Meermaals-55

17 augustus 2022

Kun je wel bloggen, blog dan mee

Waarschijnlijk gaat deze blog, want dat is het (of is het een column?) mij wat volgers kosten. Maar vooruit. Waar ik mij regelmatig over verbaas is dat iemand die drie regels tikt, het woord blog erboven zet en zich blogger noemt. Nee, eigenlijk zeg ik dat niet goed. Ik ben die verbazingsfase voorbij. Het is ergernis geworden. En ik ga ook uitleggen waarom.

Allereerst wat is een blog? Nou daar ga je al. Op internet kom je tegen: dagboek (!), een chronologisch verhaal met de nodige kennis, maar ook een prikkelende, interessante of leuke tekst. Tja, ik ga die definitiediscussie hier niet voeren en ook niet winnen.

Kietelt

Ik volsta met die laatste betekenis. Een tekst die een beetje kietelt, tot de verbeelding spreekt en waarvan je na het lezen inhoudelijk iets vindt. Daarmee schurkt het al redelijk tegen een column aan. Alleen in mijn beleving ga je daarin wat verder. Je hebt een bepaalde mening en houdt die mening. Je staat ergens voor of achter en laat je niet opzij drukken zeg maar.

Waar het mij vooral omgaat bij een blog of column, is de kwaliteit. Van hoe je het opschrijft, of je met je schrijfkunsten tot de verbeelding spreekt. Hanteer je een bepaalde stijl en trek je je lezer het verhaal in. Kies je voor de juiste opbouw? Heeft je verhaal een kop en een kont? Is het te lang of juist te kort? Bedien je je van regelmaat? Met andere woorden, schotel je publiek wekelijks een dijk van een tekst voor? Of neem je hem, haar of het niet serieus en schrijf je alleen wat wanneer het jou uitkomt?

En oh ja, schrijf je foutloos? Ken je de spel(lings)regels, weet je hoe je voor je doelgroep moet schrijven? Ben je bekend met hoe je om moet gaan met interpunctie? En heb je een beetje kennis van de functie van foto’s en de verhouding met tekst? En zo kan ik nog wel even doorgaan met oplepelen.

Dit zijn voorbeelden van hoe ik naar een tekst kijk. Ik ga hier niet roeptoeteren dat ik een goede blogger of geweldige columnist ben. Oordeel gerust zelf, maar wat ik wél wil benoemen is dat er heel veel bagger is. Ik noem twee willekeurige voorbeelden. Van dichtbij. Een directielid uit de wereld van marketing die een verkapt persbericht bewerkt, dat een blog vindt en dat maar al te graag deelt.

Bondscoach

Of een gewezen bondscoach die zijn teksten, die veel weg hebben van een ondermaats schoolkrantverslag, zomaar LinkedIn opknalt en van eindredactie blijkbaar nog nooit heeft gehoord. En dat 35 blogs lang. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Al die mensen zijn ongetwijfeld inhoudsexpert tot achter de komma. Hulde en dat is prima. Alleen mijn punt is, dat ze geen blogger of columnist zijn. Verre van dat. Noem je dan ook niet zo en gebruik de woorden blog of column al helemaal niet. Zorg eerst maar dat je het schrijven onder de knie krijgt, of laat het over aan anderen. Anderen die daar wel goed in zijn. En wacht op het geschikte moment totdat ook jij kunt instemmen met de zin: ‘Kun je wel bloggen, blog dan mee!’

 


Laat een bericht achter - aantal berichten: 0

Bent u de eerste die reageert?



Laat een bericht achter

naam
e-mail
website
bericht
Schrijf vijftien in cijfers: