Blog 114 - 28 mei 2019
Nog 2 spelregels hoe om te gaan met media
In mijn blog handdruk schreef ik onlangs over de vijf spelregels hoe om te gaan met media. Regels voor je als geïnterviewde maar ook als journalist. Ik besprak toen drie regels, ik doe er nu twee bij. Hoe zat het ook alweer? Voor de journalist:
1) Geef als journalist aan wat de bedoeling is van het interview, hoe lang het wordt, of er een foto bij moet en zo ja hoe dat geregeld wordt en wanneer het artikel verschijnt. Laat ook weten dat de eindredactie ook nog naar kijkt, dus dat sommige zaken alsnog veranderd kunnen worden en leg de interviewafspraken vast. Pure procescommunicatie. Duidelijkheid boven alles.
2) Laat het interview - alleen op verzoek - van tevoren lezen en beoordeel het op feitelijke onjuistheden. Leg ook uit wat dat inhoudt. Onderhandel desnoods erover, maar maak er geen koehandel van en zorg dat je er snel samen uit bent en achter het resultaat staat. Hiermee bouw je een vertrouwensband op.
3) Deel na de tijd dat resultaat via social media. Zo heb je in ieder geval gratis publiciteit en ik indirect ook. Een vervolgverhaal, een nieuwsfeit of tip, komt zo net iets dichterbij.
Ik maak het plaatje compleet door je de vierde en vijfde spelregel te geven. Voor de geïnterviewde:
4) De vierde spelregel is dat je je altijd goed moet voorbereiden. Hoe sterk je inhoudelijk ook bent. Neem daar echt de tijd voor. Wring je niet in allerlei bochten om tot een bepaalde afspraak te komen, waardoor je voorbereiding erbij inschiet. Geef aan wat kan en plan ruim, zodat je genoeg tijd hebt en houdt. De journalist heeft uiteindelijk ook baat bij een interview dat goed verloopt en niet strandt vanwege een gebrekkige voorbereiding.
5) Spelregel 5 is dat de media vluchtig werkt. Voor jou tien anderen. Zeg je eerst toe, maar haak je toch weer af, dan weet je dat je niet snel meer gevraagd wordt. Of als je zelf een tip hebt, de media niet meteen alles uit de kast trekt, om daar wat mee te doen. Je bent immers je afspraak niet nagekomen.
Bovenstaande is voor mij ook elke keer weer van belang. Hoe lang ik ook schrijf, hoe veel verhalen ik ook maak en hoe ervaren ik al dan niet ben. Onlangs had ik een interview voor een themakrant, die begin juni verschijnt in Zwolle. Het ging over een bepaalde gezondheidspraktijk. De eigenaresse is gespecialiseerd in het bevorderen van vruchtbaarheid en helpt vrouwen daar op een natuurlijke wijze op allerlei manieren bij. Ik had mij goed voorbereid en dat vond zij na afloop van het interview ook. Ik kreeg een compliment.
Het was een bijzonder gesprek, dat ik voor de zekerheid opnam. Toen ik weer thuis was, begon ik met frisse moed aan het artikel. Dat moest goedkomen, dacht ik. Ik mailde het haar, ging summier nog even in op eventueel feitelijke onjuistheden die verbeterd mochten worden. Ik dacht van dit komt wel goed. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik na tig dagen een mail terugkreeg. Ze was compleet ontevreden, ernstig teleurgesteld en ik citeer: “Het lijkt alsof een beginnend stagiere (ze bedoelt stagiair) met een halve (half) oor jouw geluidsopname heeft beluisterd en een artikel in elkaar heeft geknutseld.”
Nou lekker dan. Ik antwoordde dat ik het jammer vond, dat ik haar opmerking te ver vond gaan en vroeg haar om een suggestie hoe we dit het beste konden oplossen. Uiteindelijk is het allemaal opgelost. Maar ik heb er wel van geleerd. Ik moet nog duidelijker zijn in het proces. Waar moet het artikel over gaan en wat is de kapstok van het verhaal? Is het een actueel thema, een terugblik, een overall beeld van de praktijk, een bijzonder voorval, een persoonlijk verhaal? Welke informatie moet er echt in en wat niet? Ze gaf mij tijdens het interview een stapel wetenschappelijke onderzoeken. Ik nam het uit beleefdheid in ontvangst, maar had gewoon moeten zeggen van ‘dat wordt niet geplaatst, omdat het niet geschikt is voor deze uitgave.’
En tenslotte. Ik kreeg van haar een rood aangelopen gecorrigeerde versie terug. Ik las het terug en was blijkbaar toch niet duidelijk geweest over die feitelijke onjuistheden, want ik las ook allemaal suggesties terug.
Kortom, een wijs lesje geleerd. Ik moet mij in sommige gevallen nog beter voorbereiden en duidelijker zijn, maar zonder mijzelf anders voor te doen.
Herken jij jezelf in deze valkuilen? Wil je er meer over weten? Of heb je behoefte om er met mij over door te praten? Dat kan! Kijk op www.mediabureaumeer.nl/contact om met mij te bellen of te mailen.