Zoals bekend, heb ik wat met vrouwenvoetbal. Of het nu veld- of zaalvoetbal is. Ga maar na. De afgelopen weken had ik interviews met zaalvoetbalinternational Jorie Schepers, met de zusjes Lieke en Elze Huls van SC Heerenveen en Yvette van Daelen van PEC Zwolle. Dat laatste vraaggesprek was een onderdeel van een artikel over het vrouwenvoetbal in de komende voetbalkrant van De Stentor.
De verdediger van PEC Zwolle zei iets interessants. Ze had meer verwacht van het succes van het gewonnen EK vorig jaar. We weten het nog allemaal. In eigen land behaalde Oranje in 2017 de Europese titel. Heel Holland in de ban van de meiden van Oranje.
Ik kom er zo nog op terug, maar eerst een paar stappen terug in de tijd naar 2010. Toen het allemaal begon voor FC Zwolle. Zelf maakte ik ook deel uit van die beginperiode. Ik was gepolst om teammanager te worden van de Zwolse Vrouwen. Het was in de tijd dat Bert Konterman nog technisch manager was en samen met onder meer mij, het vrouwenvoetbal in Zwolle verder vorm moest geven.
Dat viel nog niet mee. Natuurlijk, er waren allerlei richtlijnen, instructies en hulplijnen vanuit de KNVB, maar het was aan de andere kant ook niet zomaar wat. Er lag geen draaiboek op de plank, om dit allemaal zo maar even te realiseren. En het ging ook niet helemaal soepel. Want of de materialen nou op tijd waren, er oefenwedstrijden geregeld waren, het allervoornaamste was natuurlijk een volwaardige selectie. Eentje die hoge ogen zou kunnen gooien in het debuutjaar, waar de mensen massaal op af zouden komen en die het Zwolse vrouwenvoetbal bij de plaatselijke FC, een statuur van jewelste zou geven. Afijn, zo ging het dus niet.
Op de eerste training stonden elf speelsters, onder wie twee keepsters op het veld. Bovendien haakte nog twee speelsters af en werd zodoende een beroep gedaan op buurvrouw Be Quick’28. De eerste oefenduels werden gepland, maar eerlijk gezegd was er geen weet van het spelniveau. De allereerste wedstrijd was tegen Dames 1 van Be Quick’28, gevolgd door een oefenwedstrijd uit tegen de C1 van Staphorst. Het werd 1-7 en duidelijk werd dat dit niet het gewenste niveau was.
En zo kabbelde de voorbereiding zich voort. Er werd een persdag georganiseerd, inclusief elftalfoto, waarbij het inderdaad opviel, hoe krap de selectie was. En zo kwam er nog eens een speelster bij, werd buiten het veld ook van alles georganiseerd en ineens kwam de KNVB met twee Keniaanse profspeelsters op de proppen. Zij waren in het kader van een uitwisselingsproject in Nederland beland en moesten een club hebben op eredivisieniveau. Doreen Nabwire en Martha Karami werden toegewezen aan FC Zwolle. Dat betekende huisvesting, het team leren kennen en de weg vinden in een vreemd land. Dat laatste ging letterlijk mis, want één van de twee was afgezet op het station van Zwolle, terwijl ze toch echt in het stadion moest zijn.
Uiteindelijk stonden er gewoon elf speelsters aan de aftrap tijdens de eerste competitiewedstijd tegen AZ. Het werd 1-2 na een 1-0 voorsprong. Er waren bijna 700 toeschouwers en iedereen was enthousiast. De rest is bekend. Na een aantal magere jaren, lijken nu de vette jaren aan te breken voor de PEC Zwolle Vrouwen. Het bereiken van de kampioenspoule, een gedeeld derde plek in de eindrankschikking en sommige thuiswedstrijden voor meer dan 1000 toeschouwers.
Wat bij succes absoluut noodzakelijk is, is blijvende aandacht in de media. Kansen op dat terrein zien en volop benutten. Radio- of beter gezegd mediastilte is killing. Dat is volgens mij ook het euvel van de Oranje Leeuwinnen. Het is Lieke Martens voor en na (overigens in het Zwolse debuutjaar, was ze nog gewoon linksbuiten bij VVV Venlo). Lieke Martens is weer vrijgezel, Lieke Martens en Benjamin van Leer hebben wat, Lieke Martens gaat in zee met Zinzi en Calvé pindakaas, maar verder lees ik bijna niets over vrouwenvoetbal, terwijl Lieke Martens in alles onbereikbaar is.
Waar zijn de PR verhalen van al die buitenlandse internationals die zeg maar nog wel binnen bereik zijn? Die de overstap hebben gemaakt en een waar realistisch voorbeeld zijn voor de meisjes en jonge vrouwen? Hun voorbeeldgedrag is enorm belangrijk, want uit de meest recente cijfers van de KNVB blijkt dat het meisjesvoetbal tot 13 jaar afneemt. Waar zijn de voorbeschouwingen op de eredivisie die 7 september begint? We lezen van alles over de Keukenkampioen Divisie, we maken er grappen over, lachen er over, schudden ons hoofd, maar het werkt wel. Waar blijft de naamgever van de vrouweneredivisie eigenlijk?
De KNVB zocht deze week nog een marketeer, die zich enkel en alleen moet richten op het meisjes- en vrouwenvoetbal. Volgens mij moeten er juist veel meer journalisten komen die die verhalen blijven(d) opzoeken, opschrijven en delen.