Hoera

Mediabureau MEER bestaat vandaag de dag één maand. Hoera. Ik ben er nog, ik leef nog en ik vind het nog steeds leuk en heb best wel veel gedaan of moet ik zeggen mogen doen?

Ik heb interviews gehouden. Eentje met een varkensboer die 52 keer gescoord heeft, omdat hij naar eigen zeggen de bal tussen de palen schiet. Met een voetballer van PEC Zwolle die net als iedere Zwollenaar gemengde gevoelens overhield aan het seizoen en met een collega profvoetballer die ondanks de promotie van FC Emmen verkast naar een amateurclub, omdat hij meer wil spelen. Een zwemster van 17 jaar die een Nederlands record zwom, waar ze zelf nog het meest verbaasd over was. Een oude bekende van het zaalvoetbal, die heerst op het midden(gras)veld met zijn 38 jaar. Ook meer dan leuk om hem weer eens te spreken.

Dit is mijn tiende blog dat ik schrijf, trouw twee in de week en verder interviewde ik de landelijke projectleider Old stars walking football, een deelnemer, een trainster, een clubverantwoordelijke en een vertegenwoordiger van de KNVB, die aangaf dat deze voetbalvorm van het bejaardenimago afmoet. Voor de site exprofs.nl heb ik gesproken met Berthil ter Avest, oud-prof van FC Twente en ook bekend omdat hij na zijn loopbaan de wereld van de bloemenkaartjes inging. Losse interviews met een amazone, een zeilster en een tennisster. Allemaal even energiek, fanatiek en prestatief.

Daarnaast vraaggesprekken met twee oud-brandweerlieden (de nablussers) die hun donkerrode brandweerhart van kleur zien verschieten omdat het aantal vrijwilligers maar blijft afnemen. Of met een kampeerstel dat gebruik mag maken van de nieuwste kampeermiddelen op een prachtige camping, waar ook hele hippe tenten, retro caravans (“is voor het eerst dat die de weg opgaat”) en sublieme vouwwagens stonden te pronken. Verder een tip aan de krantenredactie over dat in Holtenbroek 880 winkelwagentjes verdwenen zijn. Inderdaad 880.

Uiteraard naast belverslagen, internetverslagen, twitterverslagen ook wedstrijdverslagen voor in de krant. De halve finale beker tussen Alcides en Urk die werd beslist door strafschoppen, de kampioenswedstrijd van VENO (Via Eendracht Naar Ontplooiing), het donderdagavondduel tussen Elburger SC en Hatto Heim (De Elburgers hebben verreweg het mooiste clubblied: ‘Al komen wij verslagen uit de strijd, dan tonen wij geen haat of nijd.’).
Lemele-SC Rijssen op een dampend kunstgrasveld en eerder gepland omdat de spelers zo naar het Bevrijdingsfestival konden. En Havelte tegen Gorredijk, met een scheidende aanvoerder, die zou stoppen, twijfelde en nu toch doorgaat bij een andere club. Oh ja. Laten we vooral de topper SV Zalk tegen VSW Windesheim niet vergeten. Hossende spelers op het veld gemarkeerd tussen links de molen en rechts de kerktoren van Zalk.

Allemaal interessante schrijfopdrachten dus. En dat wil ik. Schrijven. Voorbereiden, vraaggesprekken houden, eigen kleur mengen en eraan toevoegen en het terugzien. Het liefst over sport en bij voorkeur over alles wat met voetbal te maken heeft. Al weet ik al lang dat er meer (!) is dan voetbal. Volleybal bijvoorbeeld. Gisteren was ik in Apeldoorn bij de Oranje dames tegen Brazilië. Wat een sfeer.
Alleen jammer van dat infantiele supportersvermaak. Alsof we naast klapvee een tik van de molen hadden gehad met z'n vierduizenden. We moesten uiteraard in vol oranje ornaat (ik droeg een shirt van Pele) zwaaien, bongoën, wapperen, staan, zitten, dansen, bewegen naar links en naar rechts, de buren vastpakken en vanzelfsprekend waven.

Gewoon volleybal kijken was er haast niet meer bij. Toch lukte mij dat. Het allesbeslissende punt (1.37 minuut) bleef bij mij hangen. Echt hangen. Tenminste bij mij dan. Roberta Silva Ratzke zorgde met zo’n lepe beweging en zonder de bal te raken voor de 3-1 winst van Brazilië op Oranje. Slim bedacht, perfect uitgevoerd en iedereen door het dolle. Mijn gedachten dwaalden in stilte af. Ik dacht aan Mediabureau MEER. Dat wil ik ook. Onderscheiden, doeltreffend zijn en waardering krijgen.
Het begin is er, op naar meer!
Ik denk dat ik Roberta maar eens ga interviewen…