Meermaals-143

24-04-2024

Waarom gratis werken gewoonweg loont

Dinsdag had ik een nieuwe klant aan de telefoon. We wisselden wat uit over wat hij wilde en wat ik voor hem kon betekenen. Uiteindelijk – letterlijk aan het einde van het gesprek – kwamen we uit op de onvermijdelijke budgetvraag. Ik besloot om de klus gratis te klaren en toen ik ophing had ik daar geen centje spijt van.

En nog steeds niet. Ben ik dan niet commercieel genoeg? Dan ken je mij nog niet. Klopt iedere opdrachtgever na het lezen van dit blog nou bij mij aan om voortaan voor het dubbeltje op de eerste rij plaats te nemen? Ben ik totaal niet bang voor. Handelde ik uit medelijden? Dacht het niet.

Boterham

Onlangs las ik in NRC dat geld daadwerkelijk gelukkig maakt. Daar is jarenlang onderzoek naar gedaan (kun je het artikel niet lezen? Jammer joh. Kost geld). Als eigenaar van Mediabureau MEER besta ik volgende week woensdag precies 6 jaar. It’s all about the money. In die vaart der volkeren ga ik geheel mee. Gevalletje brood op de plank, of zoals Youp van ’t Hek het ooit zo mooi verwoordde: ‘Het gaat hem zo voor de wind, dat hij zijn boterham zou kunnen beleggen.’

Vorige week las ik ook een LinkedInpost van een collega tekstschrijver. Ze refereerde aan het tarievenonderzoek van Knab, waarin stond dat een gemiddeld tarief in de media- en communicatiebranche 75 euro was. Dat ging er bij haar niet in. Haar gangbare tarieven kwamen op tafel. Er volgde een lijstje.
Twee dingen vielen mij op – nadat mijn mond eerst was opengevallen en ik ‘m op een niet-natuurlijke wijze weer gesloten had – namelijk een persoonlijk interview vanaf 500 euro en een vacaturetekst voor de lieve som van 425 euro. Maar dan krijg je ook wat.

Overdosis

Vervolgens kon ik tussen haar regels door lezen dat je met haar teksten goudstaven (ik gok 425, maar het kunnen er ook 500 zijn) in handen hebt, in een roes leeft dankzij een overdosis endorfine en dat je als haar opdrachtgever de hele dag hoofdschuddend rondloopt. Deze uitmuntende kwaliteit voor dit spotprijsje. Hoe komt zij in godsnaam de winter door?

Om eerlijk en direct te zijn. Ik vind het zwaar overdreven en vind er nog wel meer van. Ik liet het mijn vacaturetekstopdrachtgever (kun je ook per letter betaald worden eigenlijk?) lezen en las ik op mijn beurt zijn frons van het beeldscherm af. “Ik vraag mij oprecht af hoeveel bedrijven haar voor dit tarief ook daadwerkelijk structureel inzetten.” En zo is het.

Geldboom

Kom niet aan met van in het westen van het land vragen ze veel meer en durven ze dat te doen, terwijl achter Amersfoort we met zijn allen nederig, bescheiden en laag in de geldboom gaan zitten. Of inflatie, een duurder worden leven of extra kosten. Dat is mij te gemakkelijk. Ben je ook evenredig beter gaan schrijven dan?

Om met eigen schaamrood op de kaken de opdrachtgever het vel over de neus te trekken en hem of haar met de oren te laten klapperen. Ik haal mijn neus ervoor op. Ik kies liever voor een eerlijk tarief, ga er empatisch in, doe wat ik beloof en dat is meer dan een deadline halen.

Meer waard

Dat opdrachtgevers na jaren ineens weer oppoppen in de mailbox, dat ik niet meteen begin over mijn tarief, dat gratis werken er soms bij hoort, dat ik altijd een stapje extra doe, dat ik supersnel reageer op de mail, dat ik van de procescommunicatie ben dus van de heldere planning en de spontane updates. Ik regelmatig vraag om een Google review en dat ik mij na een werkdag met één oog eerlijk aan kan kijken en met het andere tevreden naar het ontvangen bedrag op de rekening, is mij letterlijk zoveel meer waard dan die door het plafond schietende tarieven, gevalletjes uit de markt prijzen en belachelijke bedragen. Want dat zijn het.

Ik sluit af met een citaat, moest er even voor op zoek. Maar toch is die gratis en voor niets. Zei Mahatma Gandhi niet ooit: “Je hoeft geen geld te bezitten om waardig te zijn.”