Meermaals 197

07-05-2025

Waarom is er toch zoveel kluslawaai?

In het lijstje van poepdag, de dag van de scheiding en orgasmedag, past die er wat mij betreft feilloos tussen. Op 30 april was het namelijk geluidmeetdag. En ik wil het wel van de daken schreeuwen, want het was een oorverdovend succes!

“Een groeiend aantal Nederlanders is ontevreden over het geluid in de woonomgeving, blijkt uit onderzoek van het RIVM. Vooral scheurende brommers en lawaai van buren (klusherrie, ER) zijn een bron van overlast. Wat kunnen we doen om dit te verbeteren?”, zo las ik op de tweede geluidmeetdag vorige week woensdag in de krant.

Nou een nationaal klusverbod.

Ja, zo simpel is het. Handhaven, verbieden en streng(er) straffen, dus meer dan een tik op de klusvingers.

Opgeklopte kussens

Twee recente voorbeelden. Hoewel het klimaat volledig de weg kwijt is, hebben we niet al te veel zon en dus opties om daar volle bak van te genieten. Laatst, op een zonnige zaterdag, had ik er zin in. Hup naar buiten. Een boek, bonenkoffie, opgeklopte kussens, een aangeveegd ‘terras’ en een aangeharkte tuin, inclusief allerlei katten- en of hondendrollen. Maar dat is een ander verhaal.

Ik zat nog niet, of ik lag al naast de bank van een snerpend geluid van zagen, boren, schuren, slijpen, frezen, beuken, afbreken en wat al niet meer. Dat hele palet maakte zich de hele dag meester van de hele buurt. Echt, het ging door merg en been (en steen blijkbaar).

Asociaal, onbeschoft en knettergek. Andere woorden heb ik er niet voor. En het allerergste vind ik dat het mag. Natuurlijk, in een APV lees je er wel iets van terug, maar lawaai op standje gehoorbeschadiging overdag middels kluslawaai, het lijkt haast wel de norm geworden.

Nostalgische filterkoffie

Een tweede voorbeeld was dat ik onlangs een weekje in een stacaravan verbleef in het mooie, rustieke Drenthe. Zeg maar de achtertuin van Johan Derksen. Eenmaal en andermaal geïnstalleerd met een boek, benen omhoog (type melkfles) en nostalgische filterkoffie, was ik er klaar voor. Het grote genieten van zon, de tijd die voortschrijdt zonder deadline en het rustgevende gefluit van vogels, kon beginnen.

Helaas had ik buiten de buurman gerekend, die het nodig vond om zijn toegangshek van de stacaravan een flinke onderhoudsbeurt te geven, waar de hele camping van mee kon genieten. Ook nu voorzag het plaatselijke reglement nergens in en als je dan al zo’n onwelwillend denkend persoon wil toespreken, dan krijg je altijd zo’n vreselijke blik van ‘ik doe hier heel goed werk hoor.’

Dat schuurt aan alle kanten met hoe ik daar tegenaan kijk. En het meest frustrerende van alles vind ik nog wel, dat er op schaarse zonnige dagen, steeds meer klussers uit hun Hornbachholen en Gammagaten komen én vooral dat we dit maar normaal zijn gaan vinden. Waarom doen klusmensen dit?  

Zondvloed aanstaande

Als ik onnodig claxonneer dan mag ik de begroting van het Ministerie van Veiligheid en Justitie opkrikken met een boetebedrag van 310 euro, maar als ik de hele dag middenin in de herrie zit, omdat een buurtgenoot zorgt voor een aanslag op ieders gezondheid, dan kan dat allemaal maar.

Over buren gesproken. Er was ooit iemand bij mij die dacht dat de zondvloed aanstaande was, door een megagrote boot - die ook nog eens meters uitstak - achter zijn huis te gaan verbouwen. Ik zou zeggen van een schroefje los, maar eerlijk is eerlijk. Het bootproject is voortijdig gesneuveld en de overlast is beperkt gebleven. En ik heb ook nog steeds droge voeten.

Wel in stilte

Terug naar de geluidmeetdag. Nederlanders konden via een speciale app die beleving delen en de Stichting Klankbord Nu en Nederlandse Stichting Geluidshinder (NSG) uit Heerde tekende voor de organisatie. Allemaal leuk en aardig, maar het is tijd voor échte actie richting al die klussers. Voor hardhouten actie en voor het van dik hout zaagt (!) men planken verhaal, wat ook de betekenis heeft van dat ‘iemand op zijn donder krijgt’. 

Prima klusproject lijkt mij, maar dan wel graag in stilte.