Lijm

Ooit volgde ik de cursus Personeelsbladen maken op de Hogeschool Utrecht. Het is al heel wat jaartjes geleden, maar ik weet nog dat we een oefening kregen om alternatieven en afgeleiden te bedenken voor het woord lopen. Bedoeld om wat creatiever te schrijven en wat meer aan de verbeelding van de lezer over te laten. Als je schrijft slenteren in plaats van lopen, dan roept dat meteen een associatie op en vorm je je een beeld van dat tafereel.

Ik moest er aan denken toen ik het NRC artikel van Rick Pastoor, manager van Blendle afgelopen week onder ogen kreeg. Naar eigen zeggen en in zijn ideale wereld spijkert hij zijn agenda volkomen dicht, is daar heel gelukkig mee en raadt het in een boek iedereen aan. “Het enige waarover je zeggenschap hebt, is je tijd.”

Eén en al planning dus. Maar ook organisatie, controle, discipline, structuur, overzicht, plan, beraming, ordinantie (dat vind ik nog eens een heel mooi woord), raamwerk, geraamte, voorbereiding, rust, inzicht, duidelijkheid, flexibiliteit, regelmaat, tijdsindeling en dan vergeet ik vast nog wel wat woorden die hiermee van doen hebben. In het artikel staan ook nog begrippen als slagvaardiger, efficiënter en slimmer gaan werken.

De gedachtegang van Pastoor is zeer zeker interessant, maar niet echt vernieuwend, vind ik. Twee zaken in zijn artikel bekoren mij wel. Het afvinken van werkzaamheden, wat een soort psychologisch dat-heb-ik-maar-mooi-gerealiseerd effect oplevert. Dat vind ik ook. Daarnaast de nieuwskop: “Precies weten wat er staat te gebeuren, is fijn.” Zeker als je dat dus zelf ook nog eens in de hand hebt. En dat heb ik.

Pastoor heeft een boek gemaakt over zijn werkmethode. ‘GRIP. Het geheim van slim werken.’ Dat zette mij andermaal terug in de tijd. Ooit kwam ik in aanmerking met Piet Groen en de CIEP-methode. Dat staat voor Change into Excellent Performance. Wat ik er nog van weet en wat mij bijgebleven is, is dat het als volgt werkt: je hebt lijm aan je handen, aan alle vingers. Er komt een mailtje binnen, een telefoontje of je vindt een geprint memo op je bureau. Je pakt het op, je wilt er wat mee doen, maar omdat je lijm aan je vingers zit, blijft het allemaal kleven. Je schudt met je handen en vingers, maar er gebeurt niets, behalve dat het blijft zitten en mogelijk aan elkaar plakt.

Kortom, je moet wat doen.

CIEP wil zoveel zeggen van meteen actie. Die memo? Lezen of niet. Bewaren met de gedachte om een later te lezen, te archiveren of weg te gooien. Dat telefoontje, neem je op. Of je belt terug of stuurt een berichtje dat contact nu niet, maar straks wel mogelijk is. En dat mailtje. Gewoon beantwoorden nadat je het gelezen hebt, of weggooien en wat ook kan, bewaren en verplaatsen naar een speciale map.
Het gaat er in alle gevallen om dat je wat doet. Dus niet op een verzamelstapel, het telefoontje tig keer wegklikken en dubben over wat je moet doen met die mail, terwijl de volgende stroom alweer binnendrijft.

Ik vind het allemaal reuze interessant en onderhoudend, maar om eerlijk te zijn. Ik werk al jaren zo. Toen ik in loondienst werkte, maar ook sinds ik eigenaar ben van Mediabureau MEER. Zo schrijf ik op een dag maximaal 4 to do workthings op. Ik heb ze gezien hoor, collega’s met zo’n megalijst van te klaren klusjes, waarbij je in veel gevallen ook nog afhankelijk bent van anderen. En wat als je er van de pak ‘m beet 14, er 8 gedaan hebt? Dan ben je tevree of blijven de 6 niet uitgevoerde werkzaamheden knagen op het moment dat je naar huis rijdt? En wat doe je met die 6? Doorschuiven naar morgen, overmorgen en dan?
De lijst is te lang, de tijd te kort. En daar heeft Pastoor gewoon gelijk in: “Het enige waarover je zeggenschap hebt, is je tijd.”

De bedoeling van zijn gedachtegoed en boek is natuurlijk duidelijk: iedereen moet aan de GRIP of in Groens geval, CIEPerig worden. Dat kan ik wel begrijpen en bevatten. Alleen dat werkt niet. Die collega’s die vol overgave aan de slag gingen met structuur, planning en overzicht. Het bureau gingen opruimen, de mailbox gingen legen en hun online agenda nu echt gingen bijhouden. Om vervolgens de grip alsnog kwijt te raken en het nieuwe werken overboord te kieperen.

Je hebt het in je of niet. Meer is het niet. Dat is hoe het echt werkt.