Wissel

Als PEC Zwolle vanavond aantreedt tegen VVV Venlo, komt er een einde aan een waar lijdensjaar. Het verhaal is bekend. PEC is de slechts presterende ploeg in het kalenderjaar 2018. Zeker thuis was het deze jaargang minder dan de middelmaat. Zelf ben ik al jarenlang seizoenkaarthouder in vak 20. En als ik terugkijk op een echt, goed gespeelde wedstrijd dit seizoen, dan blijft de ontmoeting tegen PSV mij als enige bij. Die werd dan ook zwaar onterecht verloren. Verder was het kloten, kommer en kwel.

Het viel mij op dat zaterdag tegen NAC niet eens een PEC Energie man van de wedstrijd werd verkozen. Niemand toonde blijkbaar voldoende energie om in aanmerking te komen voor de ereprijs. Er viel mij nog wat op. In de aanloop naar dat duel. De beruchte keeperswissel en dan niet zozeer Boer erin en Van der Hart eruit, maar meer een opmerking van eerstgenoemde. Ex-trainer Van ’t Schip had een argumentatie, maar het moment en de vorm van Mickey, deed de aders van de fans kloppen en de supportersvuisten ballen. Hoe kon de trainer juist nu dit doen?

De hoofdrolspelers waren donderdag tijdens de besloten training ook verrast en Boer zei nadien iets interessants. Hoe was het toch mogelijk dat die beslissing van Team (?) Van ’t Schip vroegtijdig bekend was geworden? Waarom had de media er al over kunnen berichten, terwijl het in beslotenheid was besloten?

Het kwam wat naïef op mij over. Alsof er iets geheims blijft in voetballand. Nee toch. Overal zijn belangen, lijntjes en strategieën. Kom op zeg. Mannetjes, macht en een mol.
PEC pretendeert een open club te zijn, waar het in ieder geval niet een opgave moet zijn om binnen te komen. Dan hoeft maar één iemand zijn ogen de kost geven door tien veldspelers aan te merken als basis en een beetje te letten op de keepers. Het stadion wordt nu eenmaal niet compleet afgescheiden met donkere doeken, zoals bij Ajax gebeurde of misschien nog wel gebeurt. Juist Boer zou dat moeten weten. (Maar geen kwaad woord over hem hoor. Ik heb maar mooi zijn keepershandschoenen gekregen voor Tomas’ verjaardag. Na een training in Wissel (!) liepen we samen op, ik hield een hele lange inleiding, terwijl Boer al luisterend zijn handschoenen uittrok, ze overhandigde en doorliep naar het hotel).

Naast het Mac3Park stadion heb je Hotel Lumen. Wie daar de juiste kamer boekt ziet alles en iedereen. En op elke hoek tref je geen zuur kijkende beveiliger aan. Is het misschien een speler die wat heeft laten doorschemeren, wellicht geheel bewust? En ik kan me zo voorstellen dat als je het gezicht en de houding van Van ’t Hart na afloop zou zien, je wel genoeg wist. Kortom, genoeg opties om de wisseling op te merken en te verspreiden.

Trouwens, ik vond het grote klasse dat hij zaterdag, dinsdag en vrijdag op de bank zat. Dat hij daar zat. Mickey van der Hulde!

Deze week zat ik ook bij een keeper op de bank of beter gezegd aan tafel. Om namens Mediabureau MEER zaken te doen en om elkaar weer eens te spreken. Ben van Loenen is inmiddels ex-keeper en iemand die helemaal niets meer doet in de voetballerij. Toen ik in 1999 teammanager werd bij Elburger SC, had de club de beschikking over twee gelijkwaardige en goede keepers. Uiteindelijk koos trainer Marcel Lötters voor Ben van Loenen ten koste van Wilfred Westerhuis. Laatstgenoemde had daar heel veel moeite mee. In zijn ogen was hij een betere doelman, terwijl de trainer-coach een andere voetbalmening had. Beide keepers hadden nog wat gemeen. Er alles voor doen en laten wat in hun macht lag, gecombineerd met talent en de overtuiging dat ze allebei de beste waren. “Ik ben iemand die ondanks tegenslagen altijd doorging. Net zolang totdat je wist dat je er alles aan gedaan had. Meer kon je niet doen”, zei Van Loenen, tegenwoordig actief in het volleybalwereldje.

Ik stel mij zo voor dat Van der Hart zich daar maar aan vast moet houden, hoe betekenisloos het nu ook klinkt en domweg is. Een ding is wel zeker. Van der Hart is een talentvolle keeper, heeft zich voldoende bewezen, is een voorbeeldige prof en is zeker niet het lek van PEC.