Middelvinger

Blog 318 – 11 mei 2021

Omdat ze het allemaal flikte.

Hoi ex,

Heb je een mooie Moederdag gehad? Samen met je partner, jullie kind en onze boys? Wat fijn hè dat ze in het verleden en de komende jaren altijd bij jou zijn op zo’n dag en dat mede dankzij Jeugdbescherming Overijssel. Heb je veel cadeautjes gehad? Zat er wellicht een hotelovernachting in? Of heb je succesvol meegedaan aan de Moederdagactie van de plaatselijke Bistro de Stadshoeve die op zoek ging naar de leukste moeder van Zwolle? En… Heb jij een biologisch en luxe Moederdagontbijt gewonnen?

Onze jongens zijn veel te groot voor het maken van een gekunstelde tekening of een wat-is-het-in-godsnaam knutselwerk. Maar hebben ze wel hun spaarpot stukgeslagen en hun pinpas laten piepen om jou te verwennen? Heb je die krantenpagina gezien van Albert Heijn, met die 365 redenen om eens extra uit te pakken voor zulke fantastische moeders als jij? ‘Ze is eigenlijk het hele jaar de allerliefste omdat ze…’ Dat stond erboven.

Gezellig saampjes voldaan en wel tevree de hele lijst doorgenomen? Kwam je net als columniste Renate Wennemars bij de eerste twintig maar tot vier? Of scoorde je overall veel hoger? Dacht je na het lezen van ‘wat ben ik toch een goede moeder?' Stond er ook iets in dat je over de rug van de kinderen gaat voor financieel gewin? Of dat je mij in de rechtszaal beschuldigd hebt van de meest vreselijke enge dingen? En dat jij ons conflict maar in standhoudt, niet communiceert en al jaren niet meewerkt? Weet je zelf eigenlijk wel waarom je dat allemaal doet?

Ach, misschien had je helemaal geen tijd om de krant te lezen, want was je zo druk met het vieren van Moederdag en heb je heerlijk gesnoept uit de grote alimentatiepot. Want die is na ruim tien jaar wel goed gevuld denk ik. En het mooie is, je hoefde er niets voor te doen. Je hebt het geld niet eens nodig, want met een dubbel inkomen en co-ouderschap, vallen de kosten wel mee toch? En dan noem ik ook even alle toeslagen die je kreeg en krijgt. Kinderbijslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag, kinderalimentatie en het kan zo maar zijn dat ik er een aantal vergeet.

Het komt jou allemaal toe. Letterlijk en wat is dat toch fijn geregeld in Nederland. Jij moet je eigenlijk ook aan wat regels houden, maar ja waarom zou je? Je wordt er niet op gecontroleerd en er is geen instantie die zich ertegen aan bemoeit. Hoe fijn is dat? Kassa! Meer dan 40.000 euro kinderalimentatie en als er niet betaald wordt, dan trek je gewoon even aan de bel. Het LBIO hier, deurwaardertje daar en innen maar. Duizenden en duizenden euro’s.

Tja en dat je als ontvanger van de kinderalimentatie de nodige verplichtingen hebt… Boeien! Je weet best wel dat je als alimentatie-ontvanger naast jouw eigen verblijfskosten ook de verblijfsoverstijgende kosten moet betalen. Dat staat in de wet. Alle kleding, van onderbroek tot winterjas, schoenen om naar school te gaan en te sporten, tennisrackets, fietsen, trainingspakken, voetbalshirts, abonnementen, cadeautjes voor verjaardagen vrienden, medische kosten (in ons geval benodigdheden voor de gehoorapparaten van onze oudste) en wat al niet meer. Voor jouw rekening. Voor je eigen kinderen. Maar waarom zou je eigenlijk betalen? Duizenden en duizenden euro’s. Dat kan ik als vader toch prima zelf en inderdaad dat doe ik al meer dan tien jaar. Met geld en vooral met heel veel liefde.  

Dat jij je als een geweldige moeder gedraagt, vinden ze bij Jeugdbescherming Overijssel ook. Sterker nog, je kreeg zelfs een algemeen compliment, dat je het zo goed doet en je zo prima staande houdt in deze situatie. Heerlijk joh! En als je het wat lastig wordt gemaakt, dan gooi je het als communicatieprofessional – want dat ben je toch? – gewoon op dat je het emotioneel te zwaar vindt. Dat werkte ook prima bij een andere hulpverleningsorganisatie, Trias. Je weet wel, ook weer een traject dat mislukt is.

We moesten apart op gesprek komen, want samen? Nee, dat kon jij emotioneel niet aan. Dus werd er voor jou een uitzondering gemaakt. In plaats van dat je daarnaar toe moest gaan, was er speciaal voor je geregeld dat de hulpverlener van Trias naar jou toekwam. Ik las ergens en ja hoor ik gooi ‘m er maar weer in, dat het te emotioneel voor je was om naar dat kantoor te komen. Dat had met het verleden te maken en het eerdere traject. Vind ik raar, want Trias is verhuisd en in het pand waar ze nu zitten, ben jij nog nooit geweest. 

En weet je wat ik ook zo gek vind, is dat de hele situatie ineens niet zo emotioneel voor je is, als het gaat om geld. Ga maar na, je hebt zonder overleg ineens de hele bankrekening overgeboekt van de jongens. Daar staat duizenden euro’s op, waarvan 90 procent door mij gespaard. Waar is dat geld gebleven? Op je eigen rekening? Of de gezamenlijke van jou en je partner? Greep die overboeking jou niet emotioneel aan?

Oh ja, herinner je nog dat de Sociale Verzekeringsbank ingreep en de kinderbijslag ging verdelen? Omdat er sprake was van co-ouderschap en het dus logisch was dat dat kwartaalbedrag eerlijk werd verdeeld?
De brief met die boodschap had de deurmat nog niet bereikt, of je ging in beroep. Jouw argumentatie volgens die ontzettend aardige meneer (!) van de SVB was: ‘’Vader draagt op geen enkele manier bij aan het bijdragen aan de opvoeding van de kinderen. Moeder betaalt alles.” Het beroep werd afgewezen en je raakte de helft van de kinderbijslag kwijt. Hoe ben je daar emotioneel onder? Wil je erover praten? Nee, nee niet met mij. Stel je voor.

Ik heb het idee dat het wel meeviel met die emoties, want je herpakte jezelf en zette alles op alles om te zorgen dat ik in ieder geval geen kindgebonden budget krijg. Wat dacht je toen? Ondanks dat zo’n aanvraag op geen enkele manier invloed heeft op jou en je er geen eurocent minder om krijgt; over my dead body? Je ligt al jaren dwars en gunt mij en de jongens dat geld niet. Waarom? Ik heb geen idee, maar wat moet dat lekker zijn. Dat je in een land woont waar je je ene handje op kan houden voor geld en met je andere hand alle verplichtingen van je afduwt.

Sterker nog, je geeft mij een dikke middelvinger op het moment dat ik navraag doe waar al dat alimentatiebedrag aan besteed wordt. Nieuwe keukenapparatuur? Een dure broek, want die ene paste echt niet meer? Een romantisch etentje met manlief, met een dikke fooi voor de oppas van jullie kind? Dat kan en mag allemaal van dat geld, want zo is het geregeld in Nederland.

Het is een beetje de omgekeerde toeslagenaffaire. Gedupeerden die onterecht worden aangemerkt én aangepakt als fraudeurs en die ondanks allerlei beloftes hun geld nog steeds niet hebben. Dan heb jij het toch beter voor elkaar. Ik denk dat jij er wel een beetje om moet gniffelen. Is het niet?

Je claimt je rechten, laakt je plichten en het wordt nog beloond ook. En als je moet wachten op je geld, dan trommel je instanties op, die de buit voor je binnenhalen. Wat leven we toch in een fantastisch land, ik hoor het je zo zeggen. Het kan niet op, het lijkt haast wel elke dag Moederdag! 

Zelf heb ik al meer dan de helft van mijn leven geen moeder meer. Ook geen vader, al is dat hier alleen maar relevant om te noemen, omdat de jongens nog nooit op Vaderdag bij mij zijn geweest en de eerstvolgende keer pas over een paar jaar is. Ik denk op zo’n dag als Moederdag aan mijn eigen moeder en heb stil verdriet. En ik denk ook aan die vrouwen die nooit moeder konden worden of nog erger, die geen moeder meer zijn, al blijf je dat natuurlijk altijd.

Tot slot, denk ik aan onze twee geweldige kinderen, hun moeder en aan nummer 253 uit de Albert Heijn lijst: “Omdat ze het allemaal flikte.”

Groet, Erik