Blog 238 – 31 juli 2020
Waar is de online onderhoudsploeg?
Om de coronatijd door te komen, kun je als tekstschrijver grofweg twee dingen doen: niks en veel. Daarmee bedoel ik achterover leunen en hopen dat er iets voorbijkomt om te schrijven of het internet afstruinen op zoek naar iets dat neigt naar nieuws. In die zin zijn het ook goede tijden.
Evenementen, wedstrijden en activiteiten gingen niet door. Eindredacties keken tegen of een lege sportpagina aan of besloten om de regiosport mondjesmaat ergens anders onder te brengen in de krant. Als je wat zinvols had, dan werd dat veelal positief begroet en als het meezat, dan mocht je het vaak zelf nog eens schrijven ook.
Met dat in het achterhoofd, ging ik er eens goed voor zitten. Ik checkte bijkans elke website van iedere voetbalclub in het verspreidingsgebied en en passant deed ik de meeste social mediakanalen er ook bij. En ik werd er niet vrolijk van. Wat is er veel achterstallig online onderhoud. Nog steeds, terwijl er in deze coronatijd toch tijd genoeg was?
De vitrage van de voetbalkantine is gewassen, het onkruid is eindelijk tussen de tegels weg, de dugout heeft een opknapbeurt genoten, de reclameborden hebben een sopje gehad; kortom het sportpark is er helemaal klaar voor, maar op de website melden we nog doodleuk als laatste nieuws een update van de coronamaatregelen van 17 mei 2020.
Ik heb het weleens vaker geroepen, maar wat zijn voetbalverenigingen lees sportclubs toch slordig met hun communicatie-uitingen. Oude berichten, nietszeggende artikelen en vooral ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is er niet’ informatie. Je hebt er eigenlijk helemaal niks aan, zo’n website.
Beste clubs, doe er in het nieuwe seizoen wat aan. Ik begrijp het allemaal. We hebben honger naar de bal, willen gras ruiken en stiekem lekker foeteren op de scheidsrechter. Niet binnen zitten in een niet-geventileerde ruimte om te staren naar een computerscherm. Dat hebben we de laatste maanden al iets te vaak en te lang gedaan. Maar toch hè.
Ga toch een keertje samen zitten voor wat websiteonderhoud. Iedere vereniging heeft oudjes die elke dinsdag klusjes doen, reparaties verrichten, vooral veel koffiedrinken en iedere week dezelfde oude herinneringen ophalen. Waarom is er geen onderhoudsploeg communicatie? Leden die de website opruimen, weer fris en fruitig maken en de social mediakanalen ook weens flink onder handen nemen en opknappen. Het scheelt heel veel onduidelijkheid, miscommunicatie en ergernis.
Sportclubs zouden zich ook eens moeten verplaatsen in de media. Ga maar na. Er is vraag en vast ook wel aanbod. Dan zorg je als vereniging toch dat je een journalist tipt? Over iets nieuws, interessants of wetenswaardigs? Waarom niet? Het kan zo maar leiden tot een voltreffer in de media. Natuurlijk moet het wel wat weghebben van nieuws, maar de kans was (is?) groter dan ooit tevoren. Welke sportclub heeft hier zo over nagedacht? Wie heeft een lijstje gemaakt met boeiende nieuwsonderwerpen en is daarmee actief de mediaboer opgegaan?
Soms kun je ook gewoon geluk hebben. Dan word je uit het niets benaderd. Of je website nu stof staat te happen, je laatste tweet dateert uit het tijdsperk van 140 tekens en Facebook nog populair was onder jongeren. Zo belde ik de nieuwe hoofdtrainer van een klein clubje uit de kelderklasse. Een verenigingsman die doorschuift naar het eerste elftal. Hartstikke mooi en een verhaal waard in de reeks interviews die ik aan het houden was met voetbaltrainers.
Trainers die stopten, een nieuw avontuur aangingen of gewoon lekker op hun plek zaten. Ze kwamen allemaal aan bod. Een doorgeschoven trainer uit het tweede, zat er nog niet bij. Ik belde de beste man op, nadat ik de PR dame van de club (heel goed, hulde!) gevraagd had om zijn nummer. Zij zag een groot interview wel zitten, maar de trainer niet. ‘Nog niets gepresteerd, kom net kijken en eerst lekker trainen.’ Dat kan en mag, maar hij betrok het heel erg op zichzelf. ‘Ik vraag mij af of ik wel interessant ben voor een interview’, voegde hij daar nog aan toe.
We appten er wat over, maar hij bleef erbij. Dat is helemaal zijn goed recht, maar het betekent wel dat er niet zo snel meer een belletje zijn kant opgaat. Voor hem, tig of in ieder geval tien anderen. Typisch gevalletje van een gemiste kans. Want een drie kwart pagina over de club, is niet iets wat ze vaak hebben gehad of nog krijgen.
Ik denk niet dat het onwil is, wel vaak onwetenheid. De kansen niet zien, er geen tijd en zin in hebben en vooral dat ene negatieve stuk van weleer, niet vergeten. Kortom, wat moet je met die journalisten? Voor wie niet weet hoe te dealen met media-aandacht, heb ik wel een oplossing. Een korte training verenigingscommunicatie: Sportclub Communicatie. Heel simpel en toepasbaar op iedere sportvereniging.
Ik heb er eentje gemaakt. Over hoe communicatie nu belegd is, over leden- en wervings- en sponsorcommunicatie, over social media en over mediacommunicatie. Het format is klaar, heb mijn idee al gepitcht en de training verder uitgewerkt, nu alleen de uitrol nog.
Daarover gesproken. Het sportseizoen is nog niet begonnen. Voordat we aan de officiële wedstrijden beginnen, zitten we in september. Dus kom op onderhoudsploeg communicatie. Handen uit de mouwen om ze op te stropen. Weg met die oude updates van corona op de eigen kanalen. Loop de pagina’s eens grondig na, controleer de teamgegevens, de contactpersonen en haal dode linkjes weg. Zet het bekerprogramma erop, de indeling en kijk uit naar het komende sportseizoen. Iedereen heeft er zin in. Jij toch ook?
Wil je nu al wat meer weten over Sportclub Communicatie. Lees dan een recente blog van mij of neem een contact met mij op: www.mediabureaumeer.nl/contact.