Meermaals 202

11-06-2025

Doe gek en begin het nieuwe seizoen eens met een crisiscommunicatieplan

Het kan ook jou overkomen. Ja, jou ja. Als goedwillende sport- of in dit geval voetbalbestuurder. Word je ineens geconfronteerd met negatieve berichten en moet je daar ineens wat van vinden en erger nog: een journalist te woord staan. Ja, daag, dat hadden ze er niet bij gezegd toen je ietwat aarzelend instemde met je bestuursfunctie. Crisiscommunicatie? Moeten we daar bij onze club ook wat mee dan?

Ja. Dat maakte ik vorige week mee. Waar het in het kort op neer komt, is dat een van de Zwolse voetbalclubs kampt met een ware leegloop aan spelers, de trainer die het niet ziet zitten om met een selectie die kwantitatief en kwalitatief onder de maat is te werken en opstapt. En dan speelt er ook nog zoiets als een ex-trainer, die spelers aan het ronselen zou zijn bij zijn nieuwe club.

In brand

Kortom, de vereniging stond een beetje in brand en natuurlijk lekt dat uit en sijpelt het door. Kom maar ffkes wisselen als je dat niet voorziet. Maar toch hè. Te vaak kijken clubs naar boven, doen een schietgebedje en communiceren dan maar niks. In de hoop dat het nieuws over- of wegwaait.

Mijn advies. Niet doen. Wat geen nieuws is voor de een is dat dus wel voor de ander. Het is toch een soort van crisiscommunicatie in het klein. En wat doe je dan? In ieder geval iets. Het liefst vooraf, maar ook als het leed al geleden is het zaak om snel te schakelen en te handelen. Ik geef je drie tips.

Je benoemt een aanspreekpunt en zorgt dat iedereen intern dat ook weet. De media gaan nu eenmaal contactjes aanboren, aanspreken en zeker niet de gangbare wegen bewandelen als het nodig is.

Het tweede dat je kan doen is een statement maken. Daarin zeg je wat je wilt zeggen en probeer je antwoorden te geven op vragen die er leven. Ook kun je het eventuele proces beschrijven. Dat draag je uit en dat geldt voor iedereen, waarbij je ervoor kunt kiezen om dat actief te melden of enkel en alleen ernaar te verwijzen. Bijvoorbeeld tekst en uitleg op je site of via je social mediakanalen.

En als derde, dat verwijzen is essentieel. Het voorkomt dat mensen in de vereniging toch gaan reageren op externe vragen. Alleen dat moet je dus wel duidelijk intern communiceren. Hangen media aan de lijn of zoeken ze toch contact? Verwijzen maar en klaar.

Betast

Op die manier houd je een crisis – hoe klein die ook mag zijn – niet zozeer buiten de deur, maar wel beheersbaar. En nu gaat het hier nog ‘maar’ om spelers, trainers en wat gekissebis, maar wat dacht je van de casus die speelt in de regio, waarbij een hoofdtrainer bij de ene club en assistent bij een wat grotere vereniging, een speler zou hebben betast?

Ook dat kan je als club ‘overkomen’. En wat dan? Alles is beter dan niets doen. Al hoewel het al even geleden is, is er in dit geval tot nu toe niets gebeurd. Geen statement, nieuwsbericht of reactie. Nada en niks. Alsof het niet is gebeurd. Met als gevolg beschadigde mensen, een niet te stoppen geruchtenstroom en niemand die weet waar hij aan toe is, terwijl de verdachte hoofdrolspeler zijn gezicht nog gewoon op de club laat zien. Want ja, er is niks gecommuniceerd, dus….

Al eerder sprak ik mijn verbazing uit in meerdere MEERMAALS dat bijna geen voetbalclub – uitgezonderd de grote betaald voetbalclubs mag ik hopen – een communicatiestrateeg in dienst heeft. Denk maar zo, dit kan jou ook overkomen. Niet alleen als BVO, maar ook op je werk of bij de plaatselijke voetbalvereniging. Ongewild in de media en wat nu?

Stappenplan

Sorteer er maar op voor, is mijn advies. Zet om te beginnen een stappenplan op papier met bovenstaande punten. Voorkomen is beter dan genezen. Toch hulp nodig? Lees het onderdeel media-alarmering van wat ik mediaorganisatie heb genoemd en doe eens gek. Begin het nieuwe seizoen eens met een crisiscommunicatieplan.
Nou, zo gek is dat niet toch?