Stekker

Blog 143 - 3 september 2019

De 'hoogmoedsval' van Hudson's Bay. Hoe dan?

Ik moet eerlijk bekennen, ik ben nog nooit binnen geweest. Wel heel vaak langsgelopen in hartje Zwolle. Natuurlijk, in het oude pand kwam ik best vaak. Als kleine jongen in Almelo al. Daar waar ik mijn eerste twee singeltjes kocht: Gary Moore en Phil Lynott met Out in the Fields en Born in the USA van Bruce Springsteen. Ik was 13 jaar en betaalde er ook 13 gulden voor.

Maar ook in de vestiging van V&D in Zwolle, was ik regelmatig te vinden. Bijvoorbeeld om kleren te kopen voor mijn jongens. Ik weet het nog precies. Terwijl ik wat zat te neuzen en na te denken waren Olav en Tomas op de grond aan het stoeien. Ze waren denk ik 3 en 5 jaar en trokken zich werkekijk niets aan van klanten die wat verbaasd of met een glimlach naar rollebollende kinderen aan het kijken waren. Ik vond het best, zo bleven ze mooi in de buurt. Mijn eigen Vroom en Dreesman. Het werd wat problematisch toen Tomas onder de gordijnen dook van de pashokjes.

Hudson’s Bay, want daar gaat dit blog over. Een dubbelzinnige zin. Waar gaat Hudson’s Bay eigenlijk over? Nou daar? Maar wat is daar? En het is over voor het warenhuis, tenminste als we het recente nieuws moeten geloven. De directie wil er nog niet aan, maar eind van het jaar is het over en uit voor het Canadese warenhuis.

Op het moment dat de tragedie een feit werd (want dat is het natuurlijk wel), kwamen de experts weer uit hun hol. Een zogenaamde retail- en merkendeskundige, een lifestylekenner, een hoogleraar marketing en natuurlijk mocht de vastgoedhandelaar niet ontbreken. Allemaal hadden ze hun oordeel kant en klaar. Geen merkstrategie, te duur, assortiment niet goed en ga zo maar door. Het kwam inderdaad niet van de grond en Hudson’s Bay werd meer en meer het Airport Lelystad onder de warenhuizen. Je weet niet wat je eraan hebt, geen idee wat daar allemaal gebeurt, dan duurt het ook nog eens ontzettend lang totdat er iets positiefs te melden is en als het er niet meer is, mis je niets.

Allereerst de naam. Hudson’s Bay. Een rivier uit Amerika, een baai uit Canada. Maar wat heeft dat te maken met een warenhuis? Hoe werd dat zichtbaar? Waterpartijen in de winkel? Veel associaties met een rivier en baai? Een verwijzing naar het logo? Niets van dat alles. In het logo staat de tekst ‘Pro pelle cutem’. Zoiets als huid voor huid. Maar wat ik mij daarbij moet voorstellen? Je huid duur verkopen komt hopelijk voor de circa 1400 ontslagen medewerkers nog het dichtste bij.

De naam bekt niet, het leeft niet en is het gewoonweg niet. Zelfs schrijven is al lastig merk ik, want ik ben geneigd om steeds de -s achter Hudson te plakken. Iets dat de spellingscontrole notabene aangeeft!
Wat zegt de naam mij als niet-klant? Heb ik daar een gevoel bij? Had het bedrijf een geweldige slogan, die (n)iemand (n)ooit vergat? In het verleden hadden wij Nederlanders deze geweldige slogans (echt even kijken!), maar de enige in dat rijtje die je met een wat wrange fantasie op Hudson’s Bay zou kunnen toepassen is: “Of je trekt de stekker eruit.”

Een onduidelijke naam, geen slogan en wat was er nog meer mis? Het assortiment was vaag. Kon je er nu alles kopen? Van afwasborstel tot horloge? En van kleren tot koffers? Was er een Hudson’s Bay schoolcampus? En hoe goedkoop of duur was het allemaal? Want dat speelt ook een rol natuurlijk. Het kan dan wel een naam van niks hebben, maar als er wat te halen valt, dan willen wij met zijn allen en ook nog wel massaal een kijkje komen nemen. Maar ook dat viel tegen. Er moest heel wat water door de rivier, voordat de klant naar Hudson’s Bay ging.

De geleerden zijn het erover eens. Eind december is het gebeurd met Hudson’s Bay en dan vallen de megapanden vaak midden in de stad weer terug in de slopende status van leegstand. Wie weet zijn dan de exacte oorzaken wel achterhaald. Ik las deze zin onlangs: “De prijzen zijn nu veel beter, maar dan moeten ze het naar buiten toe wel communiceren.”

Zou het dan toch weer de communicatie zijn… Communicatie = informatie = duidelijkheid toch? Afgelopen week gaf ik voor het eerst voetbaltraining aan de JO13-1 en JO13-2. In totaal 20 spelers en 2 speelsters. Ik begon met een korte toespraak en gebruikte een ABCD. De A stond voor acceptatie, dat wil zeggen accepteren van de leiding van een trainer/coach, elkaar en een scheidsrechter. De B voor bewegingsvrijheid. Durf dingen te doen, maak fouten, maar houd je wel aan de kaders, waarbinnen je mag bewegen. De C is communicatie. In het veld en daarbuiten. En a + b + c = d. De D van duidelijkheid.

De val van Hudson’s Bay is ook te verklaren en dus duidelijk. Er ontbrak van alles aan. Geen (merk)strategie, geen echte doelgroep, een nietszeggende naam en slechte communicatie tot op de dag van vandaag.
Nog een keer keek ik het filmpje van de slogans terug. Ik hoop niet dat de directie van Hudson’s Bays de slogan van Reaal Verzekeringen heeft gezien, want die is even pijnlijk als toepasselijk: ‘Foutje bedankt.’