Vangrail

Blog 220 – 2 juni 2020

Hoe maak je een boodschap simpel?

De datum 1 juni was door velen van ons omcirkeld. Er was naar uitgekeken, soms zelfs reikhalzend. De versoepeling van de coronamaatregelen. Afijn, dankzij Mark en Irma wisten we in woord en gebaar wat ons te wachten stond. Zelf merkte ik dat het nieuws van de coronaise in Brabant (zo werd de polonaise dus genoemd) en de megademonstratie op de Dam om voorrang vochten om in mijn blog uitvoerig besproken te worden. Social media gingen los en ik deed eraan mee. Ik moest even reageren en mijn meer dan ongenoegen uiten. En ik was bepaald niet de enige.

Misschien vond ik de reacties van de boosdoeners nog wel het meest treffend. De café-eigenaar was wel een beetje geschrokken, had zich het allemaal niet zo gerealiseerd en ging vanaf nu braver dan braaf zijn. En Halsema? Zij stond gewoon tussen de menigte. Zonder mondkapje, waardoor er alleen maar onzin uit haar mond kwam. Iets met een belangrijk recht, de sfeer is goed en er wordt voor iets heel belangrijks gedemonstreerd.

Hoewel ik graag zou willen dat nu ook de voetbalcompetitie per direct hervat wordt in volle stadions, wij met Be Quick’28 Recreanten 3 weer gewoon kunnen trainen, zaniken en zeuren, is er maar één ding wat er echt moet gebeuren: Café Schuttershof in Esbeek moet per direct dicht. En Halsema is niet meer te handhaven als burgemeester van Amsterdam.

Een andere gemeente brengt mij bij het echte nieuws. Nieuws waar ik wel uitvoerig bij stil wil staan, al is het ietsje ouder dan 1 juni. De gemeente Den Haag laat al haar communicatie rondom de coronamaatregelen voortaan eerst controleren door laaggeletterden. Landelijk begrijpt 48 procent van de Nederlanders niet of nauwelijks de overheidscommunicatie. De coronaborden en -maatregelen worden daarom in begrijpelijker Nederlands uitgelegd.

Dat aantal…48 procent. Dat is niet alleen bijna de helft, het is ook heel veel. Ik las dat iemand zei van: “Ik weet niet wat vermijd betekent als ik lees ‘vermijd drukte’.” We kunnen ons dat niet voorstellen, maar blijkbaar weten mensen dat echt niet. Met andere woorden: de boodschap moet simpel zijn, maar juist daar gaat het vaak fout.

Er zijn drie klassieke fouten.

1) We willen informeren, we zijn veel te veel bezig met het zenden van allerlei maatregelen, regels en andere info. Het is meer een afvinklijstje wat we te melden hebben, dan dat we echt op de stoel van de ontvanger gaan zitten.

2) We verpakken te veel boodschappen in een keer. Voor de zender is het vaak bekend wat er gemeld gaat worden, alleen de ontvanger kan helemaal niet zoveel boodschappen tegelijk aan.

3) We verplaatsen ons niet in de ontvanger. We denken dat wel te weten, gaan uit van aannames, maar vergeten vaak te pretesten (al denk ik dat dat ook een lastig woord is).

Dat laatste gebeurt dus nu wel. Na controle door een aantal laaggeletterden, verspreidt de gemeente Den Haag de informatie over corona.

Waar het dus omgaat, is dat de boodschap simpel moet zijn. Eigenlijk is het niet zo moeilijk. Afgelopen zaterdag reed ik naar Emst om daar samen met mijn jongens te recreëren. Recreatieplas Kievitsveld. Ik was er nog nooit geweest, maar het was prima te doen. Mooi, rustig en relaxed. Onderweg kwam ik een aantal reclameborden tegen. In zo’n weiland, waar de boer dan geld voor krijgt.

Het staat vaak op een kapotte boerenkar, is tegen een schuur aangespijkerd of verwerkt in het dak van de boerderij. Die reclames zijn meestal onschuldig en gaan over een groot regionaal tuincentrum, een pretpark tig kilometers verderop of de plaatselijke meubelzaak. Het staat voor geen meter, landschapsvervuiling pur sang, maar zong Normaal niet ooit: De boer dat is de keer’l.

Als er erotiek in het reclamespel is, is het spel pas echt op de wagen. Dat leidt met enige regelmaat tot discussie en consternatie. Mannen laten zich volgens onderzoek gemiddeld anderhalve seconde afleiden door lingeriereclames waarop mooie schaars geklede of half-ontblote lingeriemodellen staan afgebeeld. De voorbeelden zijn bekend.

Automobilisten die bijkans de vangrail inreden na het zien van dit langs de A4. Het leidde zelfs tot een rechtszaak tussen Dinand Woesthoff de voorman van Kane en porno-actrice Bobbi Eden, die Woesthoff overigens won. In 1999 was dezelfde A4 bij Roelofarendsveen het decor van dit. De Vieze Man van Van Kooten en De Bie wond zich er ook over op: een aanstootgevende reclame op een perron.

Maar het doel heiligt vaak de middelen in dit geval. We onthouden het, omdat het opvalt, we er ons aan ergeren of we raken er in extase door. Het beklijft en daar is het de reclamejongens en -meisjes allemaal om te doen. In dit geval de combinatie beeld en tekst, eenvoudige tekst en een opwindende afbeelding. Maar ook een website, een slogan of alleen een merknaam. Niks ingewikkelds of langdradig of moeilijk. Simpel, kort en gemakkelijk te onthouden. Daarom werken telefoonnummers, lange urls of onduidelijke boodschappen ook niet.

Daarom is mijn tip als je een boodschap wil verkondigen: waan je op de snelweg. Stap in die auto en rijd van a naar b. Denk onderweg na over wat je wilt zeggen, wat je wilt overbrengen en hoe je dat gaat doen. Je ziet links en rechts allerlei reclame-uitingen. Steek je er wat van op? Onthoud je het allemaal? Zie je hoe het niet moet? Of juist wel?
Ben je op de plek van bestemming, ga dan aan de slag. Met in gedachten dat iedereen op de informatiesnelweg is. Hoe komt jouw boodschap dan aan? Onthoud dan drie eenvoudige regels:

1. Hoe korter hoe beter.
2. Hoe simpeler hoe duidelijker.
3. Hoe minder informatie hoe meer er onthouden wordt.

Wil je hier meer over weten? Of weten hoe je veel informatie verpakt tot één eenvoudige, gemakkelijke en kleine boodschap? Neem dan contact met mij op: www.mediabureaumeer.nl/contact.

NB Overigens las ik ook dit op Marketingfacts. Dat werpt misschien weer een heel ander licht op de zaak.