Verjaardag

Blog 202 – 31 maart 2020

Hoe nu verder met de sollicitatieprocedurecommunicatie?

Mijn vorige blog over hoe sommige bedrijven omgaan met sollicitanten en daar vooral over de communicatie over sollicitatieprocedures, heeft nogal wat reacties opgeleverd. Van digitaal geknik en online instemming, maar ook dat ik blijkbaar te fel van leer trok en mezelf uit de markt heb geprijsd. Soms moet je niet te lang blijven hangen in een onderwerp, maar ik wil het er toch graag nog even over hebben. Niet alleen om de vinger op de zere beleidsplek te leggen, maar aan te geven hoe dan wel. En dat past ook wel een beetje in deze bijzondere (vervelende) tijd.

#Doelief wordt #daslief, we delen massaal onze enorme kennis en kunde en bieden gratis trainingen aan. Wat dat laatste betreft, heb ik nog wel een vette tip. We horen en lezen veel over onder meer veiligheidsregio’s, het veiligheidsberaad en het OMT oftewel het Outbreak Management Team. Wie en watte? En wanneer beslist wie waarover in deze crisissituatie? Dat en meer is niet alleen altijd interessant, maar nu ook heel handig: de online training basiskennis crisisbeheersing van het IFV. Gratis! IFV? Ja, het Instituut Fysieke Veiligheid in Arnhem, dat ik goed ken uit mijn tijd bij GGD GHOR Nederland, maar daarover straks meer.

Ik las op LinkedIn de term paniekmarketing. Mooi! “Mijn agenda is nog nooit zo vol geweest en mijn mailbox loopt over. En ik word er niet blij van en stop met deze invulling. Paniekmarketing noem ik het”, schreef Esther Krook-Elbertsen. Ze is naar eigen zeggen: ‘Social Media Pro voor vrouwelijke trainers en coaches. Focus door het loslaten van de energievreter Social Media!’ Ok. Ok. Ik citeer verder:
“De bizarre periode waar we inzitten heeft enorm veel impact op iedereen. Ik hoop echt dat we met alle maatregelen deze crisis kunnen bedwingen en er weer rust mag komen. Maar iedereen stuurt meer e-mails naar zijn lijst om gratis sessies, trainingen, coaching calls, enz. aan te bieden of plaatst hierover posts op Social Media. Dit kan waardevol zijn, maar laat je niet gek maken. Maak een bewuste keuze hoeveel tijd je hieraan wilt besteden en maak een keuze in het aanbod dat echt bij je past. Ga niet als een kip zonder kop de hele dag van alles volgen en overal aan meedoen.”

Ik kan mij daar wel in vinden. Het aanbod is inderdaad enorm. Het slaat in algemene zin behoorlijk door en dan heb ik het niet over het coranalied. Het goede nieuws: de challenges van het op allerlei manieren hooghouden, verplaatsen en overgooien van toiletrollen, tot het open Nederlands kampioen toiletpapier hamsteren met winkelwagen, zijn gelukkig een beetje voorbij.
Nu moeten we foto’s plaatsen over de zee, de lucht, onze eerste auto, over hoe we als baby waren, het mooiste uitzicht, de eerste LP en dat allemaal zonder tekst. Of we moeten hele vragenlijsten kopiëren en allerlei persoonlijk wist-je-datjes delen (heb je weleens in een politieauto gezeten, wat is je favoriete nagerecht en hoe vaak ben je geopereerd?) met heel social media Nederland.

Laten we maar weer even normaal doen om maar even een landelijke overheidsuitspraak te noemen. Kennis en kunde delen, vind ik persoonlijk prima. Daar ben ik wel voor in, maar wel doordacht, met beleid en vooral met mate. Of zoals Krook-Elbertsen het terecht zegt: “Maak een plan en zorg voor structuur.”

En daarmee kom ik terug op de sollicitatieprocedure. Direct na mijn blog stuurde ik het betreffende bedrijf een mailtje. Het was een reactie op deze afwijzing: “Excuses voor de verlate reactie. Hierbij wil ik je laten weten dat we je helaas niet hebben geselecteerd voor een kennismaking, we hebben sollicitanten met profielen die beter aansluiten bij de functie. We wensen je alle succes bij het vinden van een nieuwe uitdaging."

Ik wachtte een week. Is dat kort of lang? Volgens mij moet je binnen één week toch wel op een mail kunnen reageren? Als jezelf een mail stuurt, wil je toch ook op een redelijke termijn antwoord?

Vervolgens stuurde ik een reminder. En kreeg dit antwoord: “Excuses voor de verlate reactie. Echter is het voor ons helaas niet haalbaar om iedere sollicitant (en het waren er veel voor deze functie) een persoonlijke afwijzing te sturen met een volledige onderbouwing. Hoe vervelend en onpersoonlijk we dat ook vinden. Maar gezien de grote hoeveelheid sollicitaties hebben we ervoor gekozen om het bij een algemene afwijzing te houden.”

Er vallen mij een aantal dingen op. Allereerst hoe vaak kun je je excuses maken? Op een gegeven moment kom je echt niet meer geloofwaardig over. En wat mij vooral steekt, is de inhoud. ‘Niet haalbaar, heel veel werk en helaas voor jou. Vervelend ook.’ Kortom, ik weet nog helemaal niks. En wat het helemaal bijzonder maakt: het antwoord is afkomstig van de teamleider marketing!

Alleen daarom al snap ik het niet. Wil je op deze manier als bedrijf bekend staan? Online? Maar ook offline? Dat je op die verjaardag met maximaal twee gasten en de jarige job zo over tafel gaat (inclusief 1,5 meter afstand)? ‘Je moet daar niet solliciteren want ze hebben hun zaken niet voor elkaar: je moet altijd lang wachten op antwoorden en als ze dan reageren, weet je eigenlijk nog niks.’

Even wat kennis (ik laat kunde in dit geval achterwege) over marketing. Marketing heeft traditioneel betrekking op alle activiteiten die een bedrijf uitvoert om de verkoop van producten of diensten te bevorderen. Zo luidt de meest gangbare definitie van marketing. Dat zegt in dit geval voldoende.

Tot slot. GGD GHOR Nederland, wat daar zou ik het nog over hebben. Toen ik daar werkte heb ik mij samen met de toenmalige HR-medewerkster ingezet voor goede correspondentie + organisatie (=communicatie) van de sollicitatieprocedure. Met als insteek: hoe zorg je dat iedere sollicitant persoonlijk antwoord krijgt of de boodschap nu vervelend of verheugend is.

In mijn komende blog doe ik die kennis en kunde uit de doeken. Doordacht, met beleid en bovenal met mate.