook nog een paar voetbalschoenen voor hem heeft.
Ik ken de dame van de fanshop, de teammanager en omdat ik wel vaker bij PEC kom en daar functies had, heb ik daar goede contacten. Het shirt met nummer 11, Olavs naam en Ondaans handtekening. Alles prima geregeld. Olav blij ("Ik kan wel huilen papa"), zijn vader ook. Dankzij mijn netwerken, mijn manier van communiceren en de medewerking van PEC Zwolle.

Een tweede voorbeeld. Tomas mijn jongste heeft aanstaande donderdag een spreekbeurt over Virgil van Dijk. De braverik bereidt keurig een Powerpoint voor met foto’s en filmpjes. Ik zat te broeden op iets onderscheidend en las dit artikel. Over de crowdfundingactie voor Zwolse DJ Roy El Kei, die lijdt aan MS.
Ik ken de auteur heel goed en helaas de ziekte ook, want mijn overleden moeder leed er ook aan. Ook maakte de schrijver deel uit van de redactie van Onder de Peperbus, het officiële supportersblad van PEC Zwolle, waar ik hoofdredacteur van ben. Ik belde hem op en kreeg het nummer van Luc Jonker. Hij is voorzitter van de stichting die de crowdfunding coördineert.

Of Tomas met de voetbalschoenen op de foto kon voor zijn spreekbeurt. Dat kon. Dezelfde avond stonden hij en zijn broer zich te verbazen over de grootte van de schoenen, de handtekening van Van Dijk op de hak en überhaupt de gedachte dat de aanvoerder van Oranje, deze voetbalschoenen ook in handen had gehad.
Tomas blij, Olav ook, net als zijn vader, die beloofde wat reclame te maken voor de veiling (Heel hoog bieden op de voetbalschoenen, denk erom!) Dankzij mijn netwerken, mijn manier van communiceren en de medewerking van Luc Jonker.

Het zijn twee voorbeelden van wat ik geslaagd netwerken noem. En niet alleen omdat het uit pure liefde voor mijn twee zoons is. Wel omdat het voor mij zo werkt. Door mijn eigen contacten, mijn manier van communiceren, het wel degelijk iets (terug)geven en verbindingen leggen.

Dat is de wijze van netwerken die werkt voor mij. Werkt het ook zo voor jou?