Blog 177 – 31 december 2019
Willen wij meer of minder podcasts in 2020?
De tijd tussen Kerst en de jaarwisseling kenmerkt zich wat mij betreft door een bonte stoet aan vooral vooruitbliklijstjes. Allereerst de goede voornemens die komend jaar toch echt uitgevoerd worden. In 2020, in een nieuw decennium gaat het allemaal lukken.
Op Linkedin zag een lijst voorbijkomen met inspirerende vragen om het jaar 2019 mee af te sluiten. Hoe heb je jezelf uitgedaagd? Wat heb je overwonnen? Wat zijn momenten geweest waarop je compleet de tijd vergat? En waarvoor hebben mensen jou nodig gehad het afgelopen jaar? En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Als derde en dan zoom ik wat meer op mijn vakgebied, de trends en ontwikkelingen in het communicatievak. En dan kom je al snel uit bij mijn vrienden van Frankwatching. Deze week verscheen het artikel Wat wil de klant in 2020? Volgens de auteurs Gert Jan Harkema en Natanja de Bruin onder mee dit. En ik citeer: “In 2020 gaan we ons ook zorgen maken om de cultural bias of vooringenomenheid in algoritmen en AI.” Inderdaad, het lag op het puntje van mijn tong… (Oké vooruit, iedereen weet het natuurlijk wel, maar AI = kunstmatige intelligentie).
Terug naar de realiteit. Ik las onlangs een aantal artikelen over de podcast. NPO Radio 1 publiceerde begin van dit jaar een heel helder filmpje en artikel over wat een podcast nu is. Daarin stond ook dat bijna 2 miljoen mensen dagelijks of bijna iedere dag naar een podcast luisteren. Nu.nl had in het 2018 al over één op de vijf Nederlanders die minimaal één keer per maand een podcast inschakelt.
We kunnen dus wel stellen dat de podcast populair is en blijft. Sjaak Hoogkamer, hoofdredacteur van Marketing Tribune schreef in november van dit jaar een recht toe recht aan artikel over de podcast in 2020. “Inmiddels luisteren miljoenen Nederlanders naar podcasts. Dit blijkt uit de Markteffect Podcast Monitor, een representatief onderzoek onder 1.039 Nederlanders dat in november 2019 voor de tweede keer werd uitgevoerd.”
Wat als eerste opvalt volgens Markteffect is dat het aandeel Nederlanders dat wel eens naar een podcast luistert significant is gestegen ten opzichte van de vorige meting (mei 2019). Waar toen nog ruim een kwart van de Nederlanders (28%) wel eens naar een podcast luistert, geldt dat nu voor vier op de tien Nederlanders (39%), wat neerkomt op ongeveer 5,3 miljoen Nederlanders. Eén op de vijf Nederlanders luistert momenteel zelfs minimaal één keer per week naar een podcast. Met name mannen (45%), hoog opgeleiden (56%) en jongeren tot 34 jaar (71%) luisteren naar podcasts.”
In zijn betoog gaat het verder nog over waarover en waarom mensen luisteren, dus met welk doel en hoe ze luisteren. De verwachting is dat het podcastgebruik in de toekomst alleen maar verder zal toenemen. Ruim twee derde van de Nederlanders die momenteel niet naar podcasts luistert, verwacht dit in de toekomst (misschien) wel te gaan doen.
De podcast is dus een blijvertje. Zelf heb ik mij in 2019 mondjesmaat ingelaten met de podcast. Allereerst voetbal gerelateerd: Staantribune, Pantelic Podcast en die van VI (en deze is heel bijzonder, Joe Rogan). Zelf was ik nogal gecharmeerd van de podcast van de Stentor over de Deventer moordzaak. Een vierdelige podcast die inmiddels ruim 50.000 keer beluisterd is en lovende recensies kreeg.
Ik vind het nog steeds een interessante en intrigerende moordzaak, het speelde zich heel dichtbij af en de opzet en lengte van iedere aflevering waren goed te doen. Meestal luisterde ik in de auto en werd in zo ruim twintig minuten bijgepraat over de weduwe Wittenberg, boekhouder Ernst Louwes en opiniemaker Maurice de Hond, die allemaal zo hun rol hadden. Wat mij betreft komt er een vervolg, al heb ik geen schokkende onthullingen gehoord.
Afgelopen week ging het ook over een podcas, toen ik veelvuldig te vinden in Topsporthal Ezinge in Meppel. Op de zaterdagavond werd daar de voorronde van het prestigieuze Protos Weering zaalvoetbaltoernooi afgewerkt. Ik sprak verschillende mensen, onder wie Alberto Schipper van vv Willemsoord. Coach van zijn ploeg en één van de animators van de wekelijkse podcast van zijn club; een zaterdag derdeklasser en zondag vijfdeklasser.
Ik vind dat wel mooi. Zo’n vereniging die wat anders wil en dat dus ook doet. Andere voetbalclubs blijven hangen in een gedateerde website, verslofte social mediakanalen en zijn allesbehalve innovatief. Bij Willemsoord zijn ze niet grauw en grijs, maar meer van de grap en de grol. Zo kun je je journalistieke vraagtekens zetten bij het befaamde twitteraccount, maar er wordt over geluld, ook op de diverse sportredacties.
“We pakken het serieus aan. Iedere week bereiden we het goed voor en luisteren we de vorige uitzending ook af. Het mooie is dat mensen zichzelf aanbieden. Iedere week hebben we ruim 200 luisteraars. Dat is best redelijk toch”, aldus Schipper. Hij kwam ook nog met een heel interessant punt. Het principe - we vergeten helemaal dat er een microfoon is en we doen maar wat - is er niet bij bij Willemsoord.
“We houden van een geintje en dat moet ook kunnen, maar we houden ook echt rekening met de luisteraar. Wat kan er wel en niet. Niet te veel onderbreken, elkaar laten uitpraten en de podcast duurt ook niet te lang. Al gaan we wel gewoon iets langer door als de gast echt heel interessant is.”
Daarom is mijn goede voornemen voor 2020: meer (!) luisteren naar podcasts, mij wat meer (!) verdiepen in de do’s en dont’s en wie weet komt er wel een heuse Mediabureau MEER (!) podcast. Dat markeer ik voorlopig maar als goed voornemen. Want wat ik in zo’n geval veel belangrijker vind: doe iets goed of doe het niet…