Meermaals-142

17-04-2023

Waarom ik geen PEC Zwolle watcher ben

Davy van den Berg bleef maar u tegen mij zeggen. Jasper Schendelaar gaf mij na de gewonnen wedstrijd tegen Excelsior een iets te ferme schouderklop en Bram van Polen zei met een big smile ‘pleur toch op joh met je boek’, toen ik opperde dat zijn carrière maar eens opgetekend moest worden. Ja, je maakt wat mee als PEC Zwolle watcher van De Swollenaer. Nou ja, watcher.

Laat ik maar eerlijk zijn, ik ben geen watcher. Voel mij dat ook niet. Want iemand die een club watcht, die is elke dag op de training, loopt rondjes om het stadion, legt zijn oor te luister waar het moet, maar vaak niet mag. Gooit lijntjes uit, hengelt primeurs binnen en vist nooit achter het nieuwsnet. Zo’n iemand die een mol heeft binnen de club.

Polletje

Het vertrek van Sam Kersten, indirect weergegeven door de Zwolse verdediger aansluitend op het duel tegen Excelsior, leidde tot veel reacties op mijn X. En van de aankondiging van Van Polen zondagavond na NEC uit, dat het besluit wel genomen was, maakte ik een polletje. Bijna 120 mensen reageerden. Een kwart zei dat Bram nog een jaartje doorgaat, driekwart dacht er anders over.

Maar zijn het primeurs? Weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat het geweldig werk is. Wedstrijden van PEC Zwolle zien en verslaan. Hashtag genieten. Kilometers maken, stadions bezoeken en op plekken komen, waar de man, vrouw (of het) voor de televisie gewoonweg nooit zal komen.
En dat niet alleen. Spelers spreken, het wekelijke perspraatje met de trainer, de band die je opbouwt - hoe je het wendt of keert dat gebeurt - met de technische staf, de selectie en mensen van de club. Het is zoveel meer.

Je zit in de nok van de Arena met een televisiescherm voor je neus, met verse warme koffie, te wachten op het beginsignaal. Om na de wedstrijd naast Steven Berghuis en ESPN te staan, in afwachting van Younes Namli (de meest beschaafde voetballer die er is), die je net voor het officiële eindsignaal via de app hebt aangevraagd bij de perschef van PEC Zwolle.

Snoepwinkel

Van die pracht en paal ben ik nog steeds een beetje onder de indruk. Tegen het bevoorrechte aan. Dat je daar tussen mag staan. Gevalletje snoepwinkel of gratis winkelen en dat dan 90 minuten lang. Zo ervaar ik het iedere keer. In de eredivisie, maar vorig jaar ook een niveautje lager.
Van Helmond Sport, waar je op de perstribune moest gaan staan om die ene hoek van het veld te kunnen zien, tot aan de knusse en kneuterige persruimte van FC Dordrecht, waar de speaker tevens theezetter, facilitair manager en buschauffeur van de jeugdafdeling is.

Maar dat maakt mij nog geen PEC Zwolle watcher van immense importantie. Het is ‘maar’ De Swollenaer, een weekblad, dat ook nog eens iedere woensdag verschijnt. Precies tussen twee sportweekenden in. Erger kan niet.

Drammende eindredacteur

Dan kun je niet meer aankomen met een wedstrijdverslag. Hoogstens een globale terugblik en de kijk vooruit. Uiteraard is het wel een must – vind ik – om het wedstrijdverslag dezelfde middag, avond of nacht, op de site van De Swollenaer te publiceren. Dat doe ik dan ook en wat is online dan fijn. Geen knellend stramien van een beperkt aantal woorden of een drammende eindredacteur die onkundig en onnodig schrapt, verplaatst en toevoegt, laat staan een onmogelijke deadline.

Ik een PEC Zwolle watcher? Nee, ik ben een volger, een liefhebber van schrijven, voetbal en een stille genieter. Elke week weer. Daarnaast doe ik van alles en nog wat. Alleen, dit is ‘gewoon’ de leukste bijbaan die er bestaat.