Haar

Blog 240 – 6 augustus 2020

Video of tekst? That’s the question

Zelf vind ik het af en toe wat weghebben van een duivels dilemma. Al lees ik ook veel en vaak dat je eigenlijk helemaal niet hoeft te kiezen. Video of tekst. Zitten we in deze vluchtige wereld nog wel te wachten op een lap tekst? Is het niet veel beter om kort en krachtig een beeld neer te zetten om je verhaal of boodschap over te brengen?

Laat ik het zo zeggen. Ik haak steeds meer af. Lees ik iets interessants op social media of website, dan moet ik om verder te gaan vaak op een video klikken. Die is dan meestal lekker vlotjes gemaakt met een selfiestick of gewoon uit de losse pols. Ongedwongen ook. Heel persoonlijk en dat allemaal in je eigen vertrouwde omgeving met je haar los. Soms professioneel, vaak niet (maar dat maakt niet uit, want je moet jezelf zijn en niemand is perfect!!!). Dan weer heel kort, want dat hoort zo. Maar ook regelmatig heel lang. Dan moét ik deze video gezien hebben als ik de comments moet geloven, maar dan wel eerst even bijna vijf minuten stilzitten, luisteren en kijken. Wil ik dat?

‘Een video is hét middel om te laten zien wie je bent, en belangrijker: wat je te bieden hebt. En je hebt het ook nog eens (zonder dure apparatuur) zo gemaakt!’ Zo doet Frankwatching mij geloven. In een artikel las ik vijf tips voor een goede videopitch. Gewoon tekst dus, geen video. Compleet met leestijd erbij: vier minuten.

Tekst heeft bij mij een dikke vette streep voor. Waarom?

1) Tekst geeft mij meer duiding en context. Ik heb het idee dat ik juist dan het totaalplaatje krijg. Dat is met video veelal de v(r)aag. Mij bekruipt net iets te vaak het gevoel dat de videomaker meer bezig is om het kort te houden, dan het daadwerkelijk te hebben over de inhoud. Bij een video wordt te veel uitgegaan van bekendheid met jou. Dat de kijker meteen al weet wie je bent en wat je doet. Nou nee dus. Neem de ontvanger mee in je verhaal. Tekst biedt daarin meer mogelijkheden dan beeld.

2) Bij tekst kan ik beter teruglezen. Als ik stop met lezen, kan ik na een poosje gemakkelijker verdergaan. Bij een video denk ik al gauw van laat maar. Zelden dat ik een video terugspoel of helemaal opnieuw bekijk.

3) Reclames, advertenties, inschrijvingen voor nieuwsbrieven, seminars (coronaproof!) of mogelijkheden om meteen contact op te nemen als ik een prangende vraag heb. Ik gooi het gemakshalve op één hoop, maar de meldingen vliegen mij links, rechts, diagonaal, boven en onder om de oren. Als ik maar even verkeerd klik met mijn dikke vingers, dan zit ik zo in een videocommercial. Dat wil ik niet. Ik wil lezen.

4) Noem het sentimenteel, niet helemaal meer van deze tijd of wat dan ook. Een boek, een krant of magazine in handen hebben. Wegleggen om later verder te lezen, om even na te denken over de inhoud of om het simpelweg te bewaren. Het doet mij meer dan een vluchtige video.

5) Er wordt altijd gezegd van video is voor iedereen. Frankwatching moedigt je maar wat graag aan. ‘Ga het doen! Ik snap dat dat heel makkelijk is gezegd. Het zijn vooral de twijfels die de kop opsteken. “Zie ik er niet stom uit?” “Is mijn verhaal wel interessant?” “Vinden ze me geen uitslover?” Ga na bij jezelf wat jou tegenhoudt. En ga dan serieus in op die kritiek. Zie je er stom uit? Dat valt vast mee.’
Laat ik het zo zeggen, het valt niet altijd mee. Niet iedereen is geschikt voor video.

Video is een goed communicatiemiddel, maar zoals altijd geldt, doe het goed of doe het niet. De vergelijking met tekst gaat overigens niet helemaal mank. Ben ik iets aan het lezen en boeit het mij niet, dan haak ik uiteindelijk af. Toch triggert het mij. Want waarom lees ik niet verder?

Ik probeer het een volgende keer weer, maar raakte het mij andermaal niet, dan is het wel klaar. ‘Kom je op een site van een ondernemer, die daar een video op heeft staan, denk je toch gauw van even kijken’, aldus Frankwatching. Oké, ik heb dat niet zo, maar wil wel een keer kijken, wellicht nog een keer, maar is het niks dan wordt het ook niet wat.

Ik las met veel interesse een blogartikel van Peter Minkjan. Hij is mede-oprichter van 5PM (en voetbalquizmaster). Dat is het eerste Nederlandse bureau dat zich geheel focust op het benutten van de zakelijke mogelijkheden voor merken en uitgevers op YouTube. Hij begint zijn betoog als volgt: ‘YouTube is veruit het grootste videoplatform ter wereld en heeft zelfs een groter bereik dan Facebook. Ondanks de enorme populariteit van het platform zetten - verbazend genoeg - veel te weinig Nederlandse ondernemers YouTube succesvol in.’

En lees ik verder, dan kan ik zijn strekking alleen maar onderstrepen. Minkjan gaat allereerst voor kwaliteit. Hij predikt geduld en geeft eigenlijk aan dat het maken van goede video’s niet voor iedereen is weggelegd, maar dat als je het goed doet, je er lang plezier en profijt van hebt. Hij heeft nog een opvallende en onderscheidende tip: maak minimaal een goede (!) video van vier minuten.

‘Als je bereid bent om de benodigde tijd en moeite te investeren, is het van cruciaal belang om je te verdiepen in welk type video-content scoort. Waar ultrakorte video’s van minder dan een minuut de standaard zijn op andere platformen, kan je daarmee falen op YouTube.’

Terug naar mijn dilemma aan het begin van mijn blog. Moet je kiezen tussen tekst en video? Nee, natuurlijk niet, maar ook nu weer geldt des te meer: denk eerst grondig na of video écht wel geschikt is voor jou, ga aan alle kanten voor kwaliteit, want je video blijft hoe dan ook zicht- en vindbaar en doe het ongewoon goed of doe het gewoon niet.