Meermaals 211

13-08-2025

Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit…

“Ik heb lang getwijfeld of ik dit moest melden, maar…..” Nou heel veel LinkedInners voelen ‘m al aankomen. Daar komt weer zo’n persoonlijk, veelal tranentrekkend verhaal, inclusief de nodige emoties, ellende en ander soort leed. Op LinkedIn kruis ik dan het vakje ‘ongeschikt’ dieprood.

Bijna net zo tenenkrommend als ‘ik verdien 10.000 euro per dag, werk alleen tussen 11 en 14 uur en slaap als een malle. Wil je dat ook?’ En dat je dan moet reageren met GOUDMIJN en je krijgt alles op een presenteerblaadje, rode loper en ook nog eens gratis!

Allebei mispoes. Maar toch – eerlijk is eerlijk – was ik geraakt. Door een opmerking op LinkedIn en ja, zelfs twee weken na dato, voel ik ‘m nog. Ook nu ik heel ouderwets deze blog tik zonder Chat GPT5. Ik ground niet, ik struggle met mijn innerlijke ik en ik herpak mezelf maar moeilijk. Toch fijn dat er zoiets bestaat als LinkedIn dat ik dit kan delen. Met connecties, maar ook met voor mij vreemden.

Kindercoach

Daarover gesproken. Een verse connectie is een veel publicerende kindercoach. Tot zover niks mis mee. En zonder ironie geloof ik dat ze een kei is in haar vak. Ik heb ook kinderen en ik doe mijn best. Ruim hun rotzooi af en toe - herstel - veel te vaak achter hun kont op, druk ze op hun hart dat ze iedereen met respect moeten behandelen en dat ze moeten durven en doen en vooral veel vragen moeten stellen. Ja, veel vragen moeten stellen. Hoe ze zaken moeten oplossen, waarom iets werkt zoals het werkt en wat ze zelf kunnen bijdragen aan een mogelijke oplossing. Welkom in de bijna volwassen wereld.

En oh ja, ik maak graag afspraken en dealtjes met ze, overtuig ze van het begrip wederkerigheid en spreek ze aan dat ze in het dagelijks leven vaker wel dan niet normaal moeten doen, grenzen moeten opzoeken en af en toe op bek mogen gaan. So far so good. Ach, eigenlijk doe ik (ook) maar wat.

Hunkeren

Maar toen ik haar post las van twee weken geleden met als beginzin: ‘Ik snap waarom de meeste scheidingen na de zomervakantie plaatsvinden’, had ze mij meteen bij de kladden. Al ben ik formeel niet gescheiden en was het wederzijds uit elkaar gaan met de moeder van mijn boys ergens in mei.
Ik las gauw verder, want het had ook met kinderen van doen. ‘Over hoe je nou tóch je eigen ruimte pakt, ook als je 24/7 op elkaars lip zit, over dat je systeem kan hunkeren naar even: ik, alleen, niets, adem, stilte en niet te vergeten acht tips om wat ruimte voor jezelf te creëren.’

Ik ging er eens goed voor zitten. Ik nam zinnen tot mij als: ‘Neem een paar keer per dag 30 seconden voor jezelf, door je ogen te sluiten of door zacht weg te kijken’ (hoe kijk je zacht weg, kun je ook hard wegkijken?). Of gebruik een ankerzin of een intentie voor de dag. Kies een zachte, liefdevolle reminder die je in jezelf herhaalt: ‘Ik hoef niets op te lossen.’ of ‘Ik mag bij mezelf blijven.’
Ankerzin? Mijn gedachten raken er spontaan van op drift als ik dit zo lees. En dan was er nog meer. Veel meer. ´Leg een hand op je buik of hart en vraag: ´Wat wens ik voor mijzelf? ´ of ´wat wil ik nu echt? Je keert terug naar je lijf. Naar nu’.
Persoonlijk ben ik liever onderweg naar morgen en als ik mijn hand op mijn buik leg, denk ik alleen maar van daar mag zeker wel wat vanaf.

Spiegel versus spons

‘Wees een spiegel, geen spons.’ Ik denk veel als ik voor de spiegel sta, maar niet was ik maar geen spons. Meer van vandaag ben ik weer een 1001 dingen doekje. Oftewel na zo’n betoog kun je mij opvegen en uitwringen.
En tenslotte: ‘Even journalen voor jezelf of stel jezelf één vraag per dag. Wat heb ik nodig? Wat zou vandaag een topdag maken?’ En ‘Waar mag ik verzachten?’

Ik wilde bij die vraag de joker inzetten, maar ik denk dat ik pas of de vraag doorspeel. Ik weet echt niet waar ik mag verzachten. Sorry!

F(l)air

Ik deed bovenstaande uiteenzetting op LinkedIn af met deze reactie: “Mijn hemel, LinkedIn is wat mij betreft 365 dagen een zo'n zakelijk mogelijk sociaal mediakanaal, geen zomerse aflevering van de Flair...”

En dat kwam mij subiet op een forse uitbrander te staan. Wel zo f(l)air om die hier te delen. “Mijn hemel (wel leuk bedacht!). Zo ongeveer iedere reactie van jou die ik op LinkedIn zie is of enorm zuur, of corrigerend omdat iemand een foutje in een tekst heeft gemaakt (….). Misschien moet je zelf eens gaan nadenken of je wel op dit platform moet zitten. Scheelt je een hoop frustratie denk ik.”

‘Waar mag ik verzachten?’ Ik weet het! Accepteer gewoon dat als je je hoofd boven het social mediamaaiveld uitsteekt, je moet weten dat die er afgehakt kan worden. Geven en nemen. Uitdelen en incasseren. Reactie, tegenreactie. Zo zie ik social media namelijk en het is ook een les voor mij.

Volgens mij is dat een glasheldere conclusie, dus meer een spiegel dan euh een spons.

Thanks

En nog een grappig detail tot slot. Bovenstaande reactie kwam dus niet van de kindercoach zelf. Even later had ze een taalfout gemaakt. Ik begon met ‘ik durf bijna niet meer, maar….´ Haar reactie: ´Haha, ik moest even zoeken waar het stond.. Normaal ben ik ben zelf heel scherp op deze spelfout. Deze keer niet zie ik! Thanks. ´