Brompot

Het zit erop. Het KNVB-bekeravontuur van Alcides. Donderdag was het grote AZ oppermachtig en overklaste het de Meppelers met name voor rust: 0-4. Uiteindelijk werd het 0-6. Natuurlijk, het draaide allemaal om wat er zich afspeelde op het kunstgrasveld, maar ik keek meer naar de media-organisatie, want die had ik op mij genomen na overleg met de club. Perschef in de volksmond, media-officer volgens de KNVB.

En ik had er lol in. Heel veel zelfs. Ik miste twee doelpunten omdat ik meer op mijn telefoon keek dan naar het veld, maar dat was dan maar zo. Aangezien communiceren informeren is, gaat mijn blog vandaag over perschefje spelen en wat dat zo’n beetje inhoudt.

Het begon al om iets na twee uur. Ik was gearriveerd op sportpark Ezinge. Het hek van het parkeerterrein was nog dicht, er werd wat schoongemaakt en niets wees op een heus KNVB-bekerduel dat over drie uur zou beginnen. Ik ging aan de slag en hing overal printjes op met alleen toegang voor pers, persruimte, pers en...de wificode. Daarna stond Fox Sports letterlijk op de stoep. Zij mochten de speciaal opgebouwde steiger van vijf (!) meter hoog op (voor iemand zoals ik met hoogtevrees betekent de gedachte aan er opstaan al zweet op de rug).

Vervolgens kwamen de eerste media binnen, met zijn allen naar de speciale persruimte, maar even later er allemaal weer uit voor de bespreking van de Alcides hoofdmacht. Was bekend. Dat gaf mij mooi de gelegenheid om op de karakteristieke houten tribune de perstribune in te richten met bordjes gereserveerd. De selectie was pas na vieren klaar. Fotografen, radioploegen, journalisten dienden zich meer en meer aan. Een speciaal gemaakte perskaart en de mediamededelingen lagen klaar. De opstelling 50 keer geprint, uitdelen en iedereen kon koffie, water en broodjes nuttigen.

AZ TV had zich inmiddels gemeld. Om een verslag te maken, maar ook voor de wedstrijdbeelden. Het letterlijk recht om televisie-opnamen te maken is alleen voorbehouden aan Fox Sports. Scheidsrechter Joey Kooij was er ook en bleef op de trap even staan, kijkend naar oude affiches. Ik begroette hem beleefd. Hij had aangegeven dat hij gasten mee zou nemen. Zou dat toevallig schoonvader Frank de Boer zijn? Wat vragen van fotografen. Mogen wij voor de boarding plaatsnemen? Ja dat mag, bij voorkeur met een hesje. Heb ik niet. Ok, als het problemen oplevert, hoor ik het wel.

En daar is de venuemanager van de KNVB. Zeg maar de organisatorisch verantwoordelijke ingehuurd door de voetbalbond. Hij heeft zogenaamde backdrops bij zich. Sponsorwandjes. Even samen mee naar de auto om ze eruit te halen. En nee, ik hoef niet te helpen met opbouwen. Nog goed een half uur voor de wedstrijd. De persruimte zit inmiddels vol, maar het is opvallend stil. Iedereen plugt in, tikt een eind weg of vult zijn mond met een broodje, gevulde koek of een candybar. Het lijkt wel een klas die aan het werk is.
Er komen nog meer media bij. De fotografen gaan naar het veld, de journalisten volgen. Radio Drenthe heeft een eigen kabelhaspel mee, maar die had ik al geregeld. Ze zijn blij dat ze speciaal op het gras mochten parkeren, bijna tegen het hoofdgebouw aan, omdat ze zoveel spullen meehadden, terwijl ze dus niet mochten filmen. Gewoon lui, las ik in de groepsapp, waar ik sinds twee dagen ook aan toegevoegd was. En ik had het nog wel zo netjes gevraagd... Ik riep op een gegeven moment dat ik de deur van de persruimte zou afsluiten. Dan konden al die laptops, camera’s en foto-attributen blijven staan.

Ondertussen was ik ook gevraagd om het twitteraccount van Alcides te bemannen. Ik had al de nodige foto’s en filmpjes gemaakt van de AZ-spelersbus, de volle tribunes en het veld. De wedstrijd stond op het punt van beginnen, de speciale KNVB-opkomsttune (ja, ja) galmde uit de ietwat krakkemikkige speakers. Het kon eindelijk aanvangen Alcides-AZ. Vlak voor aanvang nog een telefoontje van een journalist of ik de perskaart aan de poort kon afgeven en toen ik net stond met voor mij een volle perstribune, moest ik weer naar binnen om de persruimte open te doen. Afijn, al twitterend (ik) en scorend (AZ) ging de eerste helft voorbij. Ik zag ondertussen mooie foto’s voorbijkomen van een sportpark met zo’n 2000 toeschouwers in de volle zon.

Rust. Gauw terug naar de persruimte. Beetje berustend babbelen over de eerste helft die met 0-4 al lang gespeeld was. In de tweede helft scoorde Alcides bijna en AZ helemaal en dat ook nog eens twee keer. Exact na 90 minuten klonk het eindsignaal. Meteen naar beneden, richting de catacomben. De perskaart voor de media deed zijn werk, want binnen no-time was de media binnen en het publiek buiten. AZ had de rechtergang, in de linkergang zat het arbitrale kwartet en daarachter konden mooi de televisiemedia staan, uiteraard voor het eerdergenoemde sponsorwandje. De schrijvende media had ook een plekje gevonden. Kortom, het wees zich van zelf.

Fox Sports had mij al gevraagd wie toch die speler was die eigenlijk vanmiddag een verplicht college regeltechniek had. Het bleek Peter Fokke te zijn, samen met Koen Romme en trainer Wilko Niemer moest hij naar Fox Sports. Ik ging mee, niet zozeer voor de begeleiding, maar meer voor de nieuwsgierigheid. Dat de trainer kan babbelen, weet ik, maar hoe doen hoofdklasserspelers het eigenlijk voor landelijke camera’s? Ondertussen kwamen steeds meer AZ-spelers met hun shirt aanzetten. Johnson voor Fokke, Svensson voor Romme. Dat deed AZ toch goed, gewoon als geste hun tricot beschikbaar stellen. Een teken dat het een geslaagde middag was geweest.

En dat was het. De complimenten over de hele organisatie en dus ook de media-organisatie. Van Fox, van de AZ-perschef Lisanne Nooter en zelfs van de meest brompottigere kwaliteitsfotograaf. Waren de televisie-interviews gedaan, de andere persjongens en de fotografen waren nog drukdoende met het bewerken, tikken en versturen. De persruimte was vol en stil. Sommige mediamensen zag ik niet meer terug, anderen werkten door, waren klaar en vertrokken. Het werden er steeds minder. Totdat de laatste vertrok, rond de klok van acht uur en ik alleen overbleef. Ik pakte mijn spullen, gaf de sleutel af en liep richting mijn auto.

Het was een prachtige voetbalmiddag en het smaakte met recht, oprecht en al dan niet terecht naar…meer.