Vorkje

Met Mediabureau MEER ben ik heel veel bezig met tekst. Schrijven, redigeren en adviseren. Op dit moment heb ik losse opdrachten voor verschillende titels. Voetbalwedstrijden verslaan, interviews met plaatselijke voetbalheden of met oud-profs zoals Berthil ter Avest voor de site ex-profs.nl, maar met enige regelmaat kom ik ook nog weleens bij PEC Zwolle. Recent interviewde ik nog hoofdtrainer John van ’t Schip voor het supportersblad Onder de Peperbus en speler Erik Bakker voor de Meppeler Courant. Maar zoals de naam van mijn mediabureau al zegt, het kan altijd meer.

Naast tekst, draait het tegenwoordig ook om beeld. Filmpjes, animaties, minimaties, vlogs, noem het maar op. En laten we vooral de foto niet vergeten. Ik ga de geijkte uitspraak over de waarde van beeld ten opzichte van tekst hier niet noemen, maar belangrijk is het wel. Als verduidelijking van tekst, aanvulling of vertaling van wat we lezen. Deze foto bijvoorbeeld. Het is een afbeelding van mijn zoontjes Olav (rechts) en Tomas (links). Ik vind het een hele mooie foto. Dat zeg je als vader. Ja, zelf gemaakt met mijn mobiel. Best goed gelukt eigenlijk. Is dat de meer van mijn bedrijf? Fotografie? Nee hoor.

Aanvoerder

Ik heb de foto eens gebruikt als ondersteuning van mijn verhaal, boodschap en tekst. Bij een sollicitatiegesprek. De geijkte vragen kwamen weer langs, waaronder die van vertel eens wat over jezelf. Je kunt dan van wal steken met een gortdroge opsomming van je levensloop, je eigenschappen en je behaalde resultaten. Feitelijk niets mis mee. Maar leuk is anders. En ik besloot het anders te doen.

Ik maakte voor iedere aanwezig een kleurenkopie en begon al uitdelend te vertellen. Over dat ik een trotse vader was en nog iedere keer ben. Zeker op het voetbalveld. Dat Olav en Tomas elke zaterdag alles geven om een goed resultaat te behalen. Dat een goede voorbereiding belangrijk is, dat ze elke keer elkaar na een wedstrijd opzoeken en gewoon niet zonder elkaar kunnen. Dat het vrolijke jongens en leiderstypes zijn. Op de foto is Tomas aanvoerder, inmiddels is Olav vaste aanvoerder in zijn team. Over trots gesproken.

De foto is genomen in Genemuiden. Ik had Olav eerst naar Zwolle gebracht waar hij moest voetballen, daarna met Tomas doorgereden naar Genemuiden, halverwege weer terug om Olav op te pikken om vervolgens weer koers te zetten naar Genemuiden, waar we nog net het einde van de wedstrijd konden aanschouwen. En zo vertelde ik mijn verhaal, dat ik het niet alleen een hart heb voor Olav en Tomas, maar ook voor de zaak zeg maar. Dat ik al het opgesomde terugzag in mijzelf. Zo ben ik ook.

Snoepzakje

En het snoepzakje dan? Als je weet dat je er alles aan hebt gedaan. Je jezelf helemaal hebt gegeven en gedaan hebt wat binnen je mogelijkheden ligt en dat gaat van een goede voorbereiding tot aan het allerlaatste fluitsignaal, dan mag je jezelf ook weleens belonen. Maar doe het met mate, doordacht en niet te lang. Vandaar de combi snoepzakje en water. En uiteraard die lach, positief en blij als ze zijn. Maar dat vorkje? Ja, wie eet er nou snoep met een vorkje? Het is een beetje gek, wat anders en ik vind het vooral leuk. Leuk is anders, maar anders is zeker leuk.