Meermaals-32

09 maart 2022

Sinds kort ben ik LinkedIn connectie met Art Langeler, de oud-trainer van PEC Zwolle. Een welbespraakt man, die zijn verhalen inmiddels bloggend toevertrouwd aan zijn volgers op datzelfde LinkedIn. Je kunt er veel van vinden, zeker hoe hij het opschrijft, maar Art is er maar druk mee. Soms scannen mijn ogen de inhoud en haak ik af. Dan is het schoolkrantniveau mij iets te hoog.

Af en toe ben ik een tikkie jaloers. Want als je eenmaal in het betaald voetbal werkt, dan kom je nog eens ergens. Deuren staan wagenwijd open, de loper rolt zich vanzelf uit en tijd kent geen grenzen. Ik snap het in zijn geval wel. Gewerkt bij de KNVB, PSV en PEC Zwolle. Ik zou er ook met liefde over schrijven.

Mediahok

De een na laatste keer (in zijn nieuwe blog gooide hij wel heel veel sollicitatievisjes uit) verhaalde hij over de media. Met mediamagnaat Bert van Losser ging Art een hapje eten in hoe toepasselijk, restaurant De Babbelaer in Lochem. Van Losser nam Langeler op snoepreisje naar De Graafschap-Den Bosch, waar hij verslag moest doen voor ESPN. “Bijzonder om aan de andere kant te staan. In het mediahok was ik nog nooit geweest, de verschillende journalisten spreken de wedstrijd door en delen de opstellingen. Schrijvende en filmende pers, met clubvolgers, een bont gezelschap”, schreef Langeler.

De voetbalmedia. Hoe hoog of laag het niveau ook is. Het blijft een boeiende bezigheid. Bij PEC Zwolle Vrouwen was ik als teammanager degene die de meiden daarbij hielp. Noem het een mini-mediatraining. Hoe sta je voor de camera, je houding en belangrijker nog, wat zeg je? Natuurlijk is de boodschap essentieel, maar als je je stropdas niet om kunt krijgen zoals een andere oud-PEC Zwolle trainer dit weekend en je ziet er bijkans uit als een tweedehands autoverkoper, sta je wat mij betreft met 1-0 achter. Als club, of beter gezegd als perschef heb je daarin een heel belangrijke opgave.

Ik ben ook journalist. Stel bij diezelfde PEC Zwolle Vrouwen namens De Stentor ook vragen en sinds begin deze maand ook bij de mannen, maar dan namens De Swollenaer. Ik maak het zeker niet groter of beter dan dat het is, maar ik stel wel gewoon vragen. Het is echt schrijnend om te zien hoe de bekende mediamannen en -vrouwen (laten we hen vooral niet vergeten, zeker niet een dag na internationale vrouwendag) regelmatig een interview afnemen. “Ron Jans, vandaag 2-0 gewonnen, maar het was niet best.” Als het goed is was Ron Jans er ook. Dus dat zag hij, maar wat is de vraag? Inderdaad met een vraagteken.

Misschien is het een idee om de deur voor talentvolle, nieuwe en minder bekende voetbalverslaggevers met een ferme zwaai open te doen. Rol de rode loper van mijn part uit. Nee, dat is geen vraag. En al helemaal geen sollicitatie.