Wind

Blog 249 – 8 september 2020

Kiezen voor alleen maar leuke klanten

Wat hebben Youp van ’t Hek en T-Mobile, Nico Dijkshoorn en Post NL, Jon van Eerd en Easy Jet en Gordon en Q-Park met elkaar gemeen?
Grote kans dat je nu denkt, dat heeft iets met onvrede over bedrijven en de macht van de BN’er te maken. Ze hadden als klant een klacht. Klopt. Ben je een BN’er en heb je een beetje bereik? Doe dan op social media je beklag op social media en je wordt meer dan gehoord en meteen geholpen. Dan weten de jongens en meisjes van de webcareteams, de dames van het middenmanagement en de hogere heren niet hoe snel er van alles uit de kast getrokken moet worden om dit toch zo snel mogelijk op te lossen.

Reputatiemanagement in optima forma. Alles wordt gedaan om de negatieve publiciteitsstroom in te dammen, de BN’er te bedienen en beterschap, ja duizend keer wordt er beterschap beloofd en uiteraard worden alle procedures weer tegen het licht gehouden.

Ik ben geen BN’er, verreweg van dat. In de media wordt niet gesproken over Mediabureau MEER, er worden geen Kamervragen over mij gesteld en de Nederlandse economie draait en groeit ook wel door zonder mijn bedrijf. Wel kan ik inmiddels al klussen weigeren of uitbesteden. Poeh, poeh.

Hoe anders was het aan het begin van Mediabureau MEER, nu ruim 2,5 jaar geleden. Ik struinde LinkedIn dagelijks af (daarover zo meer), abonneerde mij op de freelance tekstklussen site van Villa Media en schreef mij in voor vacatures op Indeed, Schaal X en wat al niet meer.

Ik was op zoek naar opdrachtgevers, klanten en dus inkomen. LinkedIn is nog steeds een goede opdrachtgever. En dan niet zozeer als het gaat om k(l)ant en klare opdrachten, maar meer om de contacten en connecties. Je reageert eens ergens op, je laat je expertise zien en een attente, adremme en actuele opmerking wil ook weleens helpen. Op die manier heb ik al heel wat opdrachten binnengeharkt en ook belangrijk: aan mijn netwerk gewerkt.

LinkedIn heeft ook opdrachten, vragen en verzoeken. In mijn geval gaat het om tekstklussen. Die worden dan vaak met oproeptekens onder de aandacht gebracht, zijn veelal onvolledig als het gaat om de benodigde informatie en uiteraard moet het gisteren af. Het is een bijzonder schouwspel. Steeds maar weer. Een metafoor.

Je gooit een homp vlees in de online arena. De een ruikt er wat aan, loopt er een paar keer omheen en hapt niet toe. De ander houdt zich er verre van en blijft zitten waar die zit, weer een ander zet er eventjes de tanden in, wikt en weegt en laat los. En er zijn bloeddorstigen die vol in de aanval gaan, het vlees uiteenreten en met ijzeren kaken verslinden, niets en niemand ontzien. Die happen meteen.

Zo had ik er een hele poos geleden ook eentje. Het ging over tekstschrijvers die ervaring hadden met beleidsmakers, zorg en sociaal domein. Joehoe, hier ben ik. Ik stuurde op 8 juni een berichtje. Uiteindelijk kreeg ik op 4 juli antwoord, want er waren zo veel reacties op de oproep gekomen, dat het wel een maand kostte om te kiezen. Ik voelde mij zowaar vereerd. Op 7 juli kreeg ik contact met iemand die mij wat meer kon vertellen over de opdracht. Ik belde, zij briefde en we maakten wat kennis.

Het ging om een persbericht over de introductie van een nieuw landelijk telefoonnummer. Wat van belang was: het mocht niet te veel kosten en het bericht moest er snel zijn, want een aantal collega’s had toch echt wel de tijd nodig om er nog kritisch naar kijken. Ik stuurde mijn eerste aanzet bijkans dezelfde dag en ze reageerde gematigd positief. Dat lag zeker ook aan mij, laat dat duidelijk zijn. Er volgde veel mailverkeer en uiteindelijk werd het aangepaste bericht op 16 juli geplaatst en laat ik het zo zeggen; het was niet echt mijn bericht. Ik diende een dag later mijn factuur in, na een herinnering in augustus, wacht ik nu exact drie maanden na het begin, nog op mijn geld.

Ik heb hier veel van geleerd, ik had het er laatst nog over met een vakzuster. Het is meer dan geweldig om teksten te maken en zo te werken aan goede publiciteit voor de klant. Om de juiste woorden, kanalen en communicatiekanalen te kiezen om uiteindelijk het gewenste resultaat te bereiken. Maar ten koste van bijna alles? Dat je je tijdens het meewaaien met de wind ook nog in allerlei bochten moet wringen? En dat je een beetje bungelt aan een dun touwtje? Al dan niet in de spagaathouding?

Op Frankwatching las ik deze week het artikel: Wil je leukere klanten? Stop persoonlijkheid in je copy! (5x hoe). Het begon als volgt: Als je jezelf bent als ondernemer, trek je de doelgroep aan die van je houdt om wie je bent. En dus ga je zakendoen met leukere mensen. Naast goed gekozen kleuren en plaatjes zijn woorden krachtige middelen om je communicatie bomvol jouw unieke persoonlijkheid te pompen.

Ik heb de eerste zinnen meerdere malen gelezen en ik denk dat ik het begrijp. Een doelgroep die van je houdt om wie je bent, waardoor je zaken gaat doen met leukere mensen. Authentiek zijn is daarbij belangrijk. Wees echt, puur en jezelf. Als een klant van alles van je wilt, steeds deadlines verschuift, andere eisen op tafel legt en eerder gemaakte afspraken met speels gemak van de onderhandelingstafel veegt, zeg er wat van. Speel dat spel niet mee en kies zelf de klanten uit waar je een goed gevoel over hebt en niet geheel onbelangrijk, houdt.

Waar ik ook achtersta is de zin: ‘Woorden zijn krachtige middelen om je communicatie bomvol jouw unieke persoonlijkheid te pompen.’ Ik formuleer het graag ietwat anders. Ik las een citaat van de Chinese filosoof Confucius. Echt een wijs man: “Hij die de kracht van woorden niet kent zal niet in staat zijn een mens te leren kennen.”