Meermaals 182

22-01-2025

Laat mij lekker dromen over de mooiste baan die er is

Als mensen mij vragen wat mijn droombaan is, dan floept bij mij nog steeds ‘perschef bij Ajax worden’ eruit. Dat is al jaren zo. Recent kwam daar een andere -in-de-wolken-job bij. Perschef bij Oranje. Ja, het grote Oranje. Want er is een heuse vacature. Hoger kun je toch niet boven komen drijven? En weet je waarom? 

Het managen van alle media-aanvragen, het beleid inkleuren, het faciliteren van de pers, maar ook het nadenken over beeldvorming, het inspelen op de enorme belangen en natuurlijk het persoonlijke contact met trainers, spelers en het journaille. 

Kruiwagen

Het lijkt mij allemaal zo geweldig en tegelijkertijd totaal onhaalbaar. Want ik heb geen kruiwagen, geen bekende kop of sky high connecties, geen staat van dienst waar je u tegen zegt en ik heb al helemaal geen Amsterdams accent. Want dat moet je ook hebben. Of ‘Zeists’ kunnen praten.

Ooit solliciteerde ik bij Ajax op een communicatiefunctie. Dat deed de club best slim, want de vacature werd midden in de zomervakantie gelanceerd. Onder het mom, er reageren toch hordes jongens en meisjes, maar altijd nog minder dan in het hoogseizoen zeg maar. Dus minder sollicitanten is meer tijd over. 
Vol ijver en overtuiging schreef ik een brief. Het grote wachten was begonnen. Er gebeurde niets. Totdat ik zelf maar een keer ging bellen. Ik sprak een headhunter van een Amsterdams werving- en selectiebureau, waarvan ik de naam allang weer vergeten ben. De beste man onderbrak mij al na één zin. “Zo te horen kom je niet uit Amsterdam en ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar dan houdt het op.”

Kamervragen

Bespaar je de moeite. Nu en ooit. En solliciteer nooit meer. Daar kwam het eigenlijk op neer. Maar dan netjes. Nou, dat kon toen nog. Moet je tegenwoordig doen. Dan worden er kamervragen gesteld over deze kwalijke vorm van accentdiscriminatie. En kom je in verweer. 
Ik deed niets, behalve verder dromen over die baan. Dat doe ik nu ook over die bij Oranje. Over succesvolle EK’s, WK’s, over prachtige accommodaties, over soepel verlopende persconferenties met droombondscoach Arne Slot, over het ginnegappen met spelers en technische stafleden en ook met de media, want ik begrijp ze zo goed en snap wat ze willen en kom ik er toch niet uit, dan kan ik altijd Kees Jansma nog bellen voor raad en daad. 
Maar is het wel zo’n droombaan? Natuurlijk, je vliegt overal naar toe, ademt voetbal in volgepakte stadions en bent onderdeel van vele lessen voetbalgeschiedenis schrijven. En je hebt op iedere verjaardag steevast een dijk van een verhaal.

Huiskappers

Maar je wordt ook geleefd. Heel veel dagen, sterker nog eigenlijk altijd. Je hebt het maar te doen met de heren voetballers met hun huiskappers, hun hoofdtelefoons en hun ongecontroleerde social mediagedrag, al dan niet ingefluisterd door meerdere zaakwaarnemers. En hoor je er wel echt bij als perschef? Zien de spelers je wel staan? Of ben je alleen maar lastig? Geen zin in weer die persvragen, ontwijkende antwoorden geven, een non-verbale uitstraling op standje tegenwerking en te pas en vooral te onpas, de clichékaart trekken. 
Ga er maar aan staan als perschef.  Je moet er maar zin in hebben.

Afgelopen zaterdag interviewde ik na PEC Zwolle-PSV Davy van den Berg. De aanvoerder van PEC. Natuurlijk als je wint heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden. De zon liet zich net als PEC van haar allerbeste kant zien, terwijl het allang aardedonker was. Ik noemde het de alles-is-anders show.
En wat was Davy goed. In het veld en zeker ook er buiten. Je kunt hem alles vragen, hij lacht, neemt zijn taak zeer serieus, denkt goed na over zijn antwoorden en geeft je kraakhelder tekst en uitleg. Davy mixt kritisch en lyrisch zijn samen in één smakelijk antwoord. Davy levert. Davy maakt altijd, tijd. Non-verhaal is het gewoon een guitige jongen die geniet.

Klasse

Na zijn zoveelste interview op zo’n avond, doet hij het toch maar, terwijl het feest in volle (spelers)gang is. Ik vind dat klasse. Ook omdat hij je gewoon een hand geeft als je voorbijloopt. Of wat vriendelijks of grappigs zegt en zich niks meer, minder of anders voelt of vindt dan dat verslaggevertje van het Swollenaertje. 

Ik droom verder. Bondscoach Arne Slot en Davy van den Berg in Oranje. Dan word ik ook zijn perschef. 
Ik ga meteen solliciteren.