Vlees

Ik heb er eigenlijk wel even over getwijfeld. Of ik deze blog in deze tijd van het jaar wel zou moeten schrijven. Het is tenslotte toch de periode van – zoals een betrokken twitteraar schreef – lief zijn voor elkaar. Barmhartigheid, saamhorigheid en vergevingsgezindheid. Vrede op aarde en in de menschen een welbehagen.

Maar ook no hard feelings meer en positief vooruit kijken, doordrenkt met goede voornemens, die we nu echt gaan volhouden. In de nabijheid van de kerstboom – ooit zelf onder de kerstboom plaatsgenomen voor een goed gesprek? – loslaten, overzien en vooruit kijken. Dankbaar zijn, relativeren en beschouwen. Je niet meer druk maken, de scherpte afvlakken en één en al mildheid tonen.

Ik moest er aan denken toen ik deze week op twitter te kijk werd gezet door laten we hem Piet noemen. Piet de politicus. Hij zegde in maart zijn lidmaatschap op van de partij die ook met een p begint, om vervolgens op 17 december gemeenteraadslid te worden van dezelfde partij. Tevens is hij beoogd Statenlid. Dat betekent dat als hij in 2019 de Provinciale Staten ingaat, hij het gemeenteraadslidmaatschap weer moet opzeggen.

Tot zover, so far so good, oftewel met de p van prima. Afgelopen week strooide piet met tweets. Ook over Orise Vitamins. Het was gênante sponsoring. Laten we wel wezen. Of we met zijn allen nog voor het eind van het jaar even aan de pillen wilden gaan van Orise Vitamins. Ik ken het goedje niet, maar het komt uit de pillendoos van schaatscoach Jac Orie en het heeft he-le-ma-al niets met doping te maken, als ik het artikel zo lees in het NRC.
Orise Vitamins is ook te vinden op twitter en heeft zoals een trouwe twittervolger mij meldde, het astronomische aantal van 53 volgers (pil euh peildatum 27 december). Kan gebeuren, geeft niets, al zit het bedrijf al wel ruim 13 maanden op twitter.

Wat ook niet geeft, is dat Piet daar dus reclame voor maakt. Dat mag. Het is een beetje het Akzo verhaal van Youp van 't Hek van weleer. Het is helaas niet meer online te vinden, dus ik breng het een beetje vrij vertaald en doe het uit mijn hoofd: “Ik ben van de AKZO en wij sponsoren en steunen deze actie. Dat doen we graag, want we storten jaarlijks. Wat? Hoe vaak mag ik zeggen dat ik van de AKZO ben? Van de AKZO ben? Oh, ik mag drie keer zeggen dat ik van de AKZO ben. Nou, ik ben dus van de AKZO. Dat is één…”

Wat wel een probleem is, is dat Piet niet snapt hoe het in de social media-arena eraan toe gaat. En dat voor iemand die al sinds juli 2009 op twitter zit, zichzelf communicatiestrateeg noemt en de hashtag crisiscommunicatie gebruikt in zijn twitterbio.

Je gooit een homp vlees in die arena. De een ruikt er wat aan, loopt er een paar keer omheen en hapt niet toe. De ander houdt zich er verre van en blijft zitten waar die zit, weer een ander zet er eventjes de tanden in, wikt en weegt en laat los. Maar er zijn ook hongerigen die de prooi verorberen, desnoods delen, maar zich wel eigen maken. En er zijn bloeddorstigen die vol in de aanval gaan, het vlees uiteenreten en met ijzeren kaken verslinden, niets en niemand ontzien. Dat kan allemaal.

Het is een uiteenlopend en boeiend schouwspel. En dat is het. Wat het niet is, is dat je je moet beroepen op dat je aangevallen wordt als je er aanleiding toegeeft. Zo van, je kunt toch allemaal van dat stuk vlees afblijven? Waarom vindt er een aanval plaats? Vanwaar die reacties? Laat liggen dat stuk vlees. Het was niet de bedoeling om er wat mee te doen, zeg.

Piet dacht ook zo. Toen hij werd bekritiseerd, op de hak werd genomen en onder een vlammetje – ik zou het geen vuur willen noemen – kwam te liggen, reageerde hij zoals hij dacht. Piet gebruikte woorden als sneuneuzerij, vage stukjesschrijver en zeiker. Mij best hoor, maar om dan vervolgens over te gaan tot mij blokkeren en de discussie zo uit de weg gaan, vind ik ronduit zwak. Het of in dit geval zijn vlees, is blijkbaar zwak. En Piet zou piet niet zijn als hij mij een zeurpiet had genoemd. Hij schreef dat het hem deed denken aan de dagen dat Zwolle nog niet opgestuwd was in de vaart der volkeren.

Piet, mag ik je een advies geven? Ik las in een latere tweet  – blokkade of niet – van jou het volgende. Je weet wel. Die ene tweet gestuurd uit Hattem (en daarvoor was je zelfs nog in het inmiddels opgestuwde Zwolle!) als reactie op iemand die jou bekritiseerde: “Wie bent u? Een gekkie wat mij betreft (…) Misschien moet u uw pilletje nemen en een uurtje rust.”

Wel Orise Vitamines toch?