Uier
Vorige week was ik te gast bij de Zwolse gemeenteraad. Een initiatief van de gemeente Zwolle om de politiek dichterbij de burger te krijgen. Al verklaarde burgemeester Henk Jan Meijer na afloop tijdens het informele samenzijn, dat dat slechts bijvangst was. “Ik heb niet de illusie dat alles wat we hier in het stadhuis bespreken interessant voor iedereen is.”
Aardige en leuke man, die burgemeester van ons. Volgend jaar september neemt hij afscheid. Dan is hij negentien jaar de eerste burger van Zwolle geweest. Negentien jaar plus één maand, want hij trad aan op 1 augustus 2000. Meijer ontpopte zich na de vergadering van vorige week als een toegankelijke, welbespraakte man met humor. En dat beeld hebben we niet altijd van onze burgervader. We zien een VVD’er met een ietwat bekakte stem, die weinig joviaal oogt. Na vorige week denk ik eens te meer- ook vanwege de manier waarop hij de stad bestuurt - Meijer mag blijven. Echt een hele leuke man.
In mijn werk heb ik de nodige burgemeesters meegemaakt. Drie eigenlijk. De eerste is een fictieve: Hendrik Jan Schoonhoven uit Oosterwolde. Niemand kent hem zo, wel als Nanne. De stuwende en duwende kracht achter VSCO’61, Dorpsbelangen Oosterwolde, Hart van Oosterwolde en het Berend Elzerman Toernooi. Begaan, bevlogen en bekend bij iedereen.
De echte burgemeester in mijn tijd – en dan heb ik het over mijn periode bij de Elburger Courant – was Wim Zielhuis. Ik woonde van 1997 tot en met 2002 weliswaar in Elburg, maar ik schreef voornamelijk over de gemeente Oldebroek en daar was Zielhuis burgemeester. Ook een aardige man, benaderbaar en echt eentje van het volk. Of de duivenvereniging nu 25 jaar bestond, twee gemeentelijke voetbalclubs die tegen elkaar speelden of een wel een heel bijzondere uitvoering van de zangvereniging, Zielhuis zat op de eerste rij. Een keer herinner ik mij nog heel goed.
In het gehucht Noordeinde was het feest. Een koe had 100.000 liter melk gegeven. In die contreien is dat speciaal. De koe krijgt een poetsbeurt, een sjerp en de buurt wordt uitgenodigd om dit te vieren. Uiteraard was Zielhuis er ook en als lokale pers was ik ook present. Oprecht geïnteresseerd liet hij zich de details van de koe vertellen door de trotse boer en kroop zo’n beetje onder de koe om de uier te bekijken. Want daar was het toch allemaal om te doen. Na een paar keer knikken, sprak Zielhuis de legendarische woorden: ‘’Daar zou mijn vrouw jaloers op zijn”, gevolgd door een gulle schaterlach.
Het voegde toen niets toe om daar in mijn verslag melding van te maken, maar ik zag het de burgemeester van Elburg niet doen. Niet na zo’n bijeenkomst gaan, de koe niet bekijken en al helemaal geen opmerking maken over de lijfelijke melkopslag van zo’n beest. Burgemeester Van Hout – hij overleed in 2009 op 71-jarige leeftijd - was een vooraanstaande, parmantige man die toekeek op zijn gemeente vanuit zijn statige woning aan de Eperweg in ‘t Harde. En zag dat het goed was.
Ze zeggen weleens. Alle goede dingen bestaan uit drieën. Dit waren drie voorbeelden van ‘burgemeesters’, zoals ik ze mee heb gemaakt en nog steeds meemaak. Er is geen goed of fout. Er is alleen een burgemeestersvacature in Zwolle. Wie wil?