Blog 127 - 12 juli
Wanneer heb je vakantie?
En dan is het vakantie. Mijn twee jongens hebben vandaag hun eerste vakantiedag en er zullen er nog vele volgen, want eind augustus klinkt pas weer de schoolbel. De oudste Olav nam deze week in een limo, met een zelfgemaakte film en een persoonlijke speech afscheid van de basisschool. Olav de journalist van de school, werd hij genoemd. Geheel op eigen houtje maakte hij namelijk een paar schoolkranten. De interviews deed hij zelf, voor de illustraties had hij een creatieve klasgenoot gevonden en zo zette hij in zijn eerste journalistieke stappen. Hij gaat verder op het Thomas à Kempiscollege aan de havo.
Tomas gaat naar groep acht en staat dus aan de vooravond van zijn laatste basisschooljaar. Het gaat allemaal meer dan prima en hij doet het ook goed. Komend schooljaar wel helaas gescheiden van zijn allerbeste speel-, voetbal- en klasvriendje, want er zijn twee groepen acht. Gelukkig blijft hij bij zijn favoriete juf. Dat dan weer wel.
Het is weleens anders geweest, maar ik vond het nog wel meevallen met dat de jongens toe waren aan vakantie. Ik herinner mij jaren dat ze moe, lusteloos en geprikkeld waren en dat het aftellen geblazen was. Nu niet. Dat komt waarschijnlijk omdat ze de laatste weken niet zoveel meer deden. Olav was onder meer door de afwezigheid van een juf (vervanging was helaas niet gelukt), de laatste dagen om 12.00 uur al uit en donderdag vrij. Tomas had in de middag steeds pretpakket, oftewel buiten spelen = voetballen.
Zelf heb ik ook nog niet echt het vakantiegevoel, hoewel pal voor mijn huis twee caravans staan, wat voor mij de reden was om op Facebook te posten dat camping Schumannlaan weer geopend is. Eén van de reacties daarop was of het een onderwerp was voor mijn vrijdagblog (dank Gerard). Dat was ik niet van plan. Ik ben namelijk allesbehalve een kampeerman ben en niet zozeer vanwege de toiletrol onder de arm naar de openbare wc, de snurkende en stinkende buurman in de tent naast je en dat je bij het ochtendgloren al volledig uit je tent drijft van het zweet dankzij de blakende zon. Dat is het allemaal niet.
Wel omdat je als campinggast zoveel moet doen om tot rust te komen. Ga maar na. Zelf je potje koken, afwassen, wasjes draaien en wat al niet meer, terwijl je op vakantie bent. Blijkbaar is dat het ultieme campinggevoel. In mijn ogen - maar ja wie ben ik, ik wist niet eens dat het woord caravan afkomstig is van het Perzische karawan wat karavaan betekent - is dat de omgekeerde wereld. Dan toch liever een hotel, waar je aanschuift voor het eten, je bed niet hoeft op te maken en je de handdoeken in een hoek kan gooien, waarna er schone voor in de plaats komen.
Wanneer ben je als ZZP’er eigenlijk met vakantie? Als je je laptop dichtklapt en je afwezigheidsmelding activeert? Als je jezelf onderwerpt aan een stringent contactverbod? Overdag geen mails lezen? Telefoon op stil en voicemail laten inspreken? Of op bepaalde dagen niets doen en op andere momenten juist?
Zo kreeg ik deze week nog een automatische reply met de tekst: ‘Hoi! Bedankt voor je mail. Deze mail wordt elke maandag, woensdag en vrijdag gelezen en indien nodig beantwoord door…’ Is dat nog van deze tijd? Of moeten we ons er maar bij neerleggen dat we altijd bereikbaar moeten zijn? Want anders gaat wellicht die ene opdracht aan onze ZZP-neus voorbij. Of moeten we juist nu heel streng zijn en de laptop thuislaten, de telefoon in het hotel (of tent, caravan, camper of vouwwagen) en nergens meer op reageren?
Doe wat bij je past, denk ik. Ik vind al die algemene adviezen, tips, trucs en suggesties maar niets. Pak je rust op het juiste moment (joh, echt?) Of smartphone uit: digitale detox (wat is dat?) of deze: Wees eerlijk naar je klanten dat je niet of slecht bereikbaar bent (alsof je letterlijk zegt van ik ben slecht bereikbaar?).
Wat ik doe? Ik maak een afwezigheidsmelding waarin ik een slag om de arm houd als het gaat om mijn reageertijd (dat is wat anders dan bereikbaarheid), die ik vervolgens zelf bepaal en op een moment dat het mij het beste uitkomt. Dat scheelt al een hoop. Voor mij werkt het als ik elke dag mijn mail in de gaten houd, ik bij ben met mijn mailbox en ik telefoontjes niet te lang laat wachten, maar in dat geval schriftelijk beantwoord: ‘Ik zie dat je gebeld hebt, ik ben nu op vakantie, maar ik reageer…’
Dat past mij beter dan ‘ik moet niks, want het is vakantie’, een mailbox die zich opstapelt en mensen die een paar keer tevergeefs bellen, omdat ik slecht bereikbaar ben. Dat levert mij juist alleen maar onrust op.
Prettig vakantie!
NB Mijn blogs gaan in de vakantie gewoon door. Ik plaats ze vanaf volgende week vrijdag tijdelijk alleen even op mijn eigen site.