Meermaals 214

03-09-2025

Als betaald voetbal scheidsrechter heb je het maar wat gemakkelijk

Deze MEERMAALS gaat over voetbal en ook weer niet. Ik ben naast tekstschrijver namelijk ook scheidsrechter. In april besteedde ik daar al eens een aflevering van mijn wekelijkse blog aan. Maar wees vooral gerust. Het is ook een blog voor de niet-voetbalfanaat.

Dit is dan ook geen oproep om toch vooral de fluit in de mond te nemen op het voetbalveld. Of om nu eindelijk eens een voorbeeld te nemen aan rugby, handbal of welke sport dan ook, waar de scheidsrechter nog respect en gezag geniet. En ook niet om het gedrag van landelijke (!) trainers, spelers en analytici ten opzichte van welke arbiter dan ook te vergoelijken of juist ferm af te keuren.

Binnen en buiten

En daarmee kom ik bij mijn punt. Emoties. Ze zijn een met de sport. Of je nu individueel sportief bent en in de marge opereert of als team op topniveau acteert. Het geldt voor iedereen, binnen en buiten de lijnen. Al ga ik ervanuit dat je die emoties meer voelt, beleeft en soms ook niet de baas bent, als je daadwerkelijk onderdeel van het spel bent.
Emoties horen er bij. Ik kan het hebben, je kunt er van alles van vinden, maar ik kan het aan. Gelukkig ben ik als scheidsrechter tot op heden gevrijwaard gebleven van opstootjes, uit de hand loperijen en ander fysiek of echt verbaal geweld. Tot nu toe.

Vorige week dinsdag floot ik de oefenpot Be Quick’28 1 – ASC’62 1. Nu ben ik de eerste om toe te geven, dat ik er ook weleens naast kan zitten. En toen ik heel diep in de tweede helft een speler hoorde zeggen van ‘waar ben je nu mee bezig scheids’, raakte mij dat toch wel een beetje.

Hond en stok

Sterker nog, eigenlijk meer dan al dat andere. Want je beleeft wat als dienstdoende arbiter. En dat is niet zo gek, want wat we in stadions meemaken en op televisie zien, is een fractie later gekopieerd op het amateurveld. Copycat in het kwadraat.
Dat er tegenwoordig echt van alles wordt geroepen, dat iedere speler in elk duel meteen moord, brand, hoofd en figuurlijk vrouw en kinderen schreeuwt, dat de (assistent)-trainer van in dit geval van de uitspelende club vanuit zijn stoel op 50 meter allerhande situaties beoordeelt, over het hele veld buldert dat ik normaal moet fluiten!!! en dat bijna 90 minuten lang, mij de maat neemt als ik bovenop op de bedoelde situatie sta, niet in zijn straatje fluit, terwijl notabene zijn eigen speler mij gelijk geeft en dat er op de bank en in het veld veelvuldig om een gele kaart wordt geschreeuwd of het ontelbare en bovenal denigrerende ‘scheidsie, scheidsie’ dat geroepen wordt alsof ik een hond ben die een stok moet zoeken en vooral zo snel mogelijk moet terugbrengen en dat de afspraak dat alleen de aanvoerder communiceert met de scheidsrechter uit het collectieve geheugen is gewist.
Ik had die wedstrijd wel 14 spelers geel kunnen geven. Helaas bijna logisch in deze tijd.

Maar dat is het allemaal niet, wat mij stoort. Wel dat jij als amateurscheidsrechter alles in een split second moet beslissen, omdat er geen technische hulpmiddelen zijn, laat staan een VAR, een assistent-VAR, een VAR in opleiding, een huiskamer-VAR en je ook niet de fiftyfifty keuzemogelijkheid hebt en zeker het publiek niet kan vragen.

Vangnet

Nee, neem dan de arbiters die voor een paar duizend euro per duel de betaald voetbalfluit hanteren. Fouten maken mag. Ik zou bijna zeggen graag zelf, want dan kan de VAR met de V van vangnet in actie komen, kunnen we de schermen in de stadions activeren en wie weet kan de scheidsrechter dan ook zijn beslissing live toelichten. Driewerf hoera!
Echt, wat maakt het uit als je blundert, verkeerd acteert of er faliekant naast zit? Ziet de grensrechter het niet allemaal even scherp – dat komt op amateurniveau nog weleens voor – wat maakt het uit joh. Ook al is je eigen foute waarneming nog zo snel, de VAR achterhaalt ‘m wel. Lekker makkelijk. Geen zweet op de rug. Sterker nog. Fluitje van een cent.

Om eerlijk te zijn, vind ik dat daar echt onvoldoende aandacht voor is. De kloof tussen dik betaalde arbiters en scheidsrechters die het allemaal maar moeten uitzoeken, amper wat onkosten krijgen – oordeel zelf – en zeker ook onder vuur worden genomen, groeit en groeit.

Oplossing

Het seizoen is amper begonnen, maar ik vind het nu al gek dat ik er helemaal niemand over hoor. Wie weet de oplossing en blaast erop de fluit?