Overgangsvakantie

Vorige week was ik met mijn boys vier dagen in Portugal. Het was heerlijk. Het weer, de rust en uiteraard het kunstgrasvoetbalveldje, maar ook het appartement, het eten en de voetbalwedstrijd. Ja de voetbalwedstrijd, want de Portugese voetbalcompetitie kent geen winterstop. Er is één club in de Algarve, Portimonense, die op het hoogste niveau speelt. En laat nu net op 2 januari 20.15 uur plaatselijke tijd de wedstrijd Portimonense tegen Benfica geprogrammeerd staan. Op een half uur rijden. Wel op tijd naar het stadion, want dat is klein en ongetwijfeld uitverkocht voor het duel tegen de topclub uit Lissabon. En inderdaad: Estogado!

Gelukkig zijn daar nog altijd de zwarthandelaren. Ik was de auto nog niet uit – gewoon voor de ingang parkeren in de bocht – of ik had al een geluksverkoper voor mijn neus staan. Na wat onderhandelen en een verwijtende blik op mijn vraag of de kaarten wel ‘real’ waren, was alles geregeld. Vrije zit ter hoogte van de middenlijn met fans van Portimonense en Benfica door elkaar. En dat in een afgeladen stadion, wat voller dan vol was. Links de afgescheiden harde kern van Benfica, achter de goal een fractie fans van de thuisclub, die verrassend maar terecht won met 2-0. Dat bleef niet zonder gevolgen, want nadien staken fans van Benfica een gedeelte van de tribune in de brand en een dag later vloog de trainer eruit. We kregen het allemaal niet direct mee. Met een Portimonense sjaal om, zaten we toen allang weer op de hotelkamer.

Zaterdagavond zag ik weer veel fans bij een ander sportevenement. De IJsselderby in volleyballand. Kampen tegen Zwolle, een bekerduel. Eenmaal aangekomen in de Reflexhal, had ik moeite om een plek te vinden. Aangezien ik verslag moest doen voor De Stentor, kroop ik in het kielzog mee van de fotograaf en stond de hele enerverende wedstrijd in de hoek van het speelveld. Wat een sfeer, drukte en genot. Niet zozeer van het vertoonde spel – heb je net een wereldredding verricht, mag je teamgenoot opslaan en slaat de bal knullig in het net en dan elkaar toch een bemoedigend handje geven, ik vind het maar moeilijk te begrijpen – maar wel de meute aan mensen die door hun kabaal de wedstrijd als het ware omhoog stuwde, waardoor het een mooie avond werd.

De dag erna, was het basketbaltijd. Daar had ik ook wel zin in. Gewoon om even te kijken. In je eigen stad. Hoe mooi is dat? Ditmaal als sportliefhebber en niet als verslaggever. En ik was niet alleen. De Topsporthal stroomde nagenoeg vol. Ruim 1000 toeschouwers zagen dat Landstede Basketbal met name in de eerste helft bepaald niet aan klantenbinding deed. Maar toch. Wat waren we weer met veel.

Al het goede komt in drie, zeggen ze weleens. Dit was een trio aan voorbeelden dat sport in deze overgangstijd enorm leeft en beweegt. Na de feestdagen zijn er  vrije dagen die op moeten, is nagenoeg het hele land in ruste en is er op sportgebied veelal niets te doen. Een ieder schippert een beetje tussen vrij zijn en een verlangen dat alles weer letterlijk in werking wordt gesteld.

Daar moeten de sportverenigingen veel meer op inspelen. Juist dan. Met Kerst en Oud en Nieuw lukt dat nog wel, maar juist de periode erna – begin januari – zou dat nog wel meer kunnen. Dus gewoon de eredivisie voetbal door laten gaan (ook de vrouwen, misschien wel juist de vrouwen), niet alle zaalvoetbaltoernooien eind van het jaar (de finale van Protos Weering op 5 januari is in die zin een uitzondering, maar die status aparte is haast niet na te bootsen) en alle overdekte competities of bekerduels juist dan inplannen. Veel publiek, enthousiasme en allemaal blije mensen. Het mag ook best wel door de week, want we hebben met zijn allen zoveel vrij en zijn na twee weken vakantie, toch echt wel op elkaar uitgekeken. Daarnaast zijn alle klusjes thuis wel geklaard en ben je eerlijk gezegd oprecht blij dat schoolbel ook weer gauw klinkt.
Gezien de grote belangstelling bij Portimonense-Benfica, Zalsman Reflex Kampen-Coniche Topvolleybal Zwolle en Landstede Basketbal-Zorg en Zekerheid Basketbal Leiden was en ben ik blijkbaar niet de enige…